Barth & Ineke go Baltics, Finland & Sweden

Het was nog even stressen of we vandaag wel konden vertrekken. Gisteren bleek dat de huishoudaccu het niet meer deed. Deze accu is de basis van het elektra systeem van de bus en dus behoorlijk belangrijk. Het vervangen van een accu is een fluitje van een cent, maar deze accu zit onder de bestuurdersstoel en we hadden niet de juiste sleutel om deze los te draaien en bij de bouwmarkten hadden ze hem ook niet. Na uren zoeken vonden we eindelijk een die paste, daarna was de klus in een kwartiertje geklaard.

Hierdoor liepen we wel behoorlijk achter met de voorbereidingen dus pas rond half negen zaten we aan de door schoonzus Betty gemaakte gado gado. Daarna nog wat laatste klusjes en rond middernacht gingen de luikjes dicht.

Om kwart over zes werden we na een rommelige nacht wakker. Vlak voor zo’n lange reis slaap ik meestal wat onrustig.

Na de allerlaatste voorbereidingen zijn we er klaar voor: Rez is ingepakt en de fietsen zitten achterop: voor het eerst hebben we beiden de e-bike mee op reis.

Om kwart voor 10 rijden we het eerste land van de 8 die we deze reis aan gaan doen binnen: Duitsland. Tot Berlijn is de weg meer dan bekend, we hebben dat stuk al zeker een keer of 25 gereden naar het Antaris Festival.

Doel van vandaag: Poznán in Polen, iets meer dan 800 kilometer rijden. We hopen er tussen 6 en 7 vanavond te zijn.

Maar het loopt (alwéér) anders. Ter hoogte van Wolfsburg horen we een plof, en direct zijn we vermogen kwijt. We kunnen niet harder dan 80. Als we toch gas proberen te geven komt er zwarte rook uit de uitlaat. We doen de waarschuwingslichten aan en rijden via de vluchtstrook de eerstvolgende afslag af. Vlak daarna zien we een inrit naar een soort houtopslag en daar parkeren we de bus. We openen de motorkap maar zien in eerste instantie niets raars. De ANWB dan maar weer bellen…

We kennen dit trouwens. Vorig jaar hebben we iets vergelijkbaars gehad op weg naar de Veluwe. Toen bleek het een losgeraakte slang naar de turbo en de ANWB pechhulp heeft deze toen weer vastgezet. Hij zit daar nog steeds vast, zien we. En de plof klonk nu ook meer achter ons, niet voorin. Voor nu kunnen we niks anders dan wachten tot de ADAC er is.

De ADAC is er een half uurtje later al. Het is een wat norsige man, hij hoort ons verhaal aan en leest vervolgens de bus uit. Een kwartiertje later is zijn diagnose dat er geen enkele afwijking af te lezen valt, het is volgens hem de turbo, precies wat we al dachten. Hij controleert de luchtslangen maar waar hij bij kan is niks mee aan de hand. Hij kijkt nog onder de bus maar deelt dan mee dat de bus toch echt op de brug moet. Hij kan verder niks meer voor ons doen.

Hij raadt ons een VW garage in Braunschweig aan, de stad heeft er maar liefst 5 maar deze is gespecialiseerd in bestelwagens. Dat klinkt in ieder geval hoopgevend. Wel moeten we tot morgenochtend wachten want het is zondag en de garages zijn natuurlijk gesloten. De monteur wordt inmiddels iets spraakzamer en raadt ons nog een camperplaats in de buurt van de garage aan. We nemen zijn advies aan en rijden met horten en stoten en schaamte vanwege de hoeveelheid zwarte rook die we achter ons verspreiden de 9 lange kilometers naar de camperplaats.

De Wohnmobil Stellplatz Braunschweig is een nette camperplaats, zonder (zoals dat gebruikelijk is) voorzieningen, met uitzondering van stroom en een dumpplek voor afvalwater. De kosten bedragen 5 euro per nacht voor de overnachting en 1 euro voor stroom, wat bijzonder redelijke prijzen zijn. Vlak achter ons ligt Kleingärtnerverein Okerwiese: een tuinvereniging, vergelijkbaar met Piccardthof. We voelen ons dus direct thuis ;-)

We hebben nog wat andere kleine probleempjes, waaronder een aantal lampen aan de rechter zijde die het niet doen. Dat blijkt een kapotte zekering te zijn, dus ik stap op de fiets om bij de Shell nieuwe zekeringen te halen. Helaas blijkt de core business van benzinepompen tegenwoordig geen automaterialen meer te zijn. Het minuscule schapje met autobenodigdheden steekt schril af tegen de enorme koelkasten met eten en drinken. Ik vind de juiste zekeringen dus niet, ook niet bij pomp 2 en 3. Dan onverrichterzake maar weer terug, die zekering komt dan morgen in de garage wel.

Omdat we verder niet veel meer kunnen stappen we op de fiets en rijden naar het iets verderop gelegen Grinsekatze, een stadsstrand aan de rivier de Oker. Het is er gezellig druk, met lekker muziek, koud bier en lekkere hapjes.

We blijven er lekker een paar uurtjes hangen in de strandstoeltjes. Dag 1 is nou niet helemaal gelopen zoals we verwacht hadden maar het onverwachtse en ook het minder leuke hoort nou eenmaal bij de reisavonturen. Een ding weten we wel zeker: de eerste nacht van onze reis brengen we in Rez door!

Nieuw in dit reisverslag is trouwens de animatie van de route die we op reisdagen hebben gereden, zie hieronder de eerste!