Barth & Ineke go Southern Norway

Het was een heldere en koude nacht en het heeft gevroren. Als we rond kwart voor 11 vertrekken zien we dat de grasvelden berijpt zijn. Het is wederom een schitterende en onbewolkte dag.

Vandaag is ons einddoel Odda. We nemen de lange en toeristische route er naartoe. Na een kwartiertje rijden staan we opeens in een korte file. Oorzaak: vlak boven de weg hangt een helikopter die blijkbaar net iets afgeleverd heeft bij een bouwplaats. Bouwen komt hier met uitdagingen!

Onze eerste stop is bij de Steindalsfossen. Het ontstaan van deze waterval is een voorbeeld van een gelukkig ongeluk. Tot het einde van de 17e eeuw stroomde de rivier ten westen van de plek waar nu de waterval is. Maar in 1699 liep de boerderij die er stond grote schade op door een overstroming. De oude rivierloop was afgesloten, waarschijnlijk door grote hoeveelheden sneeuw of een lawine, en het water werd over de klif geperst. Zo werd het mogelijk om veilig en droog achter de ruisende waterval te lopen. De boer verkocht zijn boerderij en land aan weerszijden van de waterval aan een hotelketen en een toeristische attractie was een feit.

Over de Stendalsbrug uit 1908 lopen we naar de 30 meter hoge waterval. Het waait dus helemaal droog houden we het niet maar het naar beneden storten de water met het mooie groene landschap en in de verte de besneeuwde bergen maakt het een mooi plaatje!

We rijden door over de Fv7 richting Hardangervidda. We moeten een beetje doorrijden want de veerboot die we moeten hebben om de Hardangerfjord over te steken gaat maar één keer per uur. Een kilometer of tien voor Kvanndal komen we in de file: er wordt aan de weg gewerkt. Minutenlang staan we te wachten terwijl de klok de minuten wegtikt. Wanneer we eindelijk weer mogen rijden is dat in een lange colonne. We halen het met twee minuten speling. Gelukkig maar, een uur wachten was jammer geweest.

De overtocht is kort, fris en mooi. Houdt dit land dan nooit op met z'n mooie plaatjes?

Een klein half uurtje later rijden we via de zuidzijde van de Hardangerfjord zuidwaarts. Het is een erg smalle weg met overal fruitbomen: Hardanger is de boomgaard van Noorwegen, er wordt hier al vanaf de 14e eeuw fruit geteeld. De aarde langs de fjord geeft het fruit een unieke sappige en zure smaak.

Ook dit is weer een prachtige route, pal langs de fjord, dan weer de hoogte in, dan weer langs het water. Het waait hier flink, het water is woest en donkerblauw.

Rond half vijf komen we aan in Odda. Dit is de derde keer dat we hier zijn: voor het eerst in 2020 tijdens onze eerste reis naar Noorwegen en in 2021 op de terugweg van onze Noordkaap reis. We hebben het industriestadje leren kennen via de Netflix serie Ragnarok, de serie heeft Odda (in de serie heet het Edda) behoorlijk op de internationale kaart gezet. Het laatste seizoen van Ragnarok is inmiddels uitgezonden, waarschijnlijk glijdt Odda terug in vergetelheid en zal het Netflix toerisme vermoedelijk afnemen.

Net zoals de vorige twee keren kiezen we voor Camp Lothepus, een camperplaats pal aan het fjord, gerund door een stel waarvan de man bekend werd door een Noorse Big Brother. Veel voorzieningen zijn er niet en wat er is (wc en douche) is basic en oud maar voor ons voldoende en het ligt midden in de stad, vlak achter de kerk van Odda.

Later die avond gaan we een hapje eten een wanneer we weer terugkomen op Camp Lothepus is dit wat we zien:

Het is snel afgekoeld vanavond, dus eenmaal weer in de bus gaat het kacheltje lekker aan. Wat was het weer een perfecte dag….