Pueblo de Sanabria
Maandag 8 augustus 2022 - Dag 23
Na een ontbijtje bij de buren wandelen we naar de garage. De mamma haalt haar hijo (zoon) die in Dubai werkt en daarom goed engels spreekt en hem vertellen we dat ze (als het goed is) vandaag door de ANWB gebeld worden. Hij zal adviseren om Rez naar León te laten brengen, daar zijn meer garages, de onderdelen zullen daar sneller zijn, we kunnen daar een auto huren en er zijn voor ons meer dingen te doen. Ook lopen we met hem nog even naar de buurman om hem te bedanken (de nada - graag gedaan) en te vragen of hij nog geld van ons krijgt voor zijn hulp afgelopen vrijdag (nee, hij vindt het vooral vervelend dat hij ons niet heeft kunnen helpen).
We hopen van harte dat de ANWB vandaag in de gelegenheid is om met hen te bellen en actie te ondernemen. We lezen in de media dat ze overspoeld worden met hulpvragen, het is 30% drukker qua vakanties, er is een tekort aan personeel en onderdelen in de zuidelijke landen en er is veel dicht. We hebben alle begrip daarvoor en leggen ons neer bij de situatie maar zijn het hier toch echt een beetje zat.
We gaan terug naar onze hotelkamer en gaan op het terras zitten, zolang het qua zon nog kan. Ik begin maar weer eens met bloggen, dat heb ik sinds we van Boom vertrokken zijn niet meer gedaan. Omdat het allemaal wat tegenzat had ik er gewoon geen zin in, maar ook deze vakantie moet maar worden vastgelegd, ook al loopt het tot dusver verre van gepland.
We hebben voor komende nacht het hotel nog maar verlengd, we verwachten niet hier vandaag weg te komen. Ik geef inmiddels de verlepte geraniums op het terras maar water, zo horen we hier al bij het meubilair…
We hopen van harte dat de ANWB vandaag in de gelegenheid is om met hen te bellen en actie te ondernemen. We lezen in de media dat ze overspoeld worden met hulpvragen, het is 30% drukker qua vakanties, er is een tekort aan personeel en onderdelen in de zuidelijke landen en er is veel dicht. We hebben alle begrip daarvoor en leggen ons neer bij de situatie maar zijn het hier toch echt een beetje zat.
We gaan terug naar onze hotelkamer en gaan op het terras zitten, zolang het qua zon nog kan. Ik begin maar weer eens met bloggen, dat heb ik sinds we van Boom vertrokken zijn niet meer gedaan. Omdat het allemaal wat tegenzat had ik er gewoon geen zin in, maar ook deze vakantie moet maar worden vastgelegd, ook al loopt het tot dusver verre van gepland.
We hebben voor komende nacht het hotel nog maar verlengd, we verwachten niet hier vandaag weg te komen. Ik geef inmiddels de verlepte geraniums op het terras maar water, zo horen we hier al bij het meubilair…
Om half twee worden we gebeld door de ANWB. Ze hebben met de garage gesproken en gaan op zoek naar een garage die de reparatie kan uitvoeren. We geven het advies om naar León te gaan door aan de medewerker, hij zal erin duiken en belt ons terug zodra hij een garage gevonden heeft.
Dat telefoontje komt om kwart voor vijf. Het is helaas niet gelukt om een garage in Léon te vinden die de reparatie kan en wil uitvoeren. In Astorga is wel een garage gevonden. We zoeken het op. Astorga ligt zo’n 50 kilometer ten westen van Léon en lijkt een redelijk grote plaats te zijn. De garage ligt enkele kilometers buiten de stad. We vragen hoe het zit met een huurauto. Die willen ze voor ons regelen en we bieden aan dat we die eventueel zelf wel uit Léon willen halen, we hebben gezien dat er een rechtstreekse treinverbinding tussen Astorga en Léon is. Wat later krijgen we een sms dat er een huurauto in Léon voor ons klaarstaat die we morgen aan het einde van de dag op kunnen halen. Dat wordt dus een treinritje van Astorga naar Léon, leuk!
Even later gaat de telefoon weer, het is een Spaans nummer. We krijgen niet helemaal duidelijk wie het is omdat de man geen Engels spreekt maar denken er toch uit op te kunnen maken dat het een sleepwagen is. Als we uit het raam kijken zien we inderdaad een bellende man bij de sleepwagen staan. Dat is wel heel snel en maar niet echt handig! Het is half zes, we hebben nog een nacht in dit hotel geboekt en betaald en hebben nog geen idee waar we terecht kunnen in Astorga. We lopen naar beneden en maken in ons beste Spaans duidelijk dat we graag morgen gesleept willen worden. De (overigens bijzonder aardige) man stribbelt eerst wat tegen maar pleegt dan een telefoontje en vraagt of “mañana a las once” goed is. Morgen elf uur is perfect! Blij nemen we afscheid. Eindelijk weer zicht op verandering, en zoals Bill Murray zegt in Groundhog Day “Anything different is good”!
Later op de avond eten we ons afscheidsmaal in het restaurant. Deze plek zouden we zelf nooit hebben uitgezocht en anders waren we er ook nooit zo lang gebleven maar we zijn blij dat we op zo’n goede plek met alles voorhanden gestrand zijn.
Dat telefoontje komt om kwart voor vijf. Het is helaas niet gelukt om een garage in Léon te vinden die de reparatie kan en wil uitvoeren. In Astorga is wel een garage gevonden. We zoeken het op. Astorga ligt zo’n 50 kilometer ten westen van Léon en lijkt een redelijk grote plaats te zijn. De garage ligt enkele kilometers buiten de stad. We vragen hoe het zit met een huurauto. Die willen ze voor ons regelen en we bieden aan dat we die eventueel zelf wel uit Léon willen halen, we hebben gezien dat er een rechtstreekse treinverbinding tussen Astorga en Léon is. Wat later krijgen we een sms dat er een huurauto in Léon voor ons klaarstaat die we morgen aan het einde van de dag op kunnen halen. Dat wordt dus een treinritje van Astorga naar Léon, leuk!
Even later gaat de telefoon weer, het is een Spaans nummer. We krijgen niet helemaal duidelijk wie het is omdat de man geen Engels spreekt maar denken er toch uit op te kunnen maken dat het een sleepwagen is. Als we uit het raam kijken zien we inderdaad een bellende man bij de sleepwagen staan. Dat is wel heel snel en maar niet echt handig! Het is half zes, we hebben nog een nacht in dit hotel geboekt en betaald en hebben nog geen idee waar we terecht kunnen in Astorga. We lopen naar beneden en maken in ons beste Spaans duidelijk dat we graag morgen gesleept willen worden. De (overigens bijzonder aardige) man stribbelt eerst wat tegen maar pleegt dan een telefoontje en vraagt of “mañana a las once” goed is. Morgen elf uur is perfect! Blij nemen we afscheid. Eindelijk weer zicht op verandering, en zoals Bill Murray zegt in Groundhog Day “Anything different is good”!
Later op de avond eten we ons afscheidsmaal in het restaurant. Deze plek zouden we zelf nooit hebben uitgezocht en anders waren we er ook nooit zo lang gebleven maar we zijn blij dat we op zo’n goede plek met alles voorhanden gestrand zijn.