Barth & Ineke go Namibia & Botswana

Net als een maand geleden is het een bitterkoude nacht in de tent. Als we om half 8 opstaan is het nog 5 graden en dan is de zon al even op. Zelfs de thermokleding heeft ons niet warm kunnen houden. Het is dus ook even slikken om onder de (gelukkig warme!) openluchtdouche te stappen.

Na het ontbijt pakken we onze bagage verder in en klappen de daktent voor de laatste keer deze reis in. Deze tent is een maand lang onze slaapkamer geweest en het reizen met een daktent is ons prima bevallen, ook al was het niet altijd een pretje om met je slaperige hoofd de ladder af te klauteren en met hoofdlampje naar het soms best op afstand staande toiletgebouw te hobbelen. Tegen tijd dat je weer in je warme slaapzak lag was het soms lastig om de slaap weer te vatten. Maar zoals gezegd: de volgende keer doen we het graag weer!

Binnen een mum van tijd zijn we op het vliegveld waar we de auto aftanken en inleveren bij Bidvest. De controles gaan snel en dankzij de extreem aardige medewerker wordt een normaliter saaie verplichting een leuk uurtje.

De medewerker rijdt ons naar de vertrekhal waar we nog een verzekeringsformulier in moeten vullen vanwege de lekke banden. Ook dat is snel gebeurd en na onze bagage te hebben afgeleverd (en nog maar eens hebben gevraagd of de bagage echt naar Amsterdam wordt gestuurd en we die niet in Johannesburg of Londen hoeven op te pikken - “nee, dat hoeft niet”) hebben we de handen vrij. Als we langs de balie komen waar we een maand geleden onze missende bagage hebben aangegeven staan er ook nu weer boze en wanhopige mensen. We delen onze ervaringen met ze en wensen ze sterkte. Bij ons is het uiteindelijk goed gekomen, we hopen dat ook deze mensen snel hun bagage hebben.

De vlucht naar Johannesburg vertrekt op tijd en na twee uur zijn we weer op O.R. Tambo National Airport, waar we zo’n 3,5 uur overstaptijd hebben. We vermaken ons met een beetje funshoppen en het maken van een (best wel slecht gelukte) selfie met O.R. Tambo, activist tegen de apartheid, voorzitter van het ANC en deelnemer aan de vorming van het Verenigd Zuid-Afrikaans Front, dat er succesvol op aandrong om Zuid-Afrika in 1961 uit het Britse Commonwealth te stoten.

Eenmaal in het vliegtuig naar Londen blijkt dat we niet naast elkaar zitten. We zitten zelfs niet bij elkaar in de buurt! Voor een korte vlucht geen probleem maar voor een elf uur durende nachtvlucht toch iets minder geslaagd. We vragen aan de stewardess of er misschien ergens nog een plek vrij is waar we naast elkaar kunnen zitten maar dit blijkt niet het geval, het vliegtuig zit stampvol. Er blijken meer mensen van plek te willen wisselen en na een ingewikkelde stoelendans zitten we uiteindelijk naast elkaar, en nog eens bij een nooduitgang ook, wat betekent dat we enorm veel beenruimte hebben, er zijn geen stoelen voor ons.

We nestelen ons op onze nieuwe plekken met een maaltijd en een film en als die afgelopen is en de cabinelichten doven vallen we in slaap terwijl het donkere Afrika onder ons doorschuift.