Åland > Stockholm > Gränna (Zweden)
Zaterdag 12 augustus 2023 - Dag 28
Om vijf over zes (véééél te vroeg, het inchecken begint pas om half zeven!) sluiten we als tweede aan in de rij voor het inchecken achter, jawel, een andere Nederlander. Ze willen nooit de boot missen, die Nederlanders!
De zon is nog niet zo lang op en beschijnt de zijkant van het Viking Line schip “Cinderella” als we achter de fietsende loods naar de juiste wachtrij worden gewezen.
De zon is nog niet zo lang op en beschijnt de zijkant van het Viking Line schip “Cinderella” als we achter de fietsende loods naar de juiste wachtrij worden gewezen.
Aankomsttijd in Stockholm is 14:00 uur lokale tijd, met het uur tijdverschil (-1 uur) is de vaartijd 7,5 uur.
De Cinderella is een stuk ouder dan de Viking Glory (2021) waar we mee van Turku naar Åland voeren: het schip is in 1989 in de vaart genomen en sinds 2003 eigendom van Viking Line. Het is ook duidelijk een oud schip: veel van de dubbele ramen zijn stuk, of anders zo vies dat er nauwelijks doorheen te kijken valt. De stoelen zijn doorgezeten en de inrichting lijkt uit de tijd dat disco nog in was. Maar wat wil je, de overtocht kost ons, inclusief Rez, 57,50 euro…
Hebben we dit traject in de winter van 2016 ‘s avonds laat dus in het donker afgelegd, nu varen we met daglicht door de archipel van Stockholm, de grootste archipel van Zweden. We hebben de eerste paar uur (inclusief het stuk open zee tussen Åland en Zweden) binnen gezeten omdat het nog te koud was maar rond half 11 (we zitten inmiddels weer in dezelfde tijdzone als Nederland, dus -1 uur) proberen we het toch even buiten. Helaas is het zwaar bewolkt en te koud om het lang vol te houden.
De Cinderella is een stuk ouder dan de Viking Glory (2021) waar we mee van Turku naar Åland voeren: het schip is in 1989 in de vaart genomen en sinds 2003 eigendom van Viking Line. Het is ook duidelijk een oud schip: veel van de dubbele ramen zijn stuk, of anders zo vies dat er nauwelijks doorheen te kijken valt. De stoelen zijn doorgezeten en de inrichting lijkt uit de tijd dat disco nog in was. Maar wat wil je, de overtocht kost ons, inclusief Rez, 57,50 euro…
Hebben we dit traject in de winter van 2016 ‘s avonds laat dus in het donker afgelegd, nu varen we met daglicht door de archipel van Stockholm, de grootste archipel van Zweden. We hebben de eerste paar uur (inclusief het stuk open zee tussen Åland en Zweden) binnen gezeten omdat het nog te koud was maar rond half 11 (we zitten inmiddels weer in dezelfde tijdzone als Nederland, dus -1 uur) proberen we het toch even buiten. Helaas is het zwaar bewolkt en te koud om het lang vol te houden.
Om half 12 schuiven we aan bij het buffet en als we dat achter de kiezen hebben (waarom eet je toch áltijd teveel bij de buffetten??) gaan we op het buitenterras zitten terwijl DJ Henrik zijn dancemuziekjes draait en binnen een lange rij benevelde vrouwen (en 1 man) de polonaise dansen op de muziek van de live band.
Inmiddels schijnt de zon weer een beetje en is de haven van Stockholm nog 8 kilometer varen.
Inmiddels schijnt de zon weer een beetje en is de haven van Stockholm nog 8 kilometer varen.
Om half twee krijg ik via de Viking Line app een notificatie dat het nog een half uurtje duurt voor we afmeren in Stockholm. En inderdaad, in de verte zien we de skyline van de stad al opdoemen.
In tegenstelling tot onze eerdere plannen (onze vrienden Jocke en Micaela bezoeken en nog een dagje Stockholm doen, onder meer het Abba museum, daar zijn we de vorige keer niet aan toegekomen) rijden we nu in drie uur door naar het zuidwesten, via Norrköping en Linköping naar camping Getingaryds aan het Vätternmeer. Hier hebben we twee jaar geleden ook overnacht tijdens onze Noordkaapreis, maar toen was het 30 graden, bijna het dubbele van de huidige temperatuur. Het is een prima camping en veel goedkoper dan de andere massa campings aan het Vätternmeer. Zoek onderstaande de verschillen: links 2021 en rechts vandaag…
Veel zien we er niet van, want sinds we uit Stockholm vertrokken zijn heeft het geregend, en als we bij de camping aankomen zet de regen er nog een tandje bij. Daarom ‘s avonds maar het boek “Brat” van Andrew McCarthey, over de tijd dat St. Elmo’s Fire en Pretty in Pink uitkwamen (twee van mijn favoriete 80-er jaren films én de acteur waar ik toen ontzettend voor viel) uitgelezen terwijl Barth mooie pixels zit te maken op zijn iPad.