Barth & Ineke go Nordkapp

Regen, regen, regen, dus een mooie dag om naar het luchtvaartmuseum van Bodø te gaan. Barth is van de vliegtuigen dus die vertelt er hier iets meer over:

"Het meest bijzondere item in de collectie van het museum is het spionage vliegtuig U-2 die vooral bekend werd door de Koude Oorlog. Vanuit Bodø werden vluchten uitgevoerd boven Rusland. Op een van deze spionagevluchten van Peshawar (Pakistan) over Rusland naar Bodø werd de U-2 door de Russen uit de lucht geschoten. De Amerikaanse piloot Gary Powers werd, na een succesvolle landing aan zijn parachute, gevangen genomen. Amerika heeft altijd ontkend dat dit spionagevluchten waren maar meteorologisch wetenschappelijke vluchten. In de neergeschoten U-2 werden echter volop bewijzen gevonden dat het om spionagevluchten ging".

"Amerika heeft vervolgens in één dag alle U-2’s in NASA kleuren geverfd maar het was al te laat en er ontstond een diplomatieke rel tussen beide landen.

De Noorse luchtmacht heeft vrijwel dezelfde ontwikkeling meegemaakt als de Nederlandse luchtmacht voor wat betreft de keuze van types vliegtuigen. Wat dit museum bijzonder maakt is dat er van vrijwel ieder type toestel waarmee de Noorse luchtmacht heeft gevlogen een goed geconserveerd exemplaar te zien is."

"Ik heb vroeger als klein jongetje een model gebouwd van de ‘de Haviland Mosquito’ bommenwerper. Nu ik deze voor het eerst in het echt zag verbaasde ik me erover hoe groot dit vliegtuig in werkelijkheid is."

Tegen tweeëen laten we het museum achter ons en rijden we vanuit Bodø richting de F17 ofwel de Kystriksveien. Onze eerste stop maken we na een kwartiertje al bij Saltstraumen. Op deze plek wordt in zes uur tijd zo’n 400 miljoen m3 water door een 150 meter brede (of eigenlijk smalle) engte geperst. Het gevolg zijn draaikolken die tot wel 10 meter in doorsnee kunnen worden, de zogenaamde ‘ketels’.

Op foto’s vanaf de wal zijn de draaikolken wat minder goed te zien dus laat Barth ook hier de drone even op. Dat geeft een veel beter beeld:

We rijden na Saltstraumen nog zo’n 80 kilometer door en gaan dan op zoek naar een overnachtingsplek. Die vinden we in Reipå, een klein gehuchtje. Reipå camping ligt nu eens niet aan het water maar tussen de bergen en de velden. Het wordt gerund door een Duitser en zijn Noorse vrouw en het is een echt een klein paradijsje in de woestheid om ons heen. Én we zitten in elandgebied, dus wie weet. Voor de zekerheid zet ik voor we gaan slapen de wildcam op, mogelijk vangt die iets op vannacht.

Het begint langzamerhand weer iets donkerder te worden ’s avonds. We zitten nu zo’n 1250 kilometer lager dan de Noordkaap en dat merk je. Ook zien we weer wat kleur in de lucht tijdens de zonsondergang. Langzaam zakken we weer richting Groningen...