Walvis Baai - Swakopmund
Dinsdag 23 juli 2019 - Dag 8
Verkleumd worden we wakker. Het is niet alleen koud geweest afgelopen nacht maar het is ook nog eens erg vochtig. Vanaf het tentdoek boven ons hoofd vallen regelmatig druppels water en als we uit de tent klimmen blijkt het ook nog eens licht te regenen en het is 10 graden.
Een buiten ontbijtje zit er niet in, dus is het op naar Willi Probst Bakery & Café voor een stevig, warm en Duits ontbijt in een setting die de laatste 40 jaar al niet meer is gemoderniseerd. Het ontbijt is heerlijk, daarmee redden we het wel de komende uren!
Een buiten ontbijtje zit er niet in, dus is het op naar Willi Probst Bakery & Café voor een stevig, warm en Duits ontbijt in een setting die de laatste 40 jaar al niet meer is gemoderniseerd. Het ontbijt is heerlijk, daarmee redden we het wel de komende uren!
De bedoeling was om naar Sandwich Harbour te gaan en een boottocht te maken maar als we uit het café komen is het nog steeds grijs en koud. We kiezen er dus voor om eerst naar the Hope, een oude locomotief die ooit op de oorspronkelijke smalspoorbaan reed te gaan.
In de winter worden de spoorverbindingen tussen Swakopmund en Walvis Baai vaak geplaagd door zand dat opwaait, de sporen bedekt en het spoorbed en de dwarsliggers ondermijnt. Nadat de lijn herhaaldelijk werd begraven onder 10 m zand werd de lijn opgeheven. The Hope is nu een nationaal monument en staat voor het treinstation. Qua formaat valt hij overigens nogal tegen, we hadden een enorme stoomtrein verwacht maar deze past nog in onze huiskamer...
In de winter worden de spoorverbindingen tussen Swakopmund en Walvis Baai vaak geplaagd door zand dat opwaait, de sporen bedekt en het spoorbed en de dwarsliggers ondermijnt. Nadat de lijn herhaaldelijk werd begraven onder 10 m zand werd de lijn opgeheven. The Hope is nu een nationaal monument en staat voor het treinstation. Qua formaat valt hij overigens nogal tegen, we hadden een enorme stoomtrein verwacht maar deze past nog in onze huiskamer...
Bij de boulevard staan honderden flamingo's hun maaltjes bij elkaar te filteren met hun grote snavels. We blijven er lang zitten om te kijken, het is mooi om te zien hoe ze met hun snavel de algen en organische deeltjes uit het water filteren.
We besluiten naar de zoutwingebieden te rijden. 90% van het zout voor zuidelijk Afrika wordt hier gewonnen door middel van verdamping van het zeewater. Dit trekt weer garnaaltjes en larven aan die op hun beurt weer ervoor zorgen dat dit de belangrijkste kustwetland voor migrende vogels is.
Kilometers lang zien we alleen maar flamingo's, tienduizenden flamingo's. En als dan ook eindelijk nog de zon doorbreekt zien we ze eindelijk in al hun magnifieke kleuren.
Kilometers lang zien we alleen maar flamingo's, tienduizenden flamingo's. En als dan ook eindelijk nog de zon doorbreekt zien we ze eindelijk in al hun magnifieke kleuren.
Het wordt zo langzamerhand tijd om naar Swakopmund te vertrekken. De zon schijnt nu uitbundig en het is zowaar nog een mooie 21 graden geworden.
De uur durende rit, die pal langs de kust voert is weinig opwindend. Het opdoemende Swakopmund is dus een welkome afwisseling. Ook hier hadden we geen kampeerplek gereserveerd dus gaan we op de bonnefooi naar Campsite Tiger Reef, vlak aan zee. Het is een erg mooi terrein, de kampeerplekken liggen in een cirkel om een grasveldje heen en hebben elk een eigen braadplaats en een overdekte picknicktafel en wordt beschut door mooie tamarisk bomen. We betalen hiervoor N$350, ongeveer 23 euro.
De uur durende rit, die pal langs de kust voert is weinig opwindend. Het opdoemende Swakopmund is dus een welkome afwisseling. Ook hier hadden we geen kampeerplek gereserveerd dus gaan we op de bonnefooi naar Campsite Tiger Reef, vlak aan zee. Het is een erg mooi terrein, de kampeerplekken liggen in een cirkel om een grasveldje heen en hebben elk een eigen braadplaats en een overdekte picknicktafel en wordt beschut door mooie tamarisk bomen. We betalen hiervoor N$350, ongeveer 23 euro.
Na wat wasjes gedaan te hebben gaan we richting pier. Het is inmiddels flink afgekoeld. De Atlantische Oceaan wordt op dit punt gevoed door water van de Zuidpool, wat maakt dat het flink koud kan worden in de winter. Er kan hier ook niet gezwommen worden, zelfs niet in de zomer. De watertemperatuur is momenteel 8 graden. Dat nodigt ook niet echt uit om te zwemmen…
Eerst langs ze een daarna over een brede boulevard met typisch Duitse bouw bereiken we pier. De pier van Swakopmund is in 1905 van hout gebouwd toen de noodzaak voor een goed aanlegpunt voor goederenvrachten en personen. In de jaren die volgden werd de pier meermalen door hoge golven en harde wind vernield, waarna in 1911 de constructie van een 500 meter lange ijzeren pier begon. Deze is echter nooit afgemaakt, omdat de Zuid-Afrikanen inmiddels Walvis Baai veroverd hadden, waardoor de noodzaak voor een haven in Swakopmund verviel. De prachtige pier werd daarna overgelaten aan de elementen.
Eerst langs ze een daarna over een brede boulevard met typisch Duitse bouw bereiken we pier. De pier van Swakopmund is in 1905 van hout gebouwd toen de noodzaak voor een goed aanlegpunt voor goederenvrachten en personen. In de jaren die volgden werd de pier meermalen door hoge golven en harde wind vernield, waarna in 1911 de constructie van een 500 meter lange ijzeren pier begon. Deze is echter nooit afgemaakt, omdat de Zuid-Afrikanen inmiddels Walvis Baai veroverd hadden, waardoor de noodzaak voor een haven in Swakopmund verviel. De prachtige pier werd daarna overgelaten aan de elementen.
We doen een drankje op het terras van restaurant the Tug en genieten vanaf hier van de mooie zonsondergang. Als het donker is wandelen we terug naar ons deel van het strand en eten daar een hapje in restaurant Tiger Reef (inclusief hete glühwein!) waarna we ons voorbereiden op weer een koude nacht.
