Barth & Ineke go Nordkapp

We beginnen de dag met een wandeling van zo’n drie kilometer over het eiland Vadsøya. In deze omgeving komen veel verschillende vogelsoorten voor, vooral ook veel eidereenden. We hebben er al meerdere, mét kuikens, voor ons langs zien zwemmen.

We lopen eerst naar de zeppelintoren. “De wát”?, hoor ik je vragen. Zeppelintoren. Deze toren is gebouwd voor de Norge, een in Italië gebouwd luchtschip waarmee op 12 mei 1926 de allereerste reis ooit naar de Noordpool werd gemaakt. De 102 meter lange Norge was een semi-rigide, in Italië gebouwd luchtschip dat op 12 mei 1926 de eerste reis maakte en het was het eerste vliegtuig dat over de poolijs kap tussen Europa en Amerika vloog. De expeditie met een zeppelin was het geesteskind van onder andere poolreiziger en expeditieleider Roald Amundsen en was bedoeld om de nog niet in kaart gebrachte zee tussen de Pool en Alaska te observeren, er werd geloofd dat er land daar was. De Norge bereikte de noordpool uiteindelijk op 12 mei 1926 en is daarna doorgevlogen naar Alaska waar het op 14 mei aankwam.

Twee jaar later heeft een tweede zeppelin, de Italia, Vadsø aangedaan op weg naar de Noordpool. Op de terugvlucht is deze zeppelin neergestort.

Uiteindelijk heeft er dus slechts twee keer een zeppelin aan deze toren afgemeerd.

Er blijken op Vadsøya vooral eidereenden en enkele kuifeenden te zitten en na een wandeling van 1,5 uur stappen we in de bus voor de 1,5 uur durende rit naar Vardø, de meest noordoostelijke stad van Noorwegen en de enige in de Arctische klimaatzone.

Onderweg stoppen we nog in Ekkerøy. Hier is ook een natuurgebied met een tweetal hoge kliffen waarop vogels broeden. Het weer is echter niet erg uitnodigend om dit nu te gaan doen. We besluiten om op de terugweg te kijken of het weer dan beter is, dan kunnen we de wandeling alsnog doen. Wel zien we als opwarmertje een zeearend vliegen.

Onze eerste stop is bij een intrigerend kunstwerk vlak buiten Vardø. De Drakkar - Levithian sculptuur, gemaakt in 2016 door het Talboia Assemble Team vertelt het verhaal van migratie van mensen, mythen, schepen, historische gebeurtenissen, hout en walvissen. Het is een hymne aan het noordpoolgebied, de natuur en de mensen.

De sculptuur ziet er vanuit de ene hoek uit als een boot, een draak vanuit de andere en verandert dan vanuit weer een andere hoek in een enorm walvisgeraamte. Het is zo mooi dat Barth besluit de drone erbij te halen, het resultaat zie je hier:

Na een korte stop bij het kleine kerkje van Vardø rijden we naar een bijzonder kunstwerk, het Steilneset-minnested ook wel het Heksenmonument genoemd, neemt je mee terug naar een gruwelijke periode in de Europese geschiedenis en naar de donkerste uithoeken van de menselijke geest. Het werd opgericht ter nagedachtenis aan 91 slachtoffers van de heksenprocessen die in de 17e eeuw in Finnmark werden gehouden. Hier zijn om onduidelijke redenen in verhouding meer dan elders in Europa heksen verbrand.

In het zwarte vierkante deel, “De verdoemden, de bezetenen en de geliefden”. genaamd, brandt een eeuwige vlam. De vlammen worden weerkaatst door zeven cirkelvormige spiegels, als rechters die de beschuldigden omringen.

Het 125 meter lange houten deel is verlicht door 91 kleine vensters, één voor elk van de slachtoffers. Ook is voor ieder slachtoffer een plaquette opgehangen. Hierop staan korte teksten over hun proces. Lisebeth Nilsdatter uit Gamvik bekende in 1621 vrijuit dat ze haar God had afgezworen, had bijeenkomsten bijgewoond in Omgang waar gedronken en gedanst werd, en betoverde schepen. Ingeborg, de vrouw van Peder Krogh, ontkende eerst de beschuldigingen, maar dreef als een kurk tijdens de watertest. Ze bekende toen vis te hebben vergiftigd voor een buurman. Ze werd doodgemarteld. In 1663 bekende Margrete Jonsdatter dat ze op een Sint-Jansavond in Domen bijeenkomsten had bijgewoond met dansen, drinken en kaartspellen met Satan. In 1678 werd Synnøve Johannesdatter veroordeeld voor het bezweren van een geit en het veroorzaken van de ziekte waaraan Anders Jensen stierf.

Beschuldigingen werden vaak geuit door buren. De meeste van de veroordeelden waren vrouwen, maar sommigen waren mannen.

Na nog even kort rondgekeken te hebben in Vardø rijden we terug richting Ekkerøy. Het weer is inmiddels behoorlijk opgeknapt en er schijnt een lekker zonnetje. We besluiten daarom om toch de wandeling te gaan doen. We klimmen eerst een flink stuk om na een kilometer bij de kliffen aan te komen. Hier blijken 16-17.000 paren drieteenmeeuwen te nestelen. Ze zijn hier van mei tot augustus om hun jongen groot te brengen en gaan dan naar gebieden in de open oceaan om daar de winter door te brengen.

Ook zitten er meerdere alken, die zo te zien niet aldoor even vriendelijk door de meeuwen worden behandeld.

Bovenop de kliffen groeien enorme aantallen kruipbramen (gele bosbraam, veenbraam of bergbraam). Deze braam komt voor in de gematigde klimaten van het noordelijk halfrond. In Europa is dat vooral in Scandinavië, Groot-Brittannië, de Baltische staten en Rusland. Helaas zijn ze nog niet rijp, ze schijnen erg lekker te zijn!

In het dorpje Annijoki eten we Thais (of iets wat daarvoor door moet gaan) bij Lille Chili en rijden daarna nog een stukje door totdat we een geschikte plek vinden om te overnachten. Ook hier staan we weer op asfalt maar het uitzicht over Varangerfjord is mooi en er is een schoon toilet en een picknicktafel om morgenvroeg aan te kunnen ontbijten. We zijn meer dan tevreden!