Linyanti Camp - Savuti Camp, Chobe National Park Botswana
Zaterdag 10 augustus 2019 - Dag 26
Het is half zeven als we door het gevederde volkje worden gewekt. Met name de toerako's die in de takken boven ons zitten zijn al vroeg op. Hun kenmerkende "g'way, g'way" roep schalt over de savanne. Ook de hippo's verraden alweer luidkeels hun aanwezigheid. Ze zijn de hele nacht wakker geweest met hun geknor en gebries. We vragen ons af wie meer decibel genereert, de nijlpaard of de olifant. (We hebben het later even opgezocht, het verschilt niet veel van elkaar: 114 decibel voor de hippo tegen 117 voor de olifant).
Tijdens het ontbijt krijgen we net als de andere ochtenden bezoek van een aantal roodsnavelfrankolijnen die dankbaar de kruimeltjes van de grond pikken.
Tijdens het ontbijt krijgen we net als de andere ochtenden bezoek van een aantal roodsnavelfrankolijnen die dankbaar de kruimeltjes van de grond pikken.
Om 20 over acht zijn we op pad, ons reisdoel vandaag is Savuti camp. De afstand is nog geen 40 kilometer maar daar doen we naar verwachting zeker anderhalf uur over. Vrijwel direct moeten we de auto in 4WD zetten, het zand is hoog en rul.
Vijftien kilometer voor Savuti verandert het landschap. Het wordt opener en we zien weer meer vogels. Behalve wat olifanten en een aantal vlak voor de auto overstekende grote antilopes hebben we geen dieren gezien.
Tegen tien uur komen we aan bij Savuti. Vlak voor het kamp staan tien giraffes. Nieuwsgierig wie de nieuwe gasten zijn kijken ze onze kant op.
Tegen tien uur komen we aan bij Savuti. Vlak voor het kamp staan tien giraffes. Nieuwsgierig wie de nieuwe gasten zijn kijken ze onze kant op.
We checken in bij de receptie en vragen of we onze Linyanti reservering kunnen omzetten in een Savuti reservering. Als we met andere mensen die op site twee staan overeenstemming kunnen bereiken is het wat hun betreft prima. Dat is goed nieuws! We hebben niet veel trek om terug te gaan naar Linyanti, dus hopen dat het morgen lukt.
Als we weg willen rijden wijst een dame ons op de linker voorband. We hebben een slow puncture meent ze, een langzaam leeglopende band. Het zal toch niet dat we alweer een lekke band hebben? Dan hebben we geen reserveband meer en wordt het krap, we hebben nog een week reizen te gaan.
Eerst maar eens naar onze kampeerplek, we hebben nummer drie toegewezen gekregen. Het is een grote en prima plek, al was het uitzicht in Linyanti wel veel mooier. Maar we staan hier wel aan de rand van het wederom niet door hekken omheinde kamp. Op onderstaand kaartje is CV3 te zien vlak onder de (nu drooggevallen) Savuti Channel.
Als we weg willen rijden wijst een dame ons op de linker voorband. We hebben een slow puncture meent ze, een langzaam leeglopende band. Het zal toch niet dat we alweer een lekke band hebben? Dan hebben we geen reserveband meer en wordt het krap, we hebben nog een week reizen te gaan.
Eerst maar eens naar onze kampeerplek, we hebben nummer drie toegewezen gekregen. Het is een grote en prima plek, al was het uitzicht in Linyanti wel veel mooier. Maar we staan hier wel aan de rand van het wederom niet door hekken omheinde kamp. Op onderstaand kaartje is CV3 te zien vlak onder de (nu drooggevallen) Savuti Channel.
Het toiletgebouw is een verhaal apart. In het oude gebouw kon het gebeuren dat als je onder de douche stond er opeens een slurf van een dorstige olifant door het raampje kwam. Bovendien werd het oorspronkelijke Savuti-kamp een aantal jaren geleden tijdens een droogte vernietigd door dorstige olifanten. Savuti-camp is een stukje verderop herbouwd en voor de veiligheid van de gasten heeft men een olifantenbestendig gebouw neergezet, ommuurd met betonnen blokken met een aarden wal erachter en stalen deuren in twee doorgangen die niet breder zijn dan een centimeter of tachtig.
We checken onze bandenspanning. De linker voorband is inderdaad leger maar het valt best mee. Voor nu kiezen we ervoor om de band op te pompen, dan controleren we de spanning over een paar uur weer.
De omgeving lokt dus gaan we direct weer op pad. Als eerste bestemming kiezen we Baobab Gallery, ten noordoosten van het kamp. Maar na nog geen kilometer rijden komen we langs een waterpoel waar het behoorlijk druk is met veertien giraffes, een kudde springbokken en een handvol struisvogels. We blijven een tijd staan fotograferen en kijken tot de giraffes aanstalten maken om weg te lopen.
De omgeving lokt dus gaan we direct weer op pad. Als eerste bestemming kiezen we Baobab Gallery, ten noordoosten van het kamp. Maar na nog geen kilometer rijden komen we langs een waterpoel waar het behoorlijk druk is met veertien giraffes, een kudde springbokken en een handvol struisvogels. We blijven een tijd staan fotograferen en kijken tot de giraffes aanstalten maken om weg te lopen.
Alle wegen die we rijden naar Baobab Gallery zijn niet meer dan diepe sporen in rul zand, de 4WD stand is dus meer dan nodig. Maar de rij van (als we goed geteld hebben) acht baobabs die we aantreffen zijn de rit meer dan waard!
Vanaf de baobabs gaan we verder richting de Baobab Strechtpoint. Maar dan zien we rechts van ons in de boom een dood dier (‘kill’) hangen. We stoppen en kijken of de luipaard die deze impala de boom ingetrokken heeft in de buurt is maar we zien helaas niets. Er beweegt niks op de grond onder de boom en ook niet in de nabije omgeving. Na een kwartiertje wachten en zoeken geven we het op en starten de motor weer om naar ons volgende doel, een enorme baobab te rijden.
Deze baobab is enorm in hoogte en omtrek. Als je eronder staat en naar boven kijkt lijkt de kruin tot in de hemel te groeien!
Deze baobab is enorm in hoogte en omtrek. Als je eronder staat en naar boven kijkt lijkt de kruin tot in de hemel te groeien!
Terwijl we foto's aan het maken zijn komt er een safariwagen aanrijden. De chauffeur stopt en vraagt of we de twee luipaarden bij de kill hebben zien liggen. We antwoorden dat we de kill wel hebben zien hangen maar de luipaarden helaas niet hebben kunnen vinden. De bijrijder laat een filmpje zien waarin onmiskenbaar twee luipaarden te zien zijn. De grote kat onder de boom is het mannetje dat de prooi gevangen heeft maar hij is niet van plan om deze te delen met het hongerige vrouwtje dat een meter of vijf verder ligt te wachten, aldus de man. We bedanken ze voor het delen van de informatie en rijden terug naar de boom.
Ditmaal rijden we een klein stukje van het pad af, over de sporen van de safari wagen, dichter naar de boom. En dan zien we hem liggen, zwaar ademend. De luipaard heeft het warm. Als we stoppen en de motor afzetten doet hij één oog open maar die gaat ook net zo snel weer dicht en hij keurt ons geen blik meer waardig, ook niet als we nog een metertje of twee verplaatsen om beter zicht te hebben. We staan nog steeds meters ver van de luipaard vandaan maar met de 600mm zoomlens kunnen we prachtige close-up foto's van het schitterende roofdier maken. Het vrouwtje zien we nergens, hoe goed we ook zoeken.
Ditmaal rijden we een klein stukje van het pad af, over de sporen van de safari wagen, dichter naar de boom. En dan zien we hem liggen, zwaar ademend. De luipaard heeft het warm. Als we stoppen en de motor afzetten doet hij één oog open maar die gaat ook net zo snel weer dicht en hij keurt ons geen blik meer waardig, ook niet als we nog een metertje of twee verplaatsen om beter zicht te hebben. We staan nog steeds meters ver van de luipaard vandaan maar met de 600mm zoomlens kunnen we prachtige close-up foto's van het schitterende roofdier maken. Het vrouwtje zien we nergens, hoe goed we ook zoeken.
Na verloop van tijd komt er een andere auto aanrijden en wij besluiten verder te rijden. We vertellen de inzittenden over de luipaarden en vervolgen onze weg.
Veel dieren zien we niet meer tijdens onze weg terug naar Savuti Camp. We rijden nog even langs de waterhole maar daar is geen activiteit dus rijden we door. In het kamp eten we even wat. We moeten het qua vocht voornamelijk doen met energydrinks. Onze drie 5-liter containers water zijn tijdens de hobbelige rit naar Savuti lekgeslagen, we hadden ze in de achterbak gelegd maar daar zaten blijkbaar wat puntige voorwerpen die gaten in de containers hebben geprikt. Er is in Savuti Camp weliswaar een zogenaamde 'tuck shop' maar daar verkopen ze alleen bier, wijn, koekjes, een verdwaald blik witte bonen in tomatensaus, héél veel tubes tandpasta en dus de voornoemde energydrinks, per halve liter. En schandalig genoeg dus GEEN WATER!!! De bewoonde wereld is tientallen kilometers verderop en ze verkopen. Dus. Geen. Water. We vragen of we via het restaurant van de lodge water mogen kopen maar ook dit mag niet. Net als in Linyanti staan kampeerders op het laagste niveau van de voedselketen en het gaat dus zelfs zo ver dat aan ons niet de eerste levensbehoefte verkocht mag worden. Boos worden op deze vriendelijke dame in de tuck shop heeft geen zin, ze werkt hier ook alleen maar. Water dus op rantsoen en volop energydrinks en Savannah Dry!
Veel dieren zien we niet meer tijdens onze weg terug naar Savuti Camp. We rijden nog even langs de waterhole maar daar is geen activiteit dus rijden we door. In het kamp eten we even wat. We moeten het qua vocht voornamelijk doen met energydrinks. Onze drie 5-liter containers water zijn tijdens de hobbelige rit naar Savuti lekgeslagen, we hadden ze in de achterbak gelegd maar daar zaten blijkbaar wat puntige voorwerpen die gaten in de containers hebben geprikt. Er is in Savuti Camp weliswaar een zogenaamde 'tuck shop' maar daar verkopen ze alleen bier, wijn, koekjes, een verdwaald blik witte bonen in tomatensaus, héél veel tubes tandpasta en dus de voornoemde energydrinks, per halve liter. En schandalig genoeg dus GEEN WATER!!! De bewoonde wereld is tientallen kilometers verderop en ze verkopen. Dus. Geen. Water. We vragen of we via het restaurant van de lodge water mogen kopen maar ook dit mag niet. Net als in Linyanti staan kampeerders op het laagste niveau van de voedselketen en het gaat dus zelfs zo ver dat aan ons niet de eerste levensbehoefte verkocht mag worden. Boos worden op deze vriendelijke dame in de tuck shop heeft geen zin, ze werkt hier ook alleen maar. Water dus op rantsoen en volop energydrinks en Savannah Dry!
Tegen vijven rijden we terug naar de waterhole en parkeren we de auto. Er staat één olifant te drinken (zelfs die wordt door het kamp van water voorzien! ;-)). We besluiten af te wachten of er nog meer dieren komen.
In het half uur erna komen er nog zes olifanten naar het water. Terwijl zij staan te drinken zien we vanaf de bosrand een nijlpaard aankomen. We hadden absoluut niet verwacht een nijlpaard aan te treffen in een gebied waar buiten deze waterhole in de verre omtrek geen water is. Nijlpaarden kunnen niet lang uit water overleven omdat hun huid extreem gevoelig is voor direct zonlicht. Ter bescherming scheiden ze daarom een rode, olieachtige substantie af, waarvan ooit werd gedacht dat het bloed was, die zowel als zonnebrandcrème en als antibioticum dient. Deze nijlpaard zal dus zeker enkele malen per dag naar deze waterpoel moeten komen om zich onder te dompelen.
Hij aarzelt een tijdje maar loopt dan gedecideerd naar het water, tussen de olifanten door en plonst erin. Dan komt er nog een jonge olifant aanrennen. Het is een behoorlijke dikhuidenparade inmiddels!
In het half uur erna komen er nog zes olifanten naar het water. Terwijl zij staan te drinken zien we vanaf de bosrand een nijlpaard aankomen. We hadden absoluut niet verwacht een nijlpaard aan te treffen in een gebied waar buiten deze waterhole in de verre omtrek geen water is. Nijlpaarden kunnen niet lang uit water overleven omdat hun huid extreem gevoelig is voor direct zonlicht. Ter bescherming scheiden ze daarom een rode, olieachtige substantie af, waarvan ooit werd gedacht dat het bloed was, die zowel als zonnebrandcrème en als antibioticum dient. Deze nijlpaard zal dus zeker enkele malen per dag naar deze waterpoel moeten komen om zich onder te dompelen.
Hij aarzelt een tijdje maar loopt dan gedecideerd naar het water, tussen de olifanten door en plonst erin. Dan komt er nog een jonge olifant aanrennen. Het is een behoorlijke dikhuidenparade inmiddels!
Net als we overwegen terug te gaan naar het kamp komt er nog een tiental olifanten aanrennen, met daarbij nog twee jonge olifantjes. We blijven dus nog maar even staan... De giraf die verderop al een half uur geduldig heeft staan wachten delft weer het onderspit en vertrekt. Voor dit dier geen slokje water vanavond.
Terwijl de zon ondergaat rijden we terug naar het kamp waar we de overgebleven curry van eergisteren opwarmen. Met een bakje appel/kaneel yoghurt als toetje is het een uitstekende maaltijd.
Het is 's avonds pikkedonker in het kamp. In de verte klinkt vanuit de richting van de waterhole het gehuil van hyena's en het getrompetter van olifanten. We krijgen kort nog even bezoek van een honingdas die door het kamp scharrelt.
Voor het slapen gaan checkt Barth nog een keer de bandenspanning. Deze is nu 1 bar, de band loopt dus inderdaad heel langzaam leeg. Morgen besluiten we of we de band dan al vervangen door de tweede (en laatste) reserveband of dat we wachten totdat we Chobe uit zijn en weer op een asfaltweg gaan rijden.
Maar voor nu eerst slapen. Morgen om half zes de wekker, we willen vroeg bij de waterhole zijn. De kans op leeuwen in de vroege ochtend schijnt hier groot te zijn!
Voor het slapen gaan checkt Barth nog een keer de bandenspanning. Deze is nu 1 bar, de band loopt dus inderdaad heel langzaam leeg. Morgen besluiten we of we de band dan al vervangen door de tweede (en laatste) reserveband of dat we wachten totdat we Chobe uit zijn en weer op een asfaltweg gaan rijden.
Maar voor nu eerst slapen. Morgen om half zes de wekker, we willen vroeg bij de waterhole zijn. De kans op leeuwen in de vroege ochtend schijnt hier groot te zijn!