Barth & Ineke go Baltics, Finland & Sweden

Het is zwaar bewolkt en koud wanneer we de bus klaarmaken voor vertrek. Niet veel later begint het te regenen en het blijft regenen tot we bij onze eerste stop van de dag zijn: het geografisch centrum van Europa. Er zijn meerdere landen die claimen het geografische centrum van Europa te zijn, waaronder Wit-Rusland, Oekraïne en Slowakije, en dus ook Litouwen. Verschillende metingen hebben uiteenlopende resultaten opgeleverd. Laten we het erop houden dat het een onderwerp van discussie is.

In Litouwen is het het stadje Purnuškės, zo’n 25 kilometer ten noordoosten van Vilnius, dat genoemd wordt als het geografisch centrum van Europa. In 2004 werd hier een monument opgericht. Door de regen wandelen we naar het monument, dat aan het einde van een lange rij vlaggen van de landen die deel uit maken van Europa staat.

Waneer Barth terug is van zijn bezoek aan het vliegtuigmuseum rijden we de 200 kilometer naar onze volgende bestemming: Kryžių kalnas, ofwel de Kruisenheuvel. Het is een belangrijke bedevaartplaats in Litouwen en is opgenomen in de UNESCO-lijst van cultureel erfgoed.

De traditie van het plaatsen van de tien- of honderduizenden kruisen die er door de jaren heen zijn geplaatst (niemand weet precies hoeveel er staan) zou in de 19e eeuw zijn begonnen als een manier voor Litouwers om hun nationale identiteit en verzet tegen buitenlandse machten, zoals het Russische rijk, tot uiting te brengen. Ondanks inspanningen van de Sovjet-autoriteiten om de heuvel verschillende keren tussen 1961 en 1975 te vernietigen en met bulldozers plat te walsen, bleef het aantal kruisen groeien naarmate meer mensen uit Litouwen en andere landen de site bezochten om hun eigen kruisen, rozenkransen, standbeelden en andere religieuze objecten toe te voegen. De Hill of Crosses werd een krachtig symbool van de Litouwse identiteit, geloof en verzet tegen buitenlandse overheersing.

Sinds 2019 zijn er regels omtrent het plaatsen van kruisen: er is geen vergunning nodig voor het plaatsen van kruisen kleiner dan 3 meter.

Het is zwaar bewolkt als we de Kruisenheuvel bereiken, maar gelukkig is het zo goed als droog.

We wandelen langs de duizenden kruisen in allerlei afmetingen: van metershoge kruisen tot kruisjes die kleiner zijn dan een halve vinger. De meesten zijn van hout (vooral de kleintjes), de groteren van metaal. Op de grond liggen talloze metalen afbeeldingen van Jezus. De houten kruisen zijn allang verrot maar de metalen delen zullen tot in lengte der jaren blijven liggen.

We treffen er ook een nogal bijzonder ander voorwerp aan:

Een mooie zonsondergang met de kruisen zit er echter niet in. In de verte komen er donkere wolken aan dus we besluiten naar de 20 minuten verderop gelegen camping te rijden.

Aangekomen op Sunny Nights Camping & Homestead blijkt het een geweldige plek te zijn. Steve en Ruth delen een cabin met twee anderen en wij mogen een plekje uitzoeken in de boomgaard onder de appelbomen.

Als we in gesprek raken met de eigenaren en ze vertellen dat we qua wijze waarop de camping is vormgegeven overeenkomsten zien met het Boom Festival vertellen ze dat ze een aantal jaren geleden een aantal mensen van Boom te gast hebben gehad en zij hen hebben geadviseerd. Het klopt dus dat het een beetje op Boom lijkt!

Terwijl buiten de laatste bui van de dag valt zitten we binnen in de gezellige huiskamer/keuken met een paar flesjes wijn en maken we kennis met de Zweedse Beatrice en de Finse Petri uit Noorwegen die met hun dochter een jaar lang door Europa gaan reizen. Het wordt een ontzettend leuke avond met elkaar. De eigenaar van de camping maakt later pierogi voor ons met onder anderen hertenvlees. Buiten knappert het kampvuurtje, het wordt later en later. Dit is toch de essentie van reizen: bijzondere plekken bezoeken en mooie mensen ontmoeten!

De gereden route vandaag: