Oslo - Åndalsnes
Zaterdag 25 juli 2020 - Dag 5
We staan om zeven uur op, we hebben een lange dag voor de boeg en we weten nog niet precies hoe lang we erover doen om in te pakken, te ontbijten en te douchen.
Dat blijkt langer dan verwacht, ruim 2,5 uur! Dat kan sneller... Maar om kwart voor tien rijden we dan eindelijk de poort van de Ekeberg Camping af en gaan we op weg naar de eerste stop van vandaag: Hamar. Als levenslange schaatsfan moet je het Vikingskipet toch een keer gezien hebben, niet dan?
Na anderhalf uur rijden naderen we Hamar en zien van veraf het Vikingskipet met zijn kenmerkende vorm al liggen. Als we bij de Noorse schaatstempel aankomen maken we wat foto’s van de buitenkant en lopen dan naar de receptie om te vragen of we binnen mogen kijken. Dat mag, en we hebben dubbel geluk want er ligt ijs én de Noorse nationale ploeg is aan het trainen. Yay!! Het meisje achter de balie doet de poortjes voor ons open en dan betreden we de geweldige hal. Op televisie oogt deze al indrukwekkend maar in het echt is ie nog vele malen imposanter. We lopen wat rond om foto’s te maken en dalen nog even af naar het ijs. Wat een superleuke ervaring!
Dat blijkt langer dan verwacht, ruim 2,5 uur! Dat kan sneller... Maar om kwart voor tien rijden we dan eindelijk de poort van de Ekeberg Camping af en gaan we op weg naar de eerste stop van vandaag: Hamar. Als levenslange schaatsfan moet je het Vikingskipet toch een keer gezien hebben, niet dan?
Na anderhalf uur rijden naderen we Hamar en zien van veraf het Vikingskipet met zijn kenmerkende vorm al liggen. Als we bij de Noorse schaatstempel aankomen maken we wat foto’s van de buitenkant en lopen dan naar de receptie om te vragen of we binnen mogen kijken. Dat mag, en we hebben dubbel geluk want er ligt ijs én de Noorse nationale ploeg is aan het trainen. Yay!! Het meisje achter de balie doet de poortjes voor ons open en dan betreden we de geweldige hal. Op televisie oogt deze al indrukwekkend maar in het echt is ie nog vele malen imposanter. We lopen wat rond om foto’s te maken en dalen nog even af naar het ijs. Wat een superleuke ervaring!
In Hamar gaan we op zoek naar een nieuwe gasbrander. We hebben de onze vanochtend helaas naar de eeuwige jachtvelden geholpen en hebben dus een nieuwe nodig. We hebben er twee winkels voor nodig om er een te vinden, volgens de verkoper is er een enorme run op kampeerspullen ontstaan nu alle Noren, die normaal naar de zon in Zuid-Europa gaan, in eigen land op vakantie gaan. Maar gelukkig slagen we en kunnen we verder.
Een kilometer of zestig verderop gaan we van de hoofdweg af om de Peer Gynt Veggen te nemen. In het Gudbrandsdal ligt tussen Tretten en Vinstra een prachtig natuurgebied dat bekend is geworden als de Peer Gynt streek. Door dit gebied loopt de ongeveer 60 km lange Peer Gynt Vegen, één van de bekendste bergwegen in Noorwegen. De weg is genoemd naar de legendarische Peer Gynt. Gynt groeide in de 17e of 18e eeuw op in een boerenhoeve in de buurt van Vinstra. De opzienbarende avonturen van Peer Gynt leven nog steeds voort in de Noorse volksverhalen, in een toneelstuk van Hendrik Ibsen en de bijbehorende muziek van Edvard Grieg. De weg is alleen open als er geen sneeuw ligt, van begin juni tot de herfst.
Een kilometer of zestig verderop gaan we van de hoofdweg af om de Peer Gynt Veggen te nemen. In het Gudbrandsdal ligt tussen Tretten en Vinstra een prachtig natuurgebied dat bekend is geworden als de Peer Gynt streek. Door dit gebied loopt de ongeveer 60 km lange Peer Gynt Vegen, één van de bekendste bergwegen in Noorwegen. De weg is genoemd naar de legendarische Peer Gynt. Gynt groeide in de 17e of 18e eeuw op in een boerenhoeve in de buurt van Vinstra. De opzienbarende avonturen van Peer Gynt leven nog steeds voort in de Noorse volksverhalen, in een toneelstuk van Hendrik Ibsen en de bijbehorende muziek van Edvard Grieg. De weg is alleen open als er geen sneeuw ligt, van begin juni tot de herfst.
Tot aan het dorpje Skei is de weg verhard. In Skei betalen we tol (iets meer dan 8 euro) bij een automaat. De slagboom opent zich en we rijden de gravelweg op. De bergweg voert over een ruig bergplateau met naar het westen en noorden uitzicht op de bergen van Jotunheimen en Rondane.
Het landschap is direct adembenemend mooi en we zien sneeuw op de toppen van de bergen liggen! Bij een prachtig groot meer stoppen we voor een korte lunch en laat Barth even de drone op om wat beelden te maken.
Het landschap is direct adembenemend mooi en we zien sneeuw op de toppen van de bergen liggen! Bij een prachtig groot meer stoppen we voor een korte lunch en laat Barth even de drone op om wat beelden te maken.
Bij Listulhøgda bereiken we het hoogste punt van de Peer Gyntvegen op 1053 meter hoogte. Een kwartiertje later zijn we bij einde van de weg en rijden we het asfalt weer op. De lol hiervan duurt niet lang want we krijgen te maken met een enorme omleiding vanwege de aanleg van een nieuwe weg die deels door de tunnel gaat waar we doorheen zouden moeten. Het wordt kilometers lang file. Het is sowieso erg druk op de weg, de Noren zijn er massaal op uitgetrokken. We lopen hierdoor zeker drie kwartier vertraging op maar ach, we hebben vakantie...
Om half zes bereiken we het stadje Dombås (door ons liefkozend “dumbass” genoemd, naar een uitspraak van ons favoriete karakter Peanut van buikspreker Jeff Dunham). We stoppen hier even voor een kop koffie en een heerlijke Wiener Boller, een soort van Berliner bol met vanilleroom erin. We denken dat we er een nieuwe verslaving bij hebben...
Vanaf Dombås rijden we de laatste 100 kilometer naar Åndalsnes. Hier hopen we voor de komende vier nachten een plek op de camping te vinden.
Het is ook hier weer magnifiek mooi. Aan onze linker hand ligt de Trollveggen, Met 1000 meter is dit Europa's hoogste verticale, overhangende rotswand.
Wanneer we Åndalsnes bereiken proberen we het eerst op de eerste camping die we uitgekozen hadden. De camping zit overvol. Op de tweede is wel ruimte maar het is geen leuke camping, al is de dame bij de receptie allerhartelijkst. We besluiten terug te rijden naar camping Trollveggen, pal onder de hoge rotswand. Hier is plek genoeg, ook hier worden we erg hartelijk ontvangen en het is een fijne camping op een geweldige locatie (al zullen we weinig zon zien tussen de hoge pieken). Anderhalf uur later staat de tent en warmen we een zeer verdiend pannetje soep op. Van Unox natuurlijk, we blijven Nederlanders ;-)
Om half zes bereiken we het stadje Dombås (door ons liefkozend “dumbass” genoemd, naar een uitspraak van ons favoriete karakter Peanut van buikspreker Jeff Dunham). We stoppen hier even voor een kop koffie en een heerlijke Wiener Boller, een soort van Berliner bol met vanilleroom erin. We denken dat we er een nieuwe verslaving bij hebben...
Vanaf Dombås rijden we de laatste 100 kilometer naar Åndalsnes. Hier hopen we voor de komende vier nachten een plek op de camping te vinden.
Het is ook hier weer magnifiek mooi. Aan onze linker hand ligt de Trollveggen, Met 1000 meter is dit Europa's hoogste verticale, overhangende rotswand.
Wanneer we Åndalsnes bereiken proberen we het eerst op de eerste camping die we uitgekozen hadden. De camping zit overvol. Op de tweede is wel ruimte maar het is geen leuke camping, al is de dame bij de receptie allerhartelijkst. We besluiten terug te rijden naar camping Trollveggen, pal onder de hoge rotswand. Hier is plek genoeg, ook hier worden we erg hartelijk ontvangen en het is een fijne camping op een geweldige locatie (al zullen we weinig zon zien tussen de hoge pieken). Anderhalf uur later staat de tent en warmen we een zeer verdiend pannetje soep op. Van Unox natuurlijk, we blijven Nederlanders ;-)