Barth & Ineke go Norway

Na een onstuimige nacht (het heeft heel erg hard gewaaid, valwinden over de bergen achter ons) vertrekken we eigenlijk wat te laat naar Kristiansund. Onderweg begint het stevig te regenen. Niet erg motiverend voor een lange rit...

Bij Åfarnes nemen we de veerboot naar Sølsnes, een tochtje van ca. 13 minuten. Tegen twee uur zijn we in Kristiansund.

Kristiansund ligt aan de rand van de oceaan aan de kust van Nordmøre, de stad heeft volgens eigen zeggen de beste en mooiste natuurlijke haven van Noorwegen midden in het stadscentrum. Het gebied is al meer dan 10.000 jaar bewoond en men gelooft dat de eerste Noren zich hier hebben gevestigd.

Kristiansund is vooral beroemd vanwege de klippfisk, een droge en gezouten kabeljauw. De specialiteit van de stad is het gerecht bacalao en klippfisk-gerechten worden in alle restaurants in de stad geserveerd. Wij laten de klippfisk voor wat het is en bestellen een broodje kip.

Er is verder niet heel veel van onze gading te beleven in Kristiansund dus gaan we richting de andere bezienswaardigheid die we vandaag gepland hadden, the Atlantic Ocean Road.

Onderweg daar naartoe valt mijn oog opeen op iets afwijkends in een wei. Twee grote vogels. Hele grote vogels. Ik herken de vorm direct. Kraanvogels! Bovenop de rem dus en een plek zoeken om de auto langs de kant van de weg te zetten. Dat lukt en dan heb ik alle tijd om de prachtige vogels te fotograferen. Wat een geluk!

Atlanterhavsveien, of de Atlantic Ocean Road, loopt over een archipel van kleine eilanden en scheren in de provincie Møre og Romsdal. Gedurende het 8,3 kilometer lange traject tussen Kristiansund en Bud verbindt de weg het eiland Averøy met het vasteland dankzij het creatieve gebruik van bruggen. Geopend in 1989 na vele gevechten met de elementen (voornamelijk orkanen), is de tolvrije weg officieel een van de Noorse meest schilderachtige routes.
Om het idee te krijgen hoe de weg loopt onderstaand een foto van de Atlanterhavsveien van bovenaf (niet door ons gemaakt).

We blijven zeker een uur in de buurt van de brug, Barth laat de drone nog even op en we proberen uit diverse hoeken de meest dramatische foto te maken.

Tegen half zeven stellen we de navigatie weer in op de camping en gaan rijden. De gewoontetijden voor eten en koffie vervagen inmiddels volledig: lunch om drie uur, warme maaltijd om tien uur en koffie om elf uur. Dit komt mede omdat het niet donker wordt ‘s avonds. Om half 12 schemert het en staan er nog Noren spelletjes te spelen op de kampeerweide en iedereen zit nog buiten. Het is hier ‘s avonds rond deze tijd nog een lekkere 18 graden en we hebben de nu te warme donzen slaapzakken verruild voor een donzen dekbed.