Barth & Ineke go Baltics, Finland & Sweden

Na twee lange en toch best wel spannende dagen komen we vandaag rustig op gang. Na het ontbijt verplaatsen we de bus en later kijken we of het gaat lukken om twee extra personen mét bagage erin te passen. Het wordt passen en meten en erg knus maar we denken dat het gaat lukken. En dat is belangrijk, want onze Australische vrienden Steve en Ruth zijn apart voor dit deel van hun reis naar Warschau gevlogen, we gaan de komende tien dagen samen reizen.

Het wordt rond het middaguur dan ook zo langzamerhand tijd om naar de stad te fietsen. Het is 13 kilometer van de camping naar het punt waar we afgesproken hebben: het mooie plein in de oude stad Stare Miasto. Haar oorsprong ligt in de 13de eeuw, en tot aan het einde van de 18de eeuw was dit het hart van Warschau.

Maar daar zijn we nog lang niet, eerst een uurtje fietsen.
Vanuit de camping zitten we vrijwel direct op het fietspad richting de stad. Het is een fantastisch fietspad, hoog op een dijk naast de ringweg. Dat doen ze goed hier in Warschau!

Na een aantal kilometers komen we bij de enorme Siekierkowski brug over de Vistula rivier. Hier zien we in de verte de skyline van Warschau, ditmaal zonder de enorme donderbui erboven. We fietsen over de brug en rijden kilometers lang naar het zuidwesten, wat heel erg om voelt. Dat blijkt later ook wel: we hebben 18 kilometer gefietst in plaats van 13.

Uiteindelijk rijden we aan de andere kant van de rivier weer naar het noorden. Er is een mooie nieuwe boulevard aangelegd met veel restaurantjes. Over de boulevard wordt gewandeld, gefietst, er zijn skateboarders en hardlopers, er is muziek.

Via het prachtige koninklijk paleis (wel een foto gemaakt maar het echte bezoek moet nog even wachten) komen we bij een schijnbaar onneembaar obstakel. De oude stad ligt hoger en is alleen bereikbaar via hoge trappen, links van ons is een tunnel en daar mogen (en willen we niet doorheen). Dan zien we een vrouw met een fiets door twee deuren gaan. We besluiten haar te volgen. Wat gaat ze doen? Er blijken roltrappen naar boven én een fietslift te zijn. Het duurt even voordat de lift weer terug is maar dan kan ik een poging wagen. Helaas blijkt mijn fiets te lang voor de lift, ook met het wiel dubbel. Het scheelt maar een centimeter of vijf. Het wordt dus of helemaal terugfietsen of de fietsen de trappen op tillen. Het wordt het laatste. Nadat we de fietsen naar boven hebben gesjouwd komen we op een mooi plein met o.a. een dansende beer. Wat een baan, in deze hitte in een berenpak..

Vanaf hier is het nog een minuut of twee fietsen naar Stare Miasto. Daar is het even zoeken naar Bazyliszek Restaurant, waar Steve en Ruth zitten. En dan is het een hartelijk weerzien na 5 jaar! We blijven hier een paar uur zitten om bij te praten, lekkere drankjes te drinken (waaronder een heerlijke huisgemaakte watermeloen limonade) en pierogi te eten. Pierogi zijn een soort dumplings van ongerezen deeg, met vullingen van o.a. varkensvlees, kaas en aardappel, champignons en zuurkool (z kapusta i grzybami), zoete kaas (pierogi z serem), spinazie of gehakt. Naast een aantal van deze hebben we ook pierogi met eend besteld. Er zaten sausjes bij van bessen en zure room. Een portie gebakken camembert met bessensaus erbij en smullen maar!

In de namiddag besluiten we nog even een rondje te wandelen door de mooie straatjes van de oude stad. We komen o.a. langs de de Barbakan Warszawski (Barbacane van Warschau), een deel van een verdedigingsmuur met torens daterend uit de 16de eeuw. De muur werd halverwege de 20ste eeuw heropgebouwd nadat hij in de oorlog vernield was. Het maakte deel uit van een complex systeem van historische versterkingen die vroeger de Oude Stad omwalden. Vandaag de dag scheidt deze belangrijke bezienswaardigheid de Oude Stad van de nieuwe.

Als we later op hetzelfde terras nog wat drinken krijgt Barth een migraine aanval, waarschijnlijk van het tillen van de zware fietsen. Samen met Ruth gaan ze met een Uber naar de B&B waar Steve en Ruth verblijven zodat hij een tijdje kan liggen tot de medicijnen werken. Steve en ik rijden met de fiets naar de B&B. Daar aangekomen blijkt er geen elektriciteit te zijn. We wachten tot een uur of acht maar het kan niet worden verholpen. Met Barth gaat het gelukkig een stuk beter dus wij stappen op de fiets naar de camping. Een half uurtje later krijgen we een berichtje dat ook Steve en Ruth naar ons toekomen: ze hebben voor twee nachten een kamer geboekt in het motel naast de camping. Een paar minuten nadat wij op de camping aankomen arriveren ook zij per Uber. En zo kan het gebeuren dat we later die avond gezellig op het terras van de camping alweer aan de pierogi zitten, ditmaal met (bonen)soep en wijn.

Morgen nog een dagje Warschau!