Barth & Ineke go Namibia & Botswana

Om even na achten worden we wakker. In onze halfslaap ervoor hoorden we het volledige repertoire van go-away vogels boven ons hoofd, afgewisseld met het gebries van nijlpaarden in de Okavango rivier en in de verte stemmen van andere gasten. De jungle geluiden zijn een enorme tegenstelling tot de savanne geluiden, we horen vooral veel meer vogels. Fijn ook is het geruis van de wind door de bomen rondom onze ruime kampeerplaats.

Douchen doen we in de fantastische wasgelegenheden die hier gemaakt zijn. Volledig buiten, maar wel heerlijk (door zonnecollectoren verwarmd) warm water. Ik ruil deze douches direct voor een luxe badkamer in een duur hotel! Let vooral op de emmer rechtsboven op de foto! :-)

De rivier trekt. We mogen vandaag naar onze nieuwe plek aan de rivier en hopen dat dat direct al mag, mits de vorige gasten al weg zijn natuurlijk. We lopen er even heen, ze zijn klaar om te vertrekken en er hoeven geen kamers schoongemaakt te worden dus zien we geen reden om er niet al heen te kunnen. Barth gaat even vragen bij de receptie: het kan! We klappen de tent provisorisch in en rijden naar ons plekje. Als we de tent weer hebben staan is het tijd voor ontbijt met uitzicht op de hippo's.

Er is geen gebrek aan vogels, het vliegt af en aan. En op het eilandje in de Okavango komt de een na de andere nijlpaard aan wal om daar vervolgens uren in de brandende zon te gaan liggen bakken.

Het is een mooi moment om de drone uit te proberen. Tot nu toe hebben we hem niet gebruikt omdat we voornamelijk in nationale parken zaten waar drones niet toegestaan zijn maar nu kan het eindelijk! Barth maakt mooie luchtopnamen van de nijlpaarden die we helaas nog niet kunnen laten zien, die krijgen we hier niet geupload.

De rest van de middag brengen we door aan het water. We worden omringd door kleurrijke vogels, sommigen zijn nieuwsgierig, anderen hebben het voorzien op de resten van onze lunch. Op het eilandje in de Okavango tegenover ons ligt de familie nijlpaard nog steeds te snurken.

Tegen vijf uur lopen we naar de receptie. We hebben voor vanavond een "sunsetcruise" geboekt. Dat klinkt heel sjiek, in werkelijkheid is het een riviertocht op een boot met plastic stoeltjes. En er is koud bier. En da's belangrijk met deze temperaturen.

Onze bootsman is een super aardige en kennis-rijke jongen, ondanks dat hij twee keer per dag hetzelfde riedeltje af moet steken doet hij het met passie, en dat maakt het nog leuker. Want leuk is het! We varen eerst een stukje stroomopwaarts om de nijlpaarden nog wat dichterbij te kunnen bewonderen (een aantal is inmiddels aan het afkoelen in het water), waarbij we op veilige afstand van een van de dodelijkste dieren ter wereld blijven.

Hierna drijven we langzaam met de stroom mee naar de overkant van de rivier, terwijl we in de gaten worden gehouden door een grote krokodil die op een zandbank ligt te zonnen. Op een aantal rotsen bij de oever zien we otters. We blijven er een tijdje bij dobberen, de dartelende dieren zijn vertederend om te zien. Af en toe komt er een met een vis in de bek naar boven, die vervolgens door de scherpe tanden snel en vakkundig uit elkaar wordt gescheurd en verorberd.

Onze gids wijst ons op grote afstand op een enorme krokodil die op de oever zou moeten liggen. Hoe we ons best ook doen, we zien niks, mede omdat het dier wat hoger op de oever ligt en goed verscholen is achter een aantal takken. Maar als we dichterbij komen zien we dan toch de onmiskenbare vormen van een krokodil. Hij is inderdaad enorm… De krokodil besluit dat we te dichtbij komen en glijdt snel met een plons het water in.

Verderop staat een moeder olifant met haar jonge kalf te drinken. De baby olifant is nog zo klein dat het onder de buik van moeder door kan lopen. Het is bijna zes uur, de zon staat al laag en werpt lange schaduwen op het zand achter de dieren.

We varen dicht langs de oever verder tot we een volgende grote krokodil zien. Ditmaal ligt de krokodil pal langs de oever en kunnen we het dier goed zien.

We varen naar het midden van de Okavango rivier en daar zet onze bootsman de motor uit. In stilte genieten we van de tot nu toe mooiste zonsondergang die we deze reis gezien hebben.

Dan is tijd om terug te varen naar Ngepi, we willen voor donker terug zijn bij het kamp. Maar dan zien we aan de overkant een grote groep olifanten aan komen rennen. Met hun slurven omhoog komen ze enthousiast op het water af en beginnen te drinken. We krijgen gelukkig de kans om ze nog even op de foto zetten.

Nu is het echt tijd om terug te gaan naar het kamp. We brengen onze camera’s terug naar de auto en zijn dan ook maar net op tijd voor het diner die weer met liefde voor ons klaar is gemaakt.

Na het eten schuiven we aan bij het houtvuur. Op de boot hebben we kennis gemaakt met vier jonge Zuid-Afrikanen uit Kaapstad. Ze nodigen ons uit om bij hen bij het vuur te komen zitten. We brengen de rest van de avond met ze door onder het genot van nog een aantal Savannah Dry ciders en goede gesprekken over hoe de jongere generatie de ontwikkeling van Zuid-Afrika ziet. Ook vertellen ze waarom ze hier zijn: ze rijden mee met de Put Foot Rally (www.putfootrally.com), een jaarlijkse fundraiser voor schoenen voor jonge kansarme kinderen. De rally, 8000 kilometer lang, leidt door 6 landen in 18 dagen.

Te snel is het tijd om te gaan slapen. We willen morgen ook graag de sunrise tour doen, dus het wordt bijtijds opstaan. Door het inmiddels donkere kamp zoeken we onze weg terug naar onze auto, waar we worden begroet door de nog steeds luidruchtige nijlpaarden. Tja, als je ook de hele dag hebt liggen slapen ben je om elf uur nog niet moe. Maar wij zijn wél moe, we klimmen de ladder op en kruipen in bed, de slaapzak nog eens dichter om ons heen trekkend.