Braunschweig > Warschau
Maandag 17 juli 2023 - Dag 2
Om half zeven staan we op en pakken de boel op. Ook vannacht was weer rommelig: wat staat ons vandaag te wachten?
We rijden (nou ja, rijden…) naar het 10 minuten verderop gelegen Brauschweiger Volkswagen Center Voets, grote zwarte rookwolken uitspuwend (sorry wereld, we zullen nóg een jaar niet vliegen om dit te compenseren).
Nadat we ons aangemeld hebben en wachten tot we met de bus de werkplaats in kunnen rijden vergapen we ons aan de mooie nieuwe modellen die er staan (de e-Buzz, net geen 80.000 euro) en de schitterende kant en klare camper Grand California (op een tientje na een ton). Nog even doorsparen…
Al snel komt ons een vriendelijke man tegemoet. We doen het verhaal en hij neemt Rez daarna voor onderzoek mee. Het wachten begint…
We rijden (nou ja, rijden…) naar het 10 minuten verderop gelegen Brauschweiger Volkswagen Center Voets, grote zwarte rookwolken uitspuwend (sorry wereld, we zullen nóg een jaar niet vliegen om dit te compenseren).
Nadat we ons aangemeld hebben en wachten tot we met de bus de werkplaats in kunnen rijden vergapen we ons aan de mooie nieuwe modellen die er staan (de e-Buzz, net geen 80.000 euro) en de schitterende kant en klare camper Grand California (op een tientje na een ton). Nog even doorsparen…
Al snel komt ons een vriendelijke man tegemoet. We doen het verhaal en hij neemt Rez daarna voor onderzoek mee. Het wachten begint…
Rond half tien zien we de bus opeens voorbij scheuren. We krijgen een beetje hoop. Ze zijn de diagnosefase dus al voorbij. Via de AirTags aan onze fietsen kunnen we volgen waar de bus is: het lijkt om een testrit te gaan. Een klein kwartiertje later komt de medewerker naar ons toe. Het blijkt dezelfde turboslang te zijn als vorig jaar, maar dit keer is de slang aan de onderkant losgeraakt. Ze hebben hem op dezelfde wijze weer vastgemaakt als aan de bovenkant, dit moet volgens hem zo prima houden. Kosten diagnose en het indraaien van het parkertje: €204,- Je zit wel bij een dealer hè… Maar het betekent ook dat er garantie op de reparatie zit, dus als het weer misgaat…
Voor nu snort Rez er weer fris op los en een stuk blijer dan twee uur eerder draaien we de autobahn weer op, op naar Warschau wat nog zo’n 7 uur rijden is. Poznán slaan we voor dit keer over.
Wel maken we nog even een stop bij de grensovergang Helmstedt-Marienborn. We zijn hier al meerdere malen voorbij geracet maar nu willen we toch even kort kijken.
Tijdens de deling van Duitsland was deze grensovergang vanwege zijn geografische ligging de grootste en belangrijkste grensovergang in de Duits-Duitse grens.
Voor nu snort Rez er weer fris op los en een stuk blijer dan twee uur eerder draaien we de autobahn weer op, op naar Warschau wat nog zo’n 7 uur rijden is. Poznán slaan we voor dit keer over.
Wel maken we nog even een stop bij de grensovergang Helmstedt-Marienborn. We zijn hier al meerdere malen voorbij geracet maar nu willen we toch even kort kijken.
Tijdens de deling van Duitsland was deze grensovergang vanwege zijn geografische ligging de grootste en belangrijkste grensovergang in de Duits-Duitse grens.
Tijdens de Koude Oorlog diende deze grensovergang als de belangrijkste doorgang voor reizigers die zich verplaatsten tussen West en Oost Duitsland. Het stond ook bekend als "Checkpoint Alpha" en speelde een cruciale rol als toegangspoort tussen het kapitalistische Westen en het communistische Oosten.
De grensovergang was zwaar versterkt met hekken, wachttorens en strikte beveiligingsmaatregelen, waardoor het een symbool werd van het IJzeren Gordijn dat Oost en West Europa scheidde. Het was een plaats van spanning en conflict gedurende deze periode.
Met de val van de Berlijnse Muur in 1989 en de daaropvolgende hereniging van Duitsland in 1990, verminderde de betekenis van het Helmstedt-Marienborn grensovergang. Tegenwoordig dient de checkpoint als herinnering aan het eens verdeelde Duitsland en het herenigingsproces.
De grensovergang was zwaar versterkt met hekken, wachttorens en strikte beveiligingsmaatregelen, waardoor het een symbool werd van het IJzeren Gordijn dat Oost en West Europa scheidde. Het was een plaats van spanning en conflict gedurende deze periode.
Met de val van de Berlijnse Muur in 1989 en de daaropvolgende hereniging van Duitsland in 1990, verminderde de betekenis van het Helmstedt-Marienborn grensovergang. Tegenwoordig dient de checkpoint als herinnering aan het eens verdeelde Duitsland en het herenigingsproces.
Na een klein half uurtje stappen we weer in. Over de Autobahn der Freiheit rijden we richting de grens met Polen waar we net voor 2 uur aankomen. Het weer is vergelijkbaar met gisteren: mooie wolkenluchten en een graad of 26. Prima reisweer!
Vlak na de grens gaan we de snelweg af om te tanken. De prijs lijkt ook hier van de snelweg af een stuk lager te liggen.
Onderweg naar het tankstation zien we een hoogblonde vrouw met twee koppen koffie op een tray door de berm langs de weg lopen. Dat roept vragen op. Waar gaat die nou naartoe met die koffie? Een stuk verderop zien we een stukje het bos in een tweede vrouw op een stoeltje zitten, een brunette ditmaal. We begrijpen er niks van. Tot we nog een paar honderd meter verderop een derde vrouw zien zitten, ook op een stoeltje. Dan valt het kwartje. Deze dames verdienen hier in het bos hun geld, waarschijnlijk aan de honderden vrachtwagenchauffeurs die hier komen tanken voor ze Duitsland inrijden…
Wij betalen alleen de benzine (€1,47/L) en rijden tussen de enorme aantallen vrachtwagens door weer terug naar de snelweg. Nog vijf uur naar Warschau.
Het rijdt lekker door. Het zijn voornamelijk tolwegen, dus de weg is prima. Alles verandert op zo’n 100 kilometer voor Warschau. Een enorm regen- en onweersfront trekt over ons heen. Er valt ontzettend veel regen, zo’n 75 kilometer lang is het niet verantwoord om harder dan 80 te rijden (al denken velen daar natuurlijk weer anders over). Van lieflijke graanvelden en groene weiden verandert het landschap in een donkergrijze en natte wereld met luide donder en felle bliksemschichten. En omdat we min of meer met de bui meerijden komt er geen einde aan.
Onderweg naar het tankstation zien we een hoogblonde vrouw met twee koppen koffie op een tray door de berm langs de weg lopen. Dat roept vragen op. Waar gaat die nou naartoe met die koffie? Een stuk verderop zien we een stukje het bos in een tweede vrouw op een stoeltje zitten, een brunette ditmaal. We begrijpen er niks van. Tot we nog een paar honderd meter verderop een derde vrouw zien zitten, ook op een stoeltje. Dan valt het kwartje. Deze dames verdienen hier in het bos hun geld, waarschijnlijk aan de honderden vrachtwagenchauffeurs die hier komen tanken voor ze Duitsland inrijden…
Wij betalen alleen de benzine (€1,47/L) en rijden tussen de enorme aantallen vrachtwagens door weer terug naar de snelweg. Nog vijf uur naar Warschau.
Het rijdt lekker door. Het zijn voornamelijk tolwegen, dus de weg is prima. Alles verandert op zo’n 100 kilometer voor Warschau. Een enorm regen- en onweersfront trekt over ons heen. Er valt ontzettend veel regen, zo’n 75 kilometer lang is het niet verantwoord om harder dan 80 te rijden (al denken velen daar natuurlijk weer anders over). Van lieflijke graanvelden en groene weiden verandert het landschap in een donkergrijze en natte wereld met luide donder en felle bliksemschichten. En omdat we min of meer met de bui meerijden komt er geen einde aan.
Wanneer we ten zuiden van Warschau rijden stopt het eindelijk met regenen. Links van ons zien we de zwarte lucht boven de skyline van de stad hangen. Die krijgen nu de volle laag.
Na 10 uur onderweg te zijn geweest komen we aan op ons eindpunt van de dag: Camping Wok, ten zuidoosten van de stad. We hebben niet gereserveerd en het is er best druk dus we moeten voor vandaag genoegen nemen met een krap stekkie tussen twee campers. Morgen mogen we een andere plek uitzoeken, Maar er is een warme douche en ons fijne bedje wacht. We vragen ons alleen nog af hoe lang we moeten douchen voor we die 93 euro voor twee nachten op een camping in Polen er weer een beetje uit hebben. Welterusten!
Na 10 uur onderweg te zijn geweest komen we aan op ons eindpunt van de dag: Camping Wok, ten zuidoosten van de stad. We hebben niet gereserveerd en het is er best druk dus we moeten voor vandaag genoegen nemen met een krap stekkie tussen twee campers. Morgen mogen we een andere plek uitzoeken, Maar er is een warme douche en ons fijne bedje wacht. We vragen ons alleen nog af hoe lang we moeten douchen voor we die 93 euro voor twee nachten op een camping in Polen er weer een beetje uit hebben. Welterusten!
De route die we vandaag gereden hebben: