Nida (Koerse Schoorwal)
Dinsdag 25 juli 2023 - Dag 10
Ik word meerdere keren wakker van de zware regenval gedurende de nacht. Niet erg, we liggen lekker warm en droog in ons 1.35 meter brede bedje...
Eruit komen gaat deze ochtend niet zo best, pas om kwart voor tien komt er wat leven in. De ochtendritueeltjes beginnen: lekker douchen, koffie zetten, ontbijtje doen, beetje bloggen (want ik loop vreeeeselijk achter) en Barth doet wat kleine reparaties aan Rez want er is altijd wel iets wat losgetrild is op de slechtte wegen in de Baltische Staten.
Om twaalf uur stappen we op de fiets om Steve en Ruth op te halen. We fietsen vandaag wél de 26 kilometer naar het dorpje Juodkranté.
Het fietspad is geweldig dus we schieten lekker op, al worden we af en toe wel overvallen door een klein buitje.
Eruit komen gaat deze ochtend niet zo best, pas om kwart voor tien komt er wat leven in. De ochtendritueeltjes beginnen: lekker douchen, koffie zetten, ontbijtje doen, beetje bloggen (want ik loop vreeeeselijk achter) en Barth doet wat kleine reparaties aan Rez want er is altijd wel iets wat losgetrild is op de slechtte wegen in de Baltische Staten.
Om twaalf uur stappen we op de fiets om Steve en Ruth op te halen. We fietsen vandaag wél de 26 kilometer naar het dorpje Juodkranté.
Het fietspad is geweldig dus we schieten lekker op, al worden we af en toe wel overvallen door een klein buitje.


Na een kilometer of tien wordt het fietspad slechter en door een gebrek aan bewegwijzering is het af en toe zoeken. De prachtige omgeving maakt echter alles goed en inmiddels zijn ook alle buien voorbij getrokken. Ondanks dat het flink waait is het een mooie dag om te fietsen.
Na 20 kilometer stoppen we bij de Dode Duinen voor een kopje koffie. Vanaf hier is het nog een kilometer of 12 naar Juodkrantė. Onderweg maken we nog een stop bij een van de prachtige stranden van de schoorwal. Het is jammer dat het net te koud is om te gaan zwemmen. Het is 18 graden en de watertemperatuur is aan de Baltische Zee kant ook niet aan de warme kant.
Na 20 kilometer stoppen we bij de Dode Duinen voor een kopje koffie. Vanaf hier is het nog een kilometer of 12 naar Juodkrantė. Onderweg maken we nog een stop bij een van de prachtige stranden van de schoorwal. Het is jammer dat het net te koud is om te gaan zwemmen. Het is 18 graden en de watertemperatuur is aan de Baltische Zee kant ook niet aan de warme kant.


Uiteindelijk blijken we 36 kilometer gefietst te hebben. Met alle foto- en koffiestops erbij hebben we er drie uur over gedaan. Het is vier uur en onze magen rammelen, hoog tijd voor een lunch! Maar eerst stoppen we nog even bij een druk bevolkte aalscholverboot aan de waterkant in Juodkrantė.



Na een heerlijke lunch fietsen we naar de reden van onze fietstocht naar Juodkrantė: Raganų kalno, ofwel de heksenheuvel, die zich in de duinen in Juodkrante bevindt.
Er wordt gezegd dat heksen en demonen daar al sinds mensenheugenis feesten organiseerden. Jonas Stanius, een plaatselijke boswachter, stelde voor om deze personages uit legendes op de heuvel te plaatsen. Tussen 1979 en 1981 creëerden 50 houtsnijders tijdens volkskunst workshops 71 sculpturen. De expositie bestaat uit meer dan 80 eikenhouten sculpturen en wordt regelmatig aangevuld en vernieuwd.
We kennen alle figuren uit sprookjes en mythen niet maar ze zijn stuk voor stuk prachtig gemaakt en het is een feest om het bospad langs alle werken te lopen.
Er wordt gezegd dat heksen en demonen daar al sinds mensenheugenis feesten organiseerden. Jonas Stanius, een plaatselijke boswachter, stelde voor om deze personages uit legendes op de heuvel te plaatsen. Tussen 1979 en 1981 creëerden 50 houtsnijders tijdens volkskunst workshops 71 sculpturen. De expositie bestaat uit meer dan 80 eikenhouten sculpturen en wordt regelmatig aangevuld en vernieuwd.
We kennen alle figuren uit sprookjes en mythen niet maar ze zijn stuk voor stuk prachtig gemaakt en het is een feest om het bospad langs alle werken te lopen.










We stoppen in Juodkrantė nog even een paar keer om foto’s te maken van de prachtige huizen en dan wordt het hoog tijd om terug te fietsen, het is inmiddels half zeven ’s avonds .


Er komen op de schoorwal reeën en elanden voor. Tijdens het laatste deel van de terugweg (die we trouwens in zo’n 1,5 uur gedaan hebben) kijken we dus extra uit naar deze dieren. Elanden zien we spijtig genoeg niet, maar ik spot vlak voor Nida wel een lichtbruine vlek tussen het groen. De ree is nieuwsgierig en blijft me een tijdje aankijken wat me de gelegenheid heeft om (met de iPhone) wat (niet al te beste) foto’s te maken. Maar het bewijs is er ;-)

Na zo’n 70 kilometer fietsen zijn we best moe, ook al hebben we ze op e-bikes gereden. We zijn rozig en dorstig en ook een beetje koud. Als we in een restaurantje binnen gaan zitten in de warmte en een lekker visje achter de kiezen hebben duurt het dus ook niet lang voor we Ruth en Steve dag zeggen bij hun B&B en we doorfietsen naar de camping. Liggen en slapen…