Barth & Ineke go Nordkapp

Na weer een nacht uitstekend geslapen te hebben (is het de frisse Zweedse lucht?) worden we tijdens het inpakken aangesproken door onze buurvrouw. Ze wil graag weten waar we vandaan komen en als we antwoorden dat we Nederlanders zijn kijkt ze bedrukt en spreekt ze haar medeleven uit over de overstromingen in Limburg. Het valt ons op dat veel Zweden hiervan op de hoogte te zijn en dat is een fijne gewaarwording, dat we één zijn in Europa. Ook wil ze graag even binnenkijken in de bus, wat natuurlijk mag. ‘Wij hebben dit soort busjes niet in Zweden’, zegt ze. Ze wil als de kinderen groter zijn graag met haar man in een dergelijke bus rondreizen in plaats van met een grote camper. Het was ons ook al opgevallen dat er vrijwel geen enkele kampeerbus van dit formaat rondrijdt, en als je er al een ziet zijn het Nederlanders. We hebben de afgelopen week trouwens veel complimenten gekregen over onze bus, Rez heeft er blosjes van op de wangen!

Later dan gepland zijn we op weg naar onze volgende bestemming, de Vildmarksvägen (Wilderness Road). Dit is de hoogste verharde weg in Zweden en strekt zich uit tussen Jämtland en Lapland. De 500 kilometer lange weg is een van de weinige wegen door het Zweedse gebergte en loopt door enkele van de meest spectaculaire delen van Noord-Scandinavië.

Wij gaan niet de hele route rijden maar zo’n driekwart. De weg begint voor ons in het stadje Strömsund maar voor we daar aankomen willen we eerst onze trek stillen. Een blik op Google Maps leert dat er vlakbij een café zou moeten zijn waar je kunt lunchen: Café Storfinnforsen in het piepkleine gehuchtje Flyn.

Als we er aankomen weten we niet wat we moeten verwachten. Het ziet eruit als een dorpshuis, niet als een café of een restaurant. We aarzelen om naar binnen te gaan maar worden dan aangesproken door een Zweedse man. Hij vraagt waar we vandaan komen en wijst naar onze bus, hij vindt ‘m geweldig. “We hebben geluk”, zegt hij, want er is vandaag een lunchbuffet, hij gaat er zelf ook eten. We besluiten hem te volgen naar binnen en worden warm welkom geheten door een Zweedse en wat oudere versie van Richard Branson. Hij spreekt uitstekend Engels (zoals de meeste Zweden die we tot nu toe tegen zijn gekomen) en nodigt ons uit om aan te schuiven. We lopen de zaal in en kijken onze ogen uit. Het is combinatie van Feestzaal, bioscoop, concertzaal, bibliotheek, biljartzaal, sportschool, en in het weekend dus een restaurant met een buffet.

Het buffet ziet er heerlijk uit en bestaat uit een koud deel met salades, eieren met garnalen of kaviaar, verschillende soorten haring, kaas en knäckebrod. De warme gerechten zijn aardappelen, kool met gehakt, jus en inktvis ringen en (gek genoeg) mini loempiaatjes. Voor het dessert kan gekozen worden uit o.a. pannacotta, slagroomtaart, merengue met slagroom, chocoladetaart en brownies. Koffie en een drankje zitten bij de 150 kronen (15 euro) per persoon in. En alle gerechten zijn uit eigen keuken bereid.

We zoeken een plekje en vallen aan terwijl we in gesprek raken met de man die ons buiten aansprak. Hij woont af en aan in Thailand maar is nu bij een vriend op bezoek die in dit gehucht woont.

Het is een bijzonder gezellig uurtje dat we op deze verwelkomende plek doorbrengen en het eten is ook nog eens heerlijk!

Spinnend stappen we weer in de bus en rijden naar het plaatsje Strömsund om boodschappen te doen voor de komende dagen en te tanken. Het weer is er inmiddels niet beter op geworden. Er waait een harde wind, af en toe valt er een bui en de temperatuur is gedaald naar zo’n 13 graden. We zijn verwend geraakt met de heerlijke temperaturen van de afgelopen week.

Nog in Strömsund begint de Vildmarksvägen en niet veel later begrijpen we al waarom deze route wordt aangeprezen. Maar het loopt al tegen vijven en als we een bord ‘Naturcamping’ zien gooien we het stuur om en rijden we het pad naar het terrein op.

De Alanäsets naturcamping is een prachtige plek aan het Flåsjön meer. Er is nog niemand dus we hebben alle keus voor een goede plek. Omdat het nog flink waait zetten we de bus in de luwte van een aantal bomen.

De camperplaats is voorzien van twee composttoiletten en er staat een kastje met allerlei heerlijkheden zoals jam en druivensap, huisgemaakt door Mieke, een Nederlandse. Natuurlijk kopen we er wat van en laten we een bericht achter in haar gastenboek, met een link naar onze site, hopelijk leest ze dit!

Het weer is inmiddels iets beter geworden en af en toe breekt de zon door. Ik werk aan een van de picknicktafels op het terrein aan de site en Barth is in de bus aan het klussen zoals wat lampjes ophangen. Langzamerhand wordt de bus steeds meer eigen. Later die avond is het onze bioscoop en daarna spelen we er Yahtzee, we hebben vanmiddag ons eigen spel gekocht.

We zitten al aardig hoog in Zweden en dat merken we omdat het opeens zonder dat we er erg in hadden kwart voor twaalf is en het buiten nog licht is. Het is wel een vreemd soort licht, alsof er een gedeeltelijke zonsverduistering gaande is. Het is in ieder geval hoog tijd om te gaan slapen.