Andenes > Laukvik (Lofoten)
Zaterdag 31 juli 2021- Dag 22
Na een zeer onstuimige nacht is de wind als we wakker worden een beetje afgenomen, er zijn zelfs wat blauwe stukjes lucht te zien. Het is 6 graden. We hebben een beetje een ‘mwèh’-ochtend. Zin in zon en warmte, geen kou en wind. Maar we wisten dat dit kon en waarschijnlijk ook zou gaan gebeuren dus nait soez’n en gaan!
De bus heeft wat onderhoud nodig als in vers water en als dat gedaan is rijden we terug naar Andenes. We willen daar ontbijten en informeren naar de mogelijkheden voor een walvissafari. Als we bij het bedrijf vragen of er gevaren wordt schudden ze het hoofd. Er staat teveel wind, ook die van vanmiddag gaat niet door. We kunnen boeken voor morgenmiddag maar zoals het er nu uitziet gaat ook die niet door vanwege teveel wind. Het is jammer maar het is niet anders. We hebben geen tijd om dagen te wachten totdat het beter weer wordt, de walvissen zullen moeten wachten tot de volgende keer.
Wij gaan de komende dagen vanaf dit punt helemaal naar het onderste punt op de Lofoten rijden en vandaar varen we terug naar het vasteland van Noorwegen.
Maar eerst gaan we dus ontbijten. Of eigenlijk lunch, want het is twaalf uur geweest.
In het Riggen restaurant dat bij het walvissafari bedrijf in zit is het warm en gezellig druk. Lunch kennen ze hier in Noorwegen eigenlijk niet zoals wij dat kennen met lekkere sandwiches, het is koffie met taart (wel lekkere trouwens!) of wafels/pannenkoekjes. Maar daar hebben we geen trek in dus slaan we het ontbijt én de lunch maar over en gaan we gelijk aan het diner met respectievelijk een cheesburger en een schnitzel. Vanavond maar een soepje voor het ontbijt ;-)
Via de westelijke kustroute rijden we zuidwaarts en zien dan opeens een overwegend witte uil voor ons langsvliegen. En dat is bijzonder, zo midden overdag! We stoppen en rijden een stukje terug om te kijken of we hem nog zien maar helaas. Als we net weer wegrijden zien we er verderop toch nog weer een (dezelfde?) uil. Maar ook deze weten we niet vast te leggen. Geen bewijs dus mensen…
We verlaten Vesteralen en rijden richting de Lofoten. Het landschap wordt hier weer wat woester, de bergen worden hoger en er ligt weer wat sneeuw.
We verlaten Vesteralen en rijden richting de Lofoten. Het landschap wordt hier weer wat woester, de bergen worden hoger en er ligt weer wat sneeuw.
Er staan regelmatig borden die waarschuwen voor overstekende elanden. Tot nu toe hebben we één eland gezien, heel in de verte. Ook toen zijn we gekeerd maar het schuwe dier draafde snel weg tussen de bomen. En ook hier hebben we dus geen bewijs van mensen… Wat je dan moet met deze info? Niks, ik schrijf dit ook voornamelijk voor mezelf als geheugensteuntje voor later!
We kiezen ook hier voor de westelijke kustroute. Die leidt door gehuchtjes en Landbouwgebied maar vooral ook langs prachtig blauwe wateren. De zon is er een beetje bijgekomen wat maakt dat alles er wat vriendelijker en minder woest uitziet.
Bij het dorpje Laukvik vinden we een camperplaats met prachtig uitzicht. Er staan maar een half dozijn campers en we vinden een mooie plek bij het water, onder de vuurtoren. Kosten: 24 euro inclusief elektriciteit, douche en gebruik van de wasmachine en droger. En er wordt aan de camper afgerekend door een erg vriendelijke Noorse dame. Een mooie plek voor de eerste nacht op de Lofoten.
