Barth & Ineke go Nordkapp

De reis begint zo langzamerhand op z’n einde te lopen. We hebben nog 5 tot 6 dagen en het is vanaf Trondheim nog zo’n 1600 kilometer naar huis. Hoe en waar we die laatste dagen door gaan brengen weten we nog niet precies maar we moeten in ieder geval zuidwaarts dus dat gaan we later vanmiddag doen. We gaan eerst een kijkje nemen in Trondheim.

Wat opvalt is allereerst de drukte. Op de weg, in de stad. En het is een stuk warmer dan waar we in de afgelopen weken aan gewend zijn geraakt. Even wennen dus.

We parkeren de bus vlakbij Bakklandet, het hippe oude wijkje van Trondheim en lopen naar de Gamle Bybrua, de rode uit 1861 stammende houten brug over de Nidelv rivier. De brug zou volgens een legende geluk brengen aan wie hem oversteekt.

Vanaf de Bybrua heb je het mooiste gezicht op de oude, op palen gebouwde pakhuizen uit de 18e/19e eeuw en lopen we het leuke wijkje Bakklandet met haar gekleurde houten huisjes in.

Bakklandet is, net als Groningen, een van de belangrijkste fietssteden van het land. En het heeft zelfs iets unieks: de allereerste fietslift ter wereld: de Sykkelheisen Trampe. Het leidt de steile helling op van de oude stadsbrug tot vlakbij het historische fort. Het is ontworpen door een forens die het zat was om iedere dag bezweet op z’n werk te komen en is gratis te gebruiken.

Blijkbaar is het nog niet zo gemakkelijk, want meerdere mensen proberen het maar hun pogingen sneuvelen al na een paar meter.

We klimmen verder naar de Kristiansenvesting. Dat valt wat tegen, vooral het schitterende uitzicht dat beloofd werd maar op veel plekken door bomen wordt geblokkeerd.

Snel naar beneden dan maar weer en richting de Nidarosdom. De dom is, net als de hele stad trouwens, meerdere malen in vlammen opgegaan. Nadat de toenmalige koning een Luxemburgse generaal de opdracht gaf om een nieuwe stad te bouwen werd er, naar voorbeeld van Versailles, een nieuwe stad gebouwd met brede boulevards. Hierdoor was de kans op het overslaan van branden veel kleiner.

De dom is mooi, vooral de monumentale westgevel die voorzien is van tientallen beelden. Leuk feitje: de beeldhouwer die in 1965 de opdracht kreeg om een nieuw beeld van de aartsengel Gabriel te vervaardigen vroeg zich af hoe die eruit zag en heeft toen het gezicht van (de toen nog jonge) Bob Dylan gebruikt.

We gaan de dom niet in vanwege de exorbitant hoge toegangsprijs en wandelen verder richting het centrum, eten daar een broodje en besluiten dan om Trondheim te verlaten.

We rijden nog zo’n 2,5 uur door. Hier komen we op bekend terrein: Dovrefjell National Park. Hier hebben we vorig jaar een hike gedaan op zoek naar muskusossen (die we toen helaas niet gevonden hebben).

We stoppen voor een overnachting bij Hageseter Turisthutte, waar ook een camping bij is. Een fijne camping, bijzonder aardige uitbaters en mooi nieuw sanitair. We draaien een wasje en eten een gebakken visje in de gezellige hytte, onder het toeziend oog van de muskusos die er aan de muur hangt.