Barth & Ineke go Baltics, Finland & Sweden

Nadat we Steve en Ruth van hun hotel hebben gehaald en nog wat boodschapjes voor de lunch hebben gedaan rijden we verder naar het noorden.

Onze eerste stop is Jūrkalne. De tot wel 20 meter hoge kliffen behoren tot de mooiste aan de kust van Letland. Maar net zoals op andere plekken aan de kust hebben deze kliffen ook ernstig te kampen met erosie. De trappen die naar het strand leiden hebben al meerdere keren vervangen moeten worden nadat delen door zware stormen waren weggeslagen. De kust kan hier tot enkele meters per jaar terugtrekken! Het is in ieder geval een prachtige en ruige kust.

Vanaf Jūrkalne rijden we weer naar de hoofdweg en bij het dorpje Užava nemen we de gravelweg, die later overgaat in een zandpad, terug naar de kust. Hier staat de Užavas bāka, de mooie vuurtoren van Užava.

De Užava Vuurtoren heeft een rijke geschiedenis die teruggaat tot de 19e eeuw. Het werd oorspronkelijk gebouwd in 1879 tijdens het tijdperk van het Russische Keizerrijk om schepen en zeelieden langs de gevaarlijke kustlijn van de Oostzee te leiden. In de loop der jaren heeft de vuurtoren gediend als een belangrijk navigatiehulpmiddel, waardoor schepen potentiële gevaren kunnen vermijden en veilig door de wateren van de Golf van Riga kunnen varen.

Voor 1 euro per persoon mogen we de vuurtoren beklimmen en genieten van het mooie uitzicht op de Oostzee.

We rijden door naar het aan de kust gelegen stad Ventspils. We parkeren de bus in de buurt van het strand en zoeken een plekje om daar te lunchen. Het strand is enorm, vergelijkbaar met onze stranden op de eilanden. Er staan speeltoestellen (idee voor onze stranden?) en alles is superschoon. Dat valt trouwens op in beide Baltische staten waar we tot nu toe zijn geweest: er ligt vrijwel nergens troep langs de weg, alles wordt met zorg schoongehouden.

Onze eindbestemming is Kolka, in de meest noordwestelijke punt van Letland. We hadden verwacht dat dit vanwege haar ligging zou zijn veranderd in een mega resort maar niets is minder waar. Het slaperige dorpje Kolka heeft niets van haar oude charme verloren. Er zijn weliswaar hotels, B&B’s en campings/camperplaatsen maar alles is nog steeds erg natuurljk en origineel.

Het is even zoeken naar de B&B van Ruth en Steve, maar ook dat blijkt een schattig klein huisje te zijn. Wij rijden door naar Kemping Ūši, op 400 meter van de B&B. Weinig luxe op deze camping (en dat hoeven we ook niet): twee simpele douches (waar hetzelfde metalig ruikende water uitkomt dat we tot nu toe overal in Letland hebben gehad) en twee compost toiletten.

De camping ligt pal aan het water, via een opgang door de duinen zijn we in een paar stappen bij de zee. Ook hier zijn grote delen afgekalfd, bomen zijn daardoor omgevallen en liggen deels in het water. Maar ertussen zijn nog kleine stukjes strand waar gezeten en gezwommen kan worden.

Na een paar uurtjes relaxen treffen we met Steve en Ruth in Kolka. We gaan eten bij een van de twee restaurants die Kolka rijk is.

Tegenover het restaurant staat een klein, uit hout opgetrokken katholiek kerkje uit 1935. We proberen de deur, deze is open dus kunnen we even binnen kijken. Het eenvoudige interieur zonder pracht en praal staat in schril contrast met alle overdadige kitsch die we in de andere katholieke kerken gezien hebben. Ook zonder al dat goud kun je je tot je God wenden…

Als we later die avond terug zijn op de camping zijn er veel meer gasten gekomen. Sommigen branden een kampvuurtje, want het is flink afgekoeld zo dicht bij het water.
We wandelen nog even naar het strand. De zon gaat net onder en de lucht kleurt prachtig pastel.

Ondanks de kou blijven we tot elf uur buiten zitten maar dan wordt het echt tijd om ons warme mandje op te zoeken.

We hebben vandaag de volgende route gereden: