Odda > Byglandsfjord
Donderdag 26 oktober 2023 - Dag 7
Het was wederom een koude nacht, het heeft zo'n 3 graden gevroren. Eerst dus maar even het kacheltje aan voor we uit bed gaan. Maar kijk met wat voor uitzicht je dan beloond wordt:
Rond half 11 zijn we klaar voor vertrek. We nemen afscheid van Odda (zeer waarschijnlijk was dit niet de laatste keer dat we hier geweest zijn) en zetten koers richting zuidoosten. Op de poelen langs het allerlaatste uitlopertje van de Sørfjorden (een tak van de Hardangerfjord) ligt ijs en de grasvelden zijn berijpt. De grazende schapen malen er niet om, even wat meer doorbijten.
We draaien de Haukelivegen op, een van de mooie Noorse bergwegen. Op 750 meter hoogte zijn alle kleine watervalletjes bevroren, verderop zien we bewolking. Zouden we dan toch nog sneeuw krijgen?
We draaien de Haukelivegen op, een van de mooie Noorse bergwegen. Op 750 meter hoogte zijn alle kleine watervalletjes bevroren, verderop zien we bewolking. Zouden we dan toch nog sneeuw krijgen?
Langzaam klimmen we naar de top van de Haukelivegen (1.058 m), kort na het verlaten van de bijna 5.700 m lange Haukelitunnel. Het woeste landschap is overweldigend en de stroompjes zijn in ijsrivieren veranderd. Het is bizar, we zijn binnen een dag van de herfst de winter binnengereden!
Deze weg hebben we ook al eerder gereden maar in augustus, nu ligt er meer sneeuw. We stoppen bij Haukeliseter fjellstue. Het sneeuwt heel licht en het is er vooral heel koud maar binnen met een kopje koffie met skillingsboller (kaneelbroodjes) is het heerlijk warm (al hangen de ijspegels voor de ramen).
We rijden verder door het land van sneeuw en ijs totdat we op 500 meter hoogte weer in de herfstkleuren komen. De winter lijkt hier weer even plaats te maken voor de herfst.
Na Nomeland gaan we weer naar het westen én weer bergopwaarts. We willen overnachten in Lysebotn maar daarvoor moeten we wel een behoorlijk stuk over een bergweg tot een hoogte van 1025 meter. De weg wordt snel smaller en na het alpinedorp Brokke komen we over een aantal veeroosters en langs een slagboom. De weg is weliswaar open maar het heeft hier kortgeleden aardig gesneeuwd en de weg lijkt zeer recent voorzien te zijn van zand of grind tegen de gladheid.
Na Nomeland gaan we weer naar het westen én weer bergopwaarts. We willen overnachten in Lysebotn maar daarvoor moeten we wel een behoorlijk stuk over een bergweg tot een hoogte van 1025 meter. De weg wordt snel smaller en na het alpinedorp Brokke komen we over een aantal veeroosters en langs een slagboom. De weg is weliswaar open maar het heeft hier kortgeleden aardig gesneeuwd en de weg lijkt zeer recent voorzien te zijn van zand of grind tegen de gladheid.
Wanneer we een paar kilometer verder aan de kant moeten voor een sneeuwschuiver die ons tegemoet komt slaat de twijfel toe. Doen we hier wel goed aan? We willen hier niet harder dan 40 kilometer per uur rijden, wat betekent dat we er twee keer zo lang over doen en we het niet voor donker halen. Morgen moeten we dit stuk weer terugrijden en daar doen we dan ook twee keer zo lang over, en onze boot gaat om 3 uur morgenmiddag en die willen we wel halen.
Maar belangrijker: is het verantwoord om door te rijden? We hebben weliswaar all -seasonbanden met het M+S-symbool en het sneeuwvlok-symbool dus zijn ze volgens de Noorse regels voldoende geschikt voor winterse omstandigheden maar we moeten onszelf er ook goed bij voelen en dat is niet meer het geval. Bij een parkeerplaats keren we daarom Rez om. Lysebotn komt nog wel een keer.
Maar belangrijker: is het verantwoord om door te rijden? We hebben weliswaar all -seasonbanden met het M+S-symbool en het sneeuwvlok-symbool dus zijn ze volgens de Noorse regels voldoende geschikt voor winterse omstandigheden maar we moeten onszelf er ook goed bij voelen en dat is niet meer het geval. Bij een parkeerplaats keren we daarom Rez om. Lysebotn komt nog wel een keer.
We rijden terug naar de herfst en doen onderweg nog wat boodschappen voor het avondeten. Het kerstgevoel heeft al aardig toegeslagen in de winkels hier. En ja, hier hebben ze ook pepernoten!
We vinden een camping aan de 40 kilometer lange Byglandsfjorden, camping Neset. De eigenaar die iedere dag tussen 6 en 7 even langskomt om bij zijn (weinige) gasten te checken blijkt vloeiend Nederlands te spreken. Hij heeft het geleerd voor zijn Nederlandse gasten, vertelt hij. Nu zijn die er behalve ons niet, we staan met 3 anderen aan het water.
We maken een soepje warm en eten die met Jule-Brus. En ja, dat is gewoon Fanta. Maar het verkoopt zoveel leuker in deze tijd…
We maken een soepje warm en eten die met Jule-Brus. En ja, dat is gewoon Fanta. Maar het verkoopt zoveel leuker in deze tijd…
Later 's avonds krijgen we van vriendin en Noorderlicht-kenner Marjan (je vindt haar via https://noorderlicht.tips) een berichtje dat we deze avond een grote kans hebben om het Noorderlicht te kunnen zien! En waren we in Lysebotn gekomen dan hadden we het daar vrijwel zeker kunnen zien maar waart we nu zitten is het zwaarbewolkt. Boehoehoeeeeee…. Als later ook de notificaties binnenkomen is het even slikken, want we hadden gehoopt deze reis het Noorderlicht voor het eerst te zien maar ook hierop moeten we nog even wat langer wachten. Des te meer reden om snel weer terug te gaan naar Noorwegen!