Trollstigen & Dovrefjell
Zondag 26 juli 2020 - Dag 6
Beetje uitslapen, rustig ontbijtje: we beginnen de dag relaxed onder de enorme rotswanden naast ons.
We rijden eerst naar het bezoekerscentrum van Trollstigen, een paar honderd meter van de camping. Dat valt tegen, het is voornamelijk een enorme shop en een café. O ja, en een grote trol. Doorrijden dus maar naar Trollstigen.
De Trollstigen Nationaal-Toeristische Route is een 106 kilometer lange bergweg met een hellingsgraad van 9% en bestaat uit 11 haarspeldbochten. Het is tevens de doorgaande weg naar de Geiranger fjord en dat maakt dat het er bizar druk is, niet alleen met personenwagens maar ook met campers en enorme caravans. En dat kan in de haarspeldbochten wel eens voor problemen zorgen.
De Trollstigen Nationaal-Toeristische Route is een 106 kilometer lange bergweg met een hellingsgraad van 9% en bestaat uit 11 haarspeldbochten. Het is tevens de doorgaande weg naar de Geiranger fjord en dat maakt dat het er bizar druk is, niet alleen met personenwagens maar ook met campers en enorme caravans. En dat kan in de haarspeldbochten wel eens voor problemen zorgen.
Het uitzicht wordt steeds mooier naarmate we hoger komen. Bij het Trollstigen Utsiktpunkt parkeren we de auto en wandelen we naar het pad waar een aantal platformen is gemaakt. Beneden ons zien we de weg met de haarspeldbochten liggen en voor het eerst zijn we hier hoger dan de sneeuw, ook al is het maar een klein beetje. En het uitzicht vanaf de perfect in het landschap passende platformen is geweldig.
We blijven er niet lang hangen, het is er druk en we hebben nog een kweeste gepland vandaag: we willen op zoek naar de muskusossen in Dovrefjell Nationaal Park. We hebben een wandelroute uitgezocht die we willen gaan lopen. Langs deze route is er een redelijke kans om ze te spotten. Maar eerst moeten we nog zo’n twee uur rijden om er te komen.
We stoppen even in Dombås voor koffie en een broodje en rijden dan naar de parkeerplaats vanaf waar we de wandeling gaan maken. Het weer is omgeslagen, er is veel bewolking en het is frisser geworden dus kleden we ons warm aan en pakken regenkleding in.
We stoppen even in Dombås voor koffie en een broodje en rijden dan naar de parkeerplaats vanaf waar we de wandeling gaan maken. Het weer is omgeslagen, er is veel bewolking en het is frisser geworden dus kleden we ons warm aan en pakken regenkleding in.
De Dovrefjell Musk Ox Trail bestaat uit meerdere paden, wij kiezen Kongsvold Fjeldstue als startpunt. Vanaf hier is het 2,1 kilometer naar boven lopen. De weg loopt eerst een stukje langs de rivier de Driva, onder het spoor door en gaat daarna de stevig hoogte in door subalpine berkenbossen.
Na veel klimwerk komen we op een grote alpine toendra uit, ver beneden ons ligt het dal in de zon. Maar slechts momenten later slaat het weer om. Het begint te regenen en door de wolken wordt het zicht erg slecht.
Na veel klimwerk komen we op een grote alpine toendra uit, ver beneden ons ligt het dal in de zon. Maar slechts momenten later slaat het weer om. Het begint te regenen en door de wolken wordt het zicht erg slecht.
Waar we eerst nog hadden overwogen om door te lopen tot aan Høgsnyta besluiten we toch het verderop gelegen pad terug naar Kongsvoll Stasjon te nemen. Dat lijkt in eerste instantie een goed besluit want we zien (in onze amateur ogen) redelijk verse hoefafdrukken in de modder en verse mest. Meer dan een kilometer lang blijven we de hoefafdrukken zien bij het pad en dan raken we ze kwijt.
Het laatste stuk naar beneden is behoorlijk zwaar, het lijkt meer op een beek vol stenen dan op een pad. De stenen zijn glad door de regen en dan hebben we dus ook nog eens geen enkele muskusos gezien. Maar: het was een prachtige wandeling van 6,5 kilometer waar we 2,5 uur over hebben gedaan, stijging van 289 meter (van 869 naar 1144 meter).
Eenmaal beneden blijkt het Kongsvoll Stasjon een treinstation te zijn die ook nog in gebruik is. Het is een prachtig gebouw met een apart bijgebouw dat als wachtruimte dient.
Het laatste stuk naar beneden is behoorlijk zwaar, het lijkt meer op een beek vol stenen dan op een pad. De stenen zijn glad door de regen en dan hebben we dus ook nog eens geen enkele muskusos gezien. Maar: het was een prachtige wandeling van 6,5 kilometer waar we 2,5 uur over hebben gedaan, stijging van 289 meter (van 869 naar 1144 meter).
Eenmaal beneden blijkt het Kongsvoll Stasjon een treinstation te zijn die ook nog in gebruik is. Het is een prachtig gebouw met een apart bijgebouw dat als wachtruimte dient.
Het is inmiddels half acht en we hebben nog een flinke rit van 3,5 uur voor de boeg. In Sunndalsøra stoppen we bij een vaag uitziend kebab take-away restaurantje om even iets te eten te halen, dat was er vandaag ook aardig bij ingeschoten. De kebab blijkt overheerlijk te zijn!
Langs de kant van de weg staan vaak waarschuwingsborden voor overstekende elanden en herten maar tot nu toe hebben we niks gezien. Nu zien we meerdere herten in de graslanden naast de weg. Een ervan is dicht genoeg bij om zich even te laten fotograferen voor hij weer elegant de bossen in springt.
Langs de kant van de weg staan vaak waarschuwingsborden voor overstekende elanden en herten maar tot nu toe hebben we niks gezien. Nu zien we meerdere herten in de graslanden naast de weg. Een ervan is dicht genoeg bij om zich even te laten fotograferen voor hij weer elegant de bossen in springt.
Dat het 's avonds nog zo lang licht blijft maakt dat je ook zo laat nog kunt genieten van de schitterende plaatjes die maar voorbij blijven schuiven. Je kunt over dit land bijna niet anders dan in superlatieven spreken!
Al met al een hele mooie dag maar wel een latertje. Vlak nadat we om kwart voor 12 bij de camping aankomen begint het te sputteren en even later begint het stevig te regenen. Net op tijd thuis...