Barth & Ineke go Nordkapp

We worden wakker door de zon die door de kiertjes van de gordijntjes piept. Het is prachtig weer! Snel eruit dus maar, eindelijk de korte broek weer aan en lekker in het zonnetje ontbijten.

Terwijl we daar zitten ruist er opeens iets in het struikgewas, zo’n honderd meter verderop. Ik kijk. Bruine paarden, denk ik. Dan zie ik de geweien. Het zijn geen paarden. Het zijn elanden! Vier stuks. Ze zijn net de weg overgestoken en draven het drassige gebied naast ons op. Waar is de camera! Barth, grote lens!

De elanden lopen verder en verdwijnen tussen de bomen uit beeld. Samen met onze Nederlandse overburen wachten we of ze nog weer te zien zijn maar dat is niet het geval. Gelukkig hebben we de foto’s nog! Mijn dag (week, maand?) kan in ieder geval niet meer stuk. Én, we mogen éindelijk onze eland sticker op de bus plakken! Hij reist al een paar weken mee maar we hadden afgesproken hem pas te plakken als we ook bewijs hadden. En dat hebben we nu.

We pakken rustig in deze ochtend en pas na half twaalf rijden we de Kystriksveien weer op. Dit stuk van de route is prachtig. Na een kilometer of vijftien komen we bij de Glomfjord en een stukje na de bijna 8 kilometer lange Svartistunnelen zien we de Svartisengletsjer aan de overkant van de fjord liggen. Omdat het zulk mooi weer is besluiten we de watertaxi naar de overkant van de fjord te nemen om naar de gletsjer te wandelen.

We moeten ruim een uur wachten maar dat geeft ons tijd om even te lunchen en de spullen te pakken. Om twee uur vertrekken we met de snelboot naar de overkant.

Svartisen is de op één na grootste gletsjer van Noorwegen en heeft een oppervlakte van ongeveer 370 vierkante kilometer. In de kleine ijstijd in het midden van de 18e eeuw was Svartisen één aaneengesloten gletsjer, maar is tegenwoordig in tweeën verdeeld: het oostelijke en westelijke ijs.

De naam Svartisen komt van de oude term ‘Svartis’, die de karakteristieke diepblauwe kleur van het ijs beschrijft, in tegenstelling tot de witte sneeuw. De ijsmassa's vertonen een reeks blauwe tinten, van transparant ijs tot turkoois en donkerblauw.

Als we aan de andere kant zijn vertrekken we dapper voor de 5,1 kilometer naar de gletsjer.

Na 3 kilometer gaat het gravelpad over in een zandpad, dan in een grindpad en daarna gaat het over de rotsen, met een ketting die de route aangeeft. Na dit een halve kilometer gedaan te hebben vinden we het genoeg geweest. Bij de onderkant van de gletsjer komen we toch niet, dat is een enorme klim. Hoe dichter we bij de gletsjer komen, hoe minder we ervan zien. Onze drone heeft de rest voor ons (en voor jullie) bekeken, op de tweede foto zie je op twee verschillende plekken mensen lopen (het is wel even zoeken). Dat geeft een beter beeld van hoe enorm de gletsjer is.

Na een half uurtje vliegen keren we om en wandelen de kleine vier kilometer terug naar de pier om de boot van kwart over vijf terug naar de Kystriksveien te nemen.

Nog geen twintig kilometer verder moeten we weer op de boot, ditmaal weer op een veerboot van Forøy naar Ågskardet. We hoeven maar een klein half uurtje te wachten en de overtocht duurt een minuut of tien.

28 kilometer verderop, bij Jektvik, wacht ons de volgende overtocht per veerboot. Om 18:53 rijden we de boot op, om 18:55 vertrekken we. Nét gehaald, dat scheelt ons bijna 1,5 uur wachten!

De overtocht naar Kilboghamn duurt ongeveer een uur en om 19:35 precies passeren we wederom de poolcirkel, die op dit punt gemarkeerd is met een globe. We zijn nu definitief uit het poolgebied.

Vlakbij de pier is Polar Camp Hilstad. We vinden het genoeg geweest voor vandaag en hebben zin in een maaltijd, een douche en rust. We vinden een mooie plek met een prachtig uitzicht op de hoek van het terrein.

De maaltijd wordt een (volgens eigen zeggen) Noorse versie van Fish&Chips, gemaakt van ‘Långa Fisk’, - lange vis. Deze vis, die tot de kabeljauw familie behoort, kan wel tot twee meter lang worden. Deze is in ieder geval in kleinere stukjes gehakt en smaakt ons heerlijk! We laten hem zwemmen in een heerlijke, koude Somersby appelcider want we hebben vandaag samen iets te vieren :-)

Na het eten volgt de douche en niet veel later ook die rust.