Bigi Pan en terug naar Paramaribo
Maandag 27 februari 2017 - Dag 12
We zijn al heel vroeg wakker maar hebben heerlijk geslapen in het doodstille huis op palen in het water. Het begint al licht te worden en even later gaat de zon op boven Bigi Pan.

Om tien uur stappen we, nu samen, in de boot. Sergio heeft een verrassing voor Barth: we gaan nog even weer naar de flamingo's omdat Barth ze gisteren gemist heeft. Zo lief! De groep flamingo's is niet zo groot als gisteren (de meesten zitten nog aan de andere kant van het meer) maar er zijn er zeker 75 en met het zonlicht erop zijn ze nóg mooier!




We varen door en zien al snel de eerste rode ibissen. Wát een kleur hebben ze! Zonder de garnaaltjes die hen en de flamingo's hun rode en roze kleur geven zouden het gewoon reigers met een lange kromme snavel zijn ;)




Dit deel van het meer heeft vele gezichten: het ene moment weelderig groen en het volgende zie je alleen maar dode bomen. Deze mangrovebomen hebben te lang geen zout gehad en sterven af tot het water weer zouter wordt, dan beginnen ze weer te groeien. Overigens zitten we voortdurend vissen uit de boot te gooien, er zitten een soort vliegende vissen in het water die, zowel in het kanaal als op het meer in de boot springen. En die vissen hebben flinke stekels die mij tot twee maal toe een bloedende voet bezorgen 😂



Even reclame maken natuurlijk, mocht je ooit naar Bigi Pan gaan, boek dan bij Albatros Tours!
Als we terug zijn in de lodge krijgen we van Yvonne heerlijke saoto (soep) en bakabana voorgezet, een prima basis voor de terugreis naar Paramaribo.
Als we terug zijn in de lodge krijgen we van Yvonne heerlijke saoto (soep) en bakabana voorgezet, een prima basis voor de terugreis naar Paramaribo.



Rond één uur stappen we weer in de boot en vaart Sergio ons terug naar de plek waar onze auto geparkeerd staat. We gaan nog even op de foto met de familie Kasidi en gaan dan op weg naar Paramaribo.

Onderweg lijkt het wel alsof we door India rijden: we komen door Calcutta en passeren de meest kleurrijke Hindoe-tempels.


De weg terug gaat behoorlijk soepel, pas in Paramaribo stagneert het door de avondspits. We doen uiteindelijk zo'n vier uur over de rit van Nickerie naar "huis" in Paramaribo. Tarah, Raoel en Jeannet zijn thuis. We besluiten om naar Waterkant te gaan om te gaan eten. Tarah en Raoel hebben wat te vieren (ze zijn vandaag 11 maanden bij elkaar) en zoeken een fijn plaatsje aan het water om dit met een flesje wijn te vieren. Wij bestellen bij een van de vele eettentjes een lekkere maaltijd van rijst, muren, saté met pindasaus, bakabana en kip. Waterkant is dé plek om Javaans te eten, het smaakt uitstekend en het kost geen cent.

We gaan inmiddels al aardig richting het einde van deze reis maar morgen eerst nog even de grens over!