Barth & Ineke go Nordkapp

We zijn nog maar net op pad en de eerste rendieren staan al langs de kant van de weg te grazen. Het weer is nog niet beter, het is zwaarbewolkt en 10 graden. Afgelopen nacht heeft het hard gewaaid, de bus stond af en toe flink te schudden. Ook nu waait het nog stevig.

We zijn onderweg naar Kirkenes. Dit dorp is ruim 320 keer gebombardeerd door de Duitsers voordat Sovjet-Russische Rode Leger-soldaten arriveerden en Kirkenes hielpen bevrijden van de Duitse bezetting tijdens WO II. De Duitsers gebruikten Kirkenes als basis in hun pogingen om Moermansk te bezetten. Er bleven maar 13 huizen overeind staan.

Het Monument voor de Sovjet-krijger, werd opgericht door de Noren als blijk van dankbaarheid aan het Rode Leger van de USSR voor de bevrijding van dit gebied van Noorwegen tijdens Operatie Petsamo-Kirkenes in oktober 1944.

Dan is het tijd om Rez even een lekkere wasbeurt te geven. Bij de Shell isn Kirkenes halen we hem door de autowasstraat, hij ziet er nu weer een stuk frisser uit!

Vanuit Kirkenes rijden we door naar het meest noordoostelijke punt van Noorwegen bij de Russische grens, Grense Jakobselv. Het is een klein uur rijden en we komen langs prachtige fjordendorpjes.

Enkele kilometers buiten Kirkenes is de afslag naar de grens met Rusland. Moermansk is vanaf hier 213 kilometer. Wij gaan linksaf.

De weg naar Grense Jakobselv is slecht maar dat wordt ruimschoots goedgemaakt door de plek waar we zijn. De grens met Rusland ligt letterlijk een paar meter rechts van ons in de Jakobselva rivier. En blijkbaar heeft er ooit een hooggeplaatste Rus een telefoontje gepleegd naar de Noren met het dringende verzoek om toch vooral een bordje te plaatsen dat er niet meer geplast mag worden richting Rusland omdat dat respectloos is. Waarop de Noren in Word een tekstje hebben getypt "No peeing towards Russia". Ze hebben lange tenen, die Russen. Als je 's normaal gaat doen hoef je ook geen respect meer af te dwingen...
Hoe dan ook, het levert (niet alleen bij ons) nogal wat hilariteit op en erg serieus neem je de Russen er niet van...

Dan bereiken we Grense Jakobselv, het punt op het vasteland van Noorwegen dat over de weg het verst verwijderd is van de Noorse hoofdstad Oslo en ook het meest noordoostelijke punt van Noorwegen. Gesticht in 1851 bij de Noren is dorpje nu verlaten, op de toeristen na.

In het dorp staat een in 1869 gebouwde stenen kapel, de King Oscar II Chapel. De kerk werd gebouwd om de territoriale aanspraak van Noorwegen op het gebied te versterken, en werd vernoemd naar koning Oscar II van Zweden en Noorwegen tijdens een bezoek dat hij in 1873 bracht.

Een paar honderd meter verderop komen we bij het einde van de weg en zoals het eruit ziet ook het einde van de wereld. We zijn aangekomen bij de Barentszzee. We dippen onze handen in het water en eten hier een broodje, de magen rammelen.

Het is tijd om een plek voor de nacht te zoeken. Onderweg komen we langs een natuurgebied waar weer veel kuddes rendieren staan. Dus toch nog even weer gestopt voor wat fotootjes.

We willen ditmaal weer wildkamperen en vinden uiteindelijk een camperplaats op het eiland Vadsøya, tegenover het plaatsje Vadsø. Het is weliswaar geen mooie plek (we staan op asfalt) maar de locatie is ideaal omdat pal achter ons op het eiland een natuurgebied is en daar willen we morgenochtend gaan wandelen.

Op het éénpittertje in de bus maak ik een portie burritos. Ondanks dat we een mooie picknicktafel naast ons hebben staan kunnen we niet buiten koken omdat het erg hard waait. Maar we zijn inmiddels behoorlijk creatief geworden in het leven in een piepkleine ruimte dus dat lukt allemaal prima!

In het water voor ons zwemmen de eidereenden met hun kroost, op zoek naar nog een laatst snackje voor de nacht.