Barth & Ineke go Namibia & Botswana

De dag begint rustig, we hoeven pas om tien uur deze plek te verlaten. Op een meter of twintig afstand van onze kampeerplaats staan twee grote antilopes, de linker heeft gezelschap van twee roodsnavelossepikkers. Ik moet het even opzoeken, we hebben deze soort volgens mij nog niet gezien. Het blijken roanantilopes te zijn, ook wel paardantilope genoemd. Ze zijn op hun hoede maar laten toe dat ik dichterbij kom om wat foto’s te maken.

Rond half tien ruimen we de auto weer in en klappen de tent op. Eerste doel vandaag is het boekingskantoor van SKLcamps, het bedrijf dat de reserveringen voor de kampen in Chobe National Park regelt. Onze boekingen en betalingen zijn nog steeds niet in orde en we willen proberen om dit met iemand te bespreken in plaats van dit via de mail te regelen. Het kantoortje bevindt zich bij de Sedudu Gate ingang van Chobe. Helaas blijkt er niemand aanwezig te zijn die ons te woord kan staan, de dame die erover gaat is in Kasane. Onverrichterzake rijden we terug naar Kasane om uitgebreid boodschappen te gaan doen voor de komende dagen.

Kasane heeft meerdere grote winkelcentra waar een keur aan winkels gevestigd is. We doen boodschappen bij de een van de grootste supermarkten, de Shoprite. Vanaf nu zullen we voornamelijk zelf moeten koken dus we hebben veel nodig. De keuze aan verse groente en fruit is beperkt: er zijn appels en sinaasappels, aardappels, tomaten, komkommers, uien en kool en er worden zakken gewassen gemengde sla verkocht., maar daarmee is het ook wel gezegd. Ook is er een behoorlijk grote keuze aan zuivel, zoals yoghurt, melk en kaas. We nemen zoveel mogelijk verse etenswaren mee maar zijn voor de rest aangewezen op eten uit blik. En natuurlijk veel water, grote 5-literflessen. Ook mogen vanzelfsprekend de nodige flesjes Savannah Dry niet ontbreken. Voor de lunch kopen we een paar versgebakken en nog warme pasteitjes die we in de auto opeten.

Morgen willen we naar de Victoria Falls. We willen liever niet met een georganiseerde toch mee, het plan is om de auto bij de grens te parkeren, te voet de grens over te steken en aan de andere kant een taxi naar de watervallen te nemen. Het lijkt ons daarom wijs om de situatie bij de grens alvast te gaan verkennen.

Onderweg naar de grens passeren we een Toyota garage. Er is bij de grens met Botswana een spatlap losgeraakt nadat die achter een hoge trottoirband was blijven steken. We hebben niet de gereedschappen om de spatlap weer vast te zetten en waar beter dit te laten doen dan bij de garage. Barth gaat naar binnen en komt enige tijd later weer naar buiten met een monteur in een bruinrode overall.

Na een kleine kwartiertje sleutelen in de brandende zon zit de spatlap weer muurvast. We bedanken de man en vragen wat de kosten zijn. ‘Het is gratis’, zegt hij. ‘Service van Toyota’. Dat zal best, maar toch willen we hem bedanken voor zijn werk, dus geven we hem geld voor een mooi aantal ‘cold beers’, wat hij dankbaar accepteert.

Het is tegen drie uur ’s middags en er zijn weinig mensen in het kamp, ze zullen nog op safari in Chobe National Park of naar de Victoria Falls zijn. We lopen meteen door naar de waterpoel. Er zijn nog geen dieren maar even later komende eerste olifanten naar het water. Verderop komt een grote groep bavianen aanlopen. Dorstig knielen ze bij het water en beginnen te drinken. Tussen het fotograferen en het genieten van de dieren door nemen we de kans waar om even wat te werken aan de site. Het is een prachtige, serene plek. In de verte horen we voortdurend de kenmerkende roep van de Kaapse tortelduif, de olifanten maken slurpende geluiden met hun slurven in het water.

Na een tijdje zien we aan het einde van de horizon een grote kudde springbokken rennen en stuiteren. Ze zijn duidelijk voor iets op de vlucht. Helaas kunnen we, ook met de verrekijker, niet zien wat hen opjaagt. Even later keert de rust weer.

Dan, om even na half zes, zie ik in mijn linker ooghoek iets bewegen. Ik kijk naar links en zie het direct: het is een wilde hond! Dat was het laatste dier dat ik hier verwacht had! De hond rent op zijn hoede naar de waterpoel, voortdurend naar rechts kijkend, waar wij zitten. De bavianen rennen in paniek weg, de vogels in en rond het water vliegen op. Opeens is de vlakte vol actie.
De wilde hond draaft het water in, gaat zitten, kijkt even om zich heen en gaat dan kort in de modder liggen. Maar hij is niet op z’n gemak, staat weer op, rent langs de waterpoel en uit beeld. We zijn opgetogen, wat een bijzondere sighting!

Het blijkt nog maar het begin, want vlak nadat de wilde hond verdwenen is komt er een groep van zes wilde honden aanrennen. Ze hebben het ergens op voorzien, want ze blijven aan de overkant van de waterpoel staan en zoeken en verdwijnen na een minuut of tien definitief in het struikgewas. Maar onze dag kan niet meer stuk!

Het wordt nu snel donker. Rond acht uur verlaten we de poel om toch een trip naar de Victoria Falls te boeken. We hebben van mensen die vandaag geweest waren vernomen dat het een leuke dag is en het best wel relaxed is dat bij de grens de gidsen alles voor je regelen. En voor N$350 (23 euro) per persoon (dat is exclusief de visumkosten en de entree van de VicFalls) hoeven we het ook niet te laten.

De waterpoel blijft olifanten trekken, kudde na kudde komt zich verfrissen met het water in de poel. Er wordt slurfje geworsteld, in het water gespeeld en tevreden gegromd. Een van de kuddes heeft een extreem klein jong bij zich, het past ruim onder de buik van mama door en wordt door de kudde goed bewaakt. Af en toe drinkt het diertje even bij de moeder.

Tegen tien uur wandelen we door het al in diepe rust verkerende kamp terug naar onze kampeerplaats. De busjes naar de VicFalls vertrekken morgen om half zeven, tijd om te gaan slapen.