Älvkarleby > Norrfällsviken
Zaterdag 17 juli 2021- Dag 8
Het is moeilijk afscheid nemen (want we weten niet wanneer we elkaar weer zullen zien) maar het avontuur lonkt dus na uitgebreid afscheid te hebben genomen starten we tegen kwart voor tien de motor van Rez (voor wie het nog niet weet, zo hebben we onze kampeerbus genoemd) en zetten de navigatie richting Höga Kusten, een rit van drie uur.
Rez houdt zich goed. We hebben er nu een week en zo’n 2000 kilometer opzitten en naast de problemen met het water in het keukenblok en een opgeblazen zekering van een 12V aansluiting heeft ‘ie nog geen kik gegeven. We slapen als een roosje en ons recent geïnstalleerd multimedia systeem voorziet ons van o.a. muziek en navigatie.
Het weer blijft onafgebroken stabiel, vandaag wordt het zo’n 25 graden. We hebben niet de illusie dat we 5 weken mooi en warm weer houden maar deze eerste week hebben we alvast binnen!
Bij Söderhamn zit het ‘Flygmuseum’ waar Barth graag naartoe wil. Zijn vliegtuigspotters hart heeft recentelijk een opleving gekregen en hier staan enkele vliegtuigen die hij graag wil zien dus maken we een tussenstop.
Het weer blijft onafgebroken stabiel, vandaag wordt het zo’n 25 graden. We hebben niet de illusie dat we 5 weken mooi en warm weer houden maar deze eerste week hebben we alvast binnen!
Bij Söderhamn zit het ‘Flygmuseum’ waar Barth graag naartoe wil. Zijn vliegtuigspotters hart heeft recentelijk een opleving gekregen en hier staan enkele vliegtuigen die hij graag wil zien dus maken we een tussenstop.
We brengen er zo’n anderhalf uur door en rijden dan verder naar de Högakustenbron, het begin van de Höga Kusten (‘Hoge kust’) waar we lunchen met uitzicht op de brug.
De brug over de monding van de Ångermanälven staat ook bekend als de Vedabrug en is de op twee na langste hangbrug van Zweden en de op drie na langste van Europa.
De brug over de monding van de Ångermanälven staat ook bekend als de Vedabrug en is de op twee na langste hangbrug van Zweden en de op drie na langste van Europa.
Met z’n lengte van 1.867 meter en hoogte van 180 meter is het een indrukwekkende brug. Vanaf onze lunchplek is het uitzicht prachtig, Barth loopt nog een flink aantal meters hoger om de panoramafoto hieronder te maken.
De temperatuur is inmiddels weer opgelopen tot een aangename 27 graden en we hebben nog een paar uurtjes in de middag dus besluiten we een deel van de Höga Kusten Vegen te rijden.
De Hoge Kust ligt in de provincie Ångermanland in het noordoosten van Zweden en staat op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO staat. Zo’n 10.000 jaar geleden ontstonden door de afscheiding van de laatste continentale ijskap granieten kliffen en rotsformaties die hoog boven de Botnische golf uitsteken. De hoogte van dit natuurfenomeen stijgt elke eeuw met 8 centimeter. Uiteindelijk, in de héle verre toekomst, zal ook de hele Botnische Golf boven water komen.
De Hoge Kust ligt in de provincie Ångermanland in het noordoosten van Zweden en staat op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO staat. Zo’n 10.000 jaar geleden ontstonden door de afscheiding van de laatste continentale ijskap granieten kliffen en rotsformaties die hoog boven de Botnische golf uitsteken. De hoogte van dit natuurfenomeen stijgt elke eeuw met 8 centimeter. Uiteindelijk, in de héle verre toekomst, zal ook de hele Botnische Golf boven water komen.
De Höga Kusten weg loopt tussen Härnösand en Örnsköldsvik maar zover noordelijk gaan wij niet. Het lijkt ons leuk een van de kustplaatsjes aan de Botnische Golf te bezoeken, dus rijden we naar Bönhamn. Dit is een oud vissersdorp uit de 17e eeuw en wordt tegen de elementen beschermd door drie eilanden die voor de kust liggen.
Bij het beschutte haventje staan palen met haken waar de gevangen vis aan kan worden gehangen om te drogen.
Bij het beschutte haventje staan palen met haken waar de gevangen vis aan kan worden gehangen om te drogen.
Het wordt tijd om een plek voor de nacht te zoeken. Er is een camperplaats in Bönhamn maar die staat aardig vol. We besluiten om door te rijden naar Norrfällsviken, een ander havendorpje dat nog iets noordoostelijker ligt. Dat blijkt geen goed idee. Er is weliswaar een camping maar die is enorm groot en lijkt bomvol te staan. We hebben alleen geen zin meer om nog op zoek te moeten naar een andere camping of parkeerplaats dus gaan we in de rij staan bij de receptie. We worden geholpen door een allervriendelijkste dame die ondanks de rij uitgebreid de tijd neemt om ons te helpen en van informatie te voorzien. De verkorte boodschap: we mogen voor zo’n 35 euro een plek zonder stroom uitzoeken. En dat is prima want we zijn volledig zelfvoorzienend met onze bus. De huishoudaccu wordt tijdens het rijden opgeladen en dat levert voldoende stroom op voor licht, het laden van onze telefoons, laptop en iPad én onze koelbox.
We vinden een aardige plek en wandelen dan naar een visrestaurant om onze hongerige magen te vullen. Maar in plaats van een gezellig restaurant komen we in een chaotische hel terecht. Het is compleet onduidelijk hoe het er werkt en als we eindelijk iemand gevonden hebben die ons kan helpen blijkt dat het zeker 1,5 uur zal duren voor we ons eten zullen krijgen. Dat trekken onze magen niet dus wandelen we naar het andere restaurant dat het dorp rijk is: een pizzeria. Daar blijkt de situatie vrijwel hetzelfde, alleen is de wachttijd ruim een uur. Maar je moet wel eerst een tafel hebben voor je mag bestellen en die lijken niet snel vrij te komen. Onverrichterzake lopen we terug naar de camping en trekken een zak Unox soep open, we hebben nog wat koude macaroni en aardappelsalade met brood. En eigenlijk is dat nét zo lekker!
We vinden een aardige plek en wandelen dan naar een visrestaurant om onze hongerige magen te vullen. Maar in plaats van een gezellig restaurant komen we in een chaotische hel terecht. Het is compleet onduidelijk hoe het er werkt en als we eindelijk iemand gevonden hebben die ons kan helpen blijkt dat het zeker 1,5 uur zal duren voor we ons eten zullen krijgen. Dat trekken onze magen niet dus wandelen we naar het andere restaurant dat het dorp rijk is: een pizzeria. Daar blijkt de situatie vrijwel hetzelfde, alleen is de wachttijd ruim een uur. Maar je moet wel eerst een tafel hebben voor je mag bestellen en die lijken niet snel vrij te komen. Onverrichterzake lopen we terug naar de camping en trekken een zak Unox soep open, we hebben nog wat koude macaroni en aardappelsalade met brood. En eigenlijk is dat nét zo lekker!
