Barth & Ineke go Namibia & Botswana

We doen het rustig aan met opstaan en ontbijten deze ochtend. We hebben besloten om de 825 kilometer van Maun terug naar Windhoek in twee dagen te rijden en dat maakt dat we ons niet hoeven te haasten. Dus genieten we lekker van onze English breakfast naast de nijlpaarden, krokodillen, visarenden en alle andere vogels die af en aan vliegen.

Om tien uur vertrekken we, The Old Bridge met tegenzin verlatend, het is een heerlijke plek. We doen nog even wat boodschapjes voor onderweg en gaan dan de A3 op richting de grens met Namibië, we willen Botswana vandaag eigenlijk al verlaten.

Ook Botswana verlaten we met een zwaar gemoed, want wat heeft dit land ons mooie dingen gebracht: prachtige landschappen, vriendelijke mensen en als meest indrukwekkende ervaring natuurlijk de dieren. Voorzichtige plannen voor een volgende reis beginnen zich al een beetje af te tekenen in onze hoofden, we hebben van dit land zeker nog niet genoeg gezien!

De weg naar de grens is recht en saai. Gelukkig steken er af en toe wat dieren over waardoor je in de remmen moet, bijvoorbeeld voor twee struisvogels. De waarschuwingsborden staan er niet voor niets: tot tweemaal toe zien we doodgereden jakhalzen op de weg liggen.

Wanneer we bijna bij het Ghanzi district zijn moeten we stoppen voor een veterinaire controle. De koelbox moet open en de controleur haalt er de melk uit. We mogen het pak nog wel even leeg drinken van hem. De boter en yoghurt laat hij ongemoeid, maar misschien was hij ook gewoon niet lang genoeg om alle inhoud van de koelbox te zien.

Een paar kilometer verderop is de werkelijke grens met het Ghanzi district. Nogmaals de koelbox open, met de voetjes door de chemicaliën ("bring extra shoes", dus ook de slippers moeten eraan geloven) en dan met de autobanden door de ontsmettingsmiddelen. Alles gebeurt vriendelijk en als we aan alle eisen hebben voldaan mogen we weer rijden. Nog 320 kilometer tot de grens.

Bij Ghanzi stoppen we even om te tanken. We krijgen een extra service: de auto, die tot nu toe nooit gewassen is geweest en eruit ziet als een beest, krijgt een grondige wasbeurt aan de buitenkant. De hele auto! Kom daar maar eens mee aan bij de pomp in Nederland. Barth geeft de vier mannen een royale fooi (we hebben zometeen toch niks meer aan ons Botswaans geld) en daar zijn ze zo blij mee dat ze een vreugde dansje maken en met hem op de foto willen.

Om vijf uur zijn we bij de grens. Bij de grenspost aan de Botswana zijde gaat het snel. Ook aan de Namibische kant gaat het rap, ze vragen zich alleen nog wel af waarom we maar drie dagen in het land blijven. Tja, ik was ook liever opnieuw begonnen met de reis...

We rijden nog dik tien kilometer door naar Zelda Game & Rest Farm. Het ligt twee kilometer van de weg af en ziet er zeer verwelkomend uit. We komen zonder reservering, maar er zijn kampeerplaatsen vrij en we kunnen kiezen: het wordt de Cheetah Inn.

Het is een bijzondere plek, deze Zelda Game & Rest Farm. De inrichting stamt uit de 60'er jaren, er hangen opgezette dieren aan de muur en er ligt een zebrahuid op de vloer. De muziek die aanstaat is gezongen in een soort Duits/Zuid-Afrikaans ("boeremusik", horen we later) en het Wi-Fi bordje is in neon letters. Dit lijkt ook de enige recente aanschaf van de afgelopen 50 jaar te zijn.
Het buffet, gekookt door een struise Duitse ("Hat es ihnen geschmeckt?") is lekker en de koffie om te huilen zo slecht (wie ooit de oploskoffie uitgevonden heeft...).

Na de maaltijd zitten we nog een tijdje buiten te lezen. Om kwart over negen is het doodstil in het kamp. En eerlijk gezegd vallen bij ons de oogjes ook al een beetje dicht.

We hebben 530 kilometer gereden vandaag en zijn daarmee een stuk opgeschoten naar Windhoek. In de auto hebben we het erover gehad waar we de laatste avond willen overnachten. We hebben een reservering voor Cardboard Box Backpackers maar dat is ons tegengevallen. Ze blijken ook te gaan sluiten, wat er de reden van zou kunnen zijn dat het in slechte staat van onderhoud was. Het lijkt ons fijner om terug te gaan naar Onderakemba Lodge, vlakbij het vliegveld.

Als we de een na laatste nacht in onze tent klimmen onder het heldere licht van de bijna volle maan ruiken we de geur van uitdovende houtvuurtjes en vlakbij ons horen we de emoes. Onze een na laatste nacht in Afrika gaat in...