Johannesburg -> Windhoek, Namibië
Woensdag 17 juli 2019 - Dag 2
Rond 8 uur worden we wakker, we hebben een redelijke nacht gehad. Ik begrijp alleen niet goed waarom het nog donker is in het vliegtuig, de schuiven voor de ramen zijn allemaal omhoog. Mijn Zuid-Afrikaanse buurvrouw laat het me zien: de ramen kunnen worden verduisterd door op een knop onder het raam te drukken. Ze demonstreert het en langzamerhand komt het zonlicht door het raam.
De vriendelijke dames van Virgin komen langs met het ontbijt en een zeer welkom kopje koffie en niet lang daarna wordt de daling naar het O.R. Tambo Internationale Airport van Johannesburg ingezet. De douaneformaliteiten verlopen snel, we krijgen een transit-stempel in ons paspoort en beginnen aan de twintig minuten durende wandeling naar de gate vanaf waar de vlucht naar Windhoek zal vertrekken.
Met bussen worden we van de gate naar het vliegtuig gereden. We zitten helaas alweer boven de vleugel, dat blokkeert toch een aanzienlijk deel van het uitzicht. Om 12:00 uur vertrekken we. De hemel is strakblauw, zowel boven ZuidAfrika als boven Botswana waar eerst overheen vliegen. Na 1,5 uur passeren we de grens met Namibië. Dit deel is allemaal Kalahari woestijn. Het is dor en droog, met her en der drooggevallen watergaten. Af en toe doorkruist een vaak kaarsrechte zandweg het landschap.
De vriendelijke dames van Virgin komen langs met het ontbijt en een zeer welkom kopje koffie en niet lang daarna wordt de daling naar het O.R. Tambo Internationale Airport van Johannesburg ingezet. De douaneformaliteiten verlopen snel, we krijgen een transit-stempel in ons paspoort en beginnen aan de twintig minuten durende wandeling naar de gate vanaf waar de vlucht naar Windhoek zal vertrekken.
Met bussen worden we van de gate naar het vliegtuig gereden. We zitten helaas alweer boven de vleugel, dat blokkeert toch een aanzienlijk deel van het uitzicht. Om 12:00 uur vertrekken we. De hemel is strakblauw, zowel boven ZuidAfrika als boven Botswana waar eerst overheen vliegen. Na 1,5 uur passeren we de grens met Namibië. Dit deel is allemaal Kalahari woestijn. Het is dor en droog, met her en der drooggevallen watergaten. Af en toe doorkruist een vaak kaarsrechte zandweg het landschap.
Namibië gaat zijn derde jaar in met extreme droogte, in Botswana is het niet veel beter. De zeer nodige regens van de afgelopen zomer bleven grotendeels uit. De noodtoestand is daarom uitgeroepen. We zullen hier zeker veel van kunnen merken, al zal het voor ons ook voordelen hebben omdat de dieren massaal naar de waterplaatsen zullen trekken waar wel water aanwezig is. Het is een kwestie van auto parkeren en wachten.
Maar eerst Windhoek! Als we niet lang nadat we de grens zijn gepasseerd de daling inzetten laat de piloot weten dat het 25 graden en onbewolkt is in Windhoek. Beter! En het is inderdaad heerlijk weer, blijkt als we de vliegtuigtrap af lopen richting de aankomsthal. Welcome to Windhoek!
Maar eerst Windhoek! Als we niet lang nadat we de grens zijn gepasseerd de daling inzetten laat de piloot weten dat het 25 graden en onbewolkt is in Windhoek. Beter! En het is inderdaad heerlijk weer, blijkt als we de vliegtuigtrap af lopen richting de aankomsthal. Welcome to Windhoek!
In de aankomsthal is het propvol. Er staan lange rijen mensen voor weinig balies. Dat wordt wachten, uiteindelijk bijna een uur. Maar dan krijgen we dan ook zonder problemen ons visum voor 30 dagen! We lopen naar de bagageband waar inmiddels door ijverige medewerkers alle bagage af is gehaald. Het is een grote zooi aan koffers, tassen en rugzakken. We zoeken een tijdje naar onze trolleys maar vinden ze niet. We vragen het aan een dame en die bevestigt direct dat een aantal stuks bagage niet is aangekomen. En onze namen staan bovenaan de lijst. Waar onze bagage is kan ze niet zeggen, maar wel dat ze er waarschijnlijk met het volgende vliegtuig zijn. Morgen…
Na Panama, Sri Lanka en India is dit de vierde keer dat onze bagage niet is aangekomen. We hebben dus de belangrijkste dingen wel in onze handbagage maar geen handdoeken, schone kleren en de meeste van onze toiletspullen. Dat wordt dus even weer behelpen.
Na Panama, Sri Lanka en India is dit de vierde keer dat onze bagage niet is aangekomen. We hebben dus de belangrijkste dingen wel in onze handbagage maar geen handdoeken, schone kleren en de meeste van onze toiletspullen. Dat wordt dus even weer behelpen.
Na het obligatoire invullen van formulieren mogen we gaan met de boodschap morgen om 10:00 uur te bellen, dan zouden ze wel weten of de bagage gevonden is en of het onderweg is.
We lopen naar de uitgang op zoek naar een taxi om ons naar het op zo'n 45 minuten rijden van de luchthaven gelegen Windhoek te brengen. Er is een officiële taxistandplaats, zij rekenen NAD$ 400 (ongeveer 25 euro) voor de rit, een zeer redelijk bedrag. Onze sympathieke chauffeur heet Pales en hij heet ons van harte welkom in Namibië. Vlak nadat we vertrokken zijn zien we twee wrattenzwijnen, een grote antilope en veel groepjes parelhoenderen (waarvan één bijna onder onze wielen terecht kwam).
Eenmaal in Windhoek blijken we nog voor de spits aan te zijn en niet veel later parkeert Pales de auto voor de hostel waar we de komende twee nachten zullen verblijven: the Cardboard Box Backpackers. Onze kamer heeft weinig luxe (lees: een bed en twee nachtlampjes - zonder peertjes bleek later-) en de badkamer moeten we delen maar het is een gezellige smeltkroes van verschillende nationaliteiten en we hebben weinig eisen.
We lopen naar de uitgang op zoek naar een taxi om ons naar het op zo'n 45 minuten rijden van de luchthaven gelegen Windhoek te brengen. Er is een officiële taxistandplaats, zij rekenen NAD$ 400 (ongeveer 25 euro) voor de rit, een zeer redelijk bedrag. Onze sympathieke chauffeur heet Pales en hij heet ons van harte welkom in Namibië. Vlak nadat we vertrokken zijn zien we twee wrattenzwijnen, een grote antilope en veel groepjes parelhoenderen (waarvan één bijna onder onze wielen terecht kwam).
Eenmaal in Windhoek blijken we nog voor de spits aan te zijn en niet veel later parkeert Pales de auto voor de hostel waar we de komende twee nachten zullen verblijven: the Cardboard Box Backpackers. Onze kamer heeft weinig luxe (lees: een bed en twee nachtlampjes - zonder peertjes bleek later-) en de badkamer moeten we delen maar het is een gezellige smeltkroes van verschillende nationaliteiten en we hebben weinig eisen.
We melden ons bij de receptie en worden naar onze kamer ("The Ritz" :-)) gebracht. En dan vinden we het wel tijd voor een dutje. Na 28 uur reizen willen we heel graag even een uurtje gestrekt gaan.
Tegen zessen lopen we naar het op een kilometer afstand gelegen winkelcentrum om wat spulletjes zoals handdoeken en doucheschuim te gaan halen om de komende 24 uur door te komen en als avondeten kopen we een paar heerlijke warme kaas/spinazie- en kippasteitjes.
Het is donker wanneer we teruglopen naar de hostel en het is rustig op straat. We besluiten om in de buitenruimte bij het zwembad nog een biertje te drinken om onze pasteitjes mee weg te spoelen.
Tegen zessen lopen we naar het op een kilometer afstand gelegen winkelcentrum om wat spulletjes zoals handdoeken en doucheschuim te gaan halen om de komende 24 uur door te komen en als avondeten kopen we een paar heerlijke warme kaas/spinazie- en kippasteitjes.
Het is donker wanneer we teruglopen naar de hostel en het is rustig op straat. We besluiten om in de buitenruimte bij het zwembad nog een biertje te drinken om onze pasteitjes mee weg te spoelen.
Laat gaan we het vanavond niet maken, we zetten in de gemeenschappelijke keuken nog een kopje oploskoffie en maken ons dan klaar voor de eerste nacht in Namibië.