Barth & Ineke go Baltics, Finland & Sweden

Pas om tien uur komen we uit ons bed. Het wakker worden wilde maar niet echt lukken. We lagen gewoon té lekker. Daarnaast is het ook hoog tijd voor een dagje (relatieve) rust.
Als eerste controleer ik de wildcam die ik gisteravond voor de bus heb geïnstalleerd. Aan nachtopnames is alleen een beest met hele korte pootjes en een dik lijf te zien, in eerste instantie denken we een wild varken maar hij lijkt qua kop toch teveel op een hond. We houden het dus maar op het laatste, oordeel zelf.
In de hele vroege ochtend blijkt er ook een ooievaar voor de bus rondgestapt te hebben, en die is wél duidelijk te zien!

Tegen twaalf uur komt de zon er eindelijk door. Er zijn hier in het park veel mooie fietsroutes, we kiezen voor de 15 kilometer lange route om het Raiskuma meer heen. Het eerste stuk gaat over de weg maar al snel slaan we af een bospad op. Vanwege de vele regen van de afgelopen dagen zijn sommige stukken erg nat en glibberig maar het is een hele mooie route door het bos. We zien grote bonte spechten en denken ook een zwarte specht te horen, maar die laat zich helaas niet zijn door de dichte begroeiing.

Vlak voor de weer bij de camping zijn trekt het dicht en begint het te onweren. We pakken nog wel wat druppels mee maar zijn gelukkig net voor de dikke bui bij de bus. De regen is een goede reden om te gaan lunchen, terwijl de regen op de luifel boven ons tikt genieten we van een verdiend soepje.

Niet veel later klaart het op en wordt het prachtig weer. We zitten een paar uur lekker in het zonnetje tot we tegen vijven besluiten om ook de 14 kilometer lange route te gaan rijden.

Wanneer we het verscholen zandpad inrijden en vrijwel direct al zwaar in de modder en plassen terechtkomen hadden we eigenlijk beter om kunnen keren maar in de hoop dat het beter wordt glibberen we toch door. En oh, wat zien die fietsen eruit!

Het wordt inderdaad wel wat beter, maar de modder gaat over in rul zand en dat is ook behoorlijk hard werken. Maar ook deze route is de moeite waard. Een van de uitstapjes vanaf de hoofdroute leidt naar een boerderij met een enorme eik. Na het afsterven van de Kalnasikšņi-eik, de machtigste boom in het Gauja National Park, heeft de prachtige Kvēpene-eik die rol overgenomen. Het heeft een omtrek van 6,1 m, een hoogte van 20 m en een kroon van 28 x 30 m. Het is een van de mooiste bomen in Letland.

We worstelen ons verder en na 17 kilometer zijn we moe maar voldaan weer terug bij de camping waar we eerst de fietsen maar eens schoonspuiten.

Ik zit de hele dag al te lonken naar het meer en besluit dat die frisse duik er dan nu maar van moet komen. Het water blijkt minder koud dan verwacht dus ik blijf er lekker lang in. Barth laat het even aan zich voorbijgaan, hij blijft veilig op het droge foto’s maken ;-)

Bij de camping is ook een restaurant en daar gaan we vandaag eten. We bestellen o.a. aukstā zupa (wat “roze soep” betekent in het Lets): Letse koude bietensoep, gemaakt van (je raadt het al) rode bieten, komkommer, kefir, hardgekookte ei, radijs en dille. Daar krijgen we geroosterd donkerbruin brood met knoflook en een knoflooksaus bij. En we drinken er een paar glazen lokaal gebrouwen bier bij. Een lekker maaltje!

Voordat we gaan slapen zetten we de wildcam weer op, ditmaal op videostand. Benieuwd wat we voor de lens krijgen!