Barth & Ineke go West-Sweden

Rond achten worden we wakker. Het was een frisse nacht maar dankzij de busmuts die we voor deze reis hebben aangeschaft en de warme schapenwol en dekbedden hebben we het lekker warm gehad.

Over de busmuts: dit is een water- en winddichte, met fleece gevoerde hoes die over het hefdak van de bus getrokken kan worden. Het doek van het hefdak blijft hiermee droog en er komt geen kou meer doorheen. Ideaal dus voor een winter kampeervakantie.

Het heeft niet heel veel meer gesneeuwd sinds gisteravond maar het is geweldig om in zo'n mooie witte wereld wakker te worden.

Als ik uitstap om te gaan douchen zie ik talloze hoefafdrukken om onze bus in de sneeuw. Ze lijken van reeën te zijn. Waarschijnlijk zijn ze op zoek geweest naar een vroege ochtend snack. Komende nacht de wildcamera dus maar opzetten!

Tegen half elf rijden we naar Smögen. De zon schijnt heerlijk op de witte wereld, perfect voor een bezoekje aan dit mooie vissersdorpje.

Het meest bezochte dorp aan de Bohuslän kust staat vooral bekend om de gekleurde vissershuisjes en de Smögenbryggan (Smögen Pier), een 1.000 meter lang houten pad langs winkels, restaurants en de haven.

We wandelen over de pier en gaan nog naar de andere kant van het water om de huisjes vanaf daar te kunnen fotograferen.

Barth maakt met de drone een vlucht over Smögen, hieronder een aantal van de foto's:

En natuurlijk zwemt er het nodige aan watervogels (aalscholvers en eidereenden) en we zien zelfs een zeehond!

Tegen twee uur rijden we door naar Fjällbacka. Dit knusse dorpje aan de voet van de loodrecht oprijzende Vetteberg heeft een drietal bezienswaardigheden. Het dorp is tijdens haar leven de favoriete vakantiebestemming van Ingrid Bergman geweest. Omdat de inwoners van Fjällbacka hier trots op waren hebben ze een plein naar haar genoemd waar een bronzen beeld van haar gezicht en een permanente fotoreeks van bezoeken van Ingrid aan het dorp staan.

De tweede bezienswaardigheid is de toch wel een beetje imposante Kungsklyftan. Het is een nauwe kloof in de 76 meter hoge Vetteberg waar een groot rotsblok vastgeklemd zit. Hier werden delen van de film Ronja de Roversdochter, naar het boek van Astrid Lindgren opgenomen. Het is een lastige klim naar boven, slechts een deel is voorzien van houten trappen, de rest van het ‘pad’ is door de sneeuwval spekglad.

Aan het einde van de kloof leidt een houten trap steil naar de top van de Vetteberg. Hier hebben we een prachtig zicht op de talloze eilandjes van de scherentuin.

Ook hier laat Barth de drone op, dat levert deze schitterende plaatjes op:

Het begint al een beetje te schemeren, hoog tijd om richting de volgende overnachtingsplek vlak onder Strömstad te gaan. Na een tijdje rijden horen we vanuit de motor een raar, klapperend geluid op het moment dat we afremmen op de motor en tijdens het schakelen. Als we gewoon constant rijden horen we niks. Het lijkt alsof er iets resoneert. Omdat er geen lampjes branden en alles verder normaal lijkt besluiten we door te rijden naar Camping Daftö.

Het blijkt een enorm resort te zijn, compleet met een groot piratenpark. Dat is nu allemaal gesloten en we blijken ook maar nét op tijd te zijn voor de receptie. Voor 260Kr (zo’n 25 euro) krijgen we een plekje met uitzicht op het water toegewezen.

Als we gesetteld zijn overleggen we wat te doen. Als er echt iets aan de hand is kunnen we niet verder rijden, het laatste wat we willen is de motor aan gort rijden. Maar het kan ook zijn dat er iets losgetrild is wat resoneert bij een bepaald toerental. We besluiten niets aan het toeval over te laten en bellen de ANWB Pechhulp. Blijkbaar staan de Scandinavische landen niet hoog op de pechlijst want we moeten nogal wat opties in het keuzemenu door voor we iemand aan de lijn krijgen. Na een hoop informatie uitgewisseld te hebben belooft de medewerker de SOS-dienst naar ons toe te sturen, die moet er binnen twee uur zijn.

Een tegenvaller is dat het restaurant, dat volgens de site gewoon open zou moeten zijn, dicht is. We zitten vijf kilometer van de dichtstbijzijnde supermarkt vandaan, andere restaurants zijn ook minimaal vijf kilometer verderop. Gelukkig hebben we nog brood en een soepje, daarmee redden we het wel tot morgen.

We hebben het eten nog maar nauwelijks op als we gebeld worden dat de pechhulp voor de slagboom staat. Barth loopt naar voren om hem binnen te laten en tot mijn verbijstering komt er even later een enorme trailer aanrijden.

Helaas kan monteur Petr er niks van maken. Als we de motor starten horen we het geluid niet en uit het filmpje dat Barth gemaakt heeft kan hij ook niets afleiden. Ermee gaan rijden raadt hij ten zeerste af. Hij kan Rez op de trailer zetten en ons naar het industrieterrein waar de garage zit brengen of we kunnen op de camping blijven. Want hoe dan ook, pas maandag kunnen we bij een garage terecht. Die keuze is niet moeilijk, we hebben op de camping stroom en dus warmte. We bedanken Petr en gaan in de bus onze wonden likken. We zitten morgen dus op dit enorme, uitgestorven spook-resort vast. Bussen naar Strömstad rijden er op zondag alleen ’s ochtends vroeg en ’s avonds maar daar is ook alles dicht. Normaliter geen probleem maar dit is maar een korte vakantie, twee (of meer) dagen verlies is erg jammer. En mogelijk moeten we de vakantie helemaal afbreken, mocht de bus (hier) niet te repareren zijn. Het is even omschakelen na zo’n mooie dag. Morgen wordt in ieder geval een relaxed dagje…