Barth & Ineke go South Africa

Inpakdag. We vertrekken vandaag naar de stad waar we het het laatste deel van deze reis zullen doorbrengen: Kaapstad.
Na een laatste ontbijt op het fantastische terras van Whale Tail gaan we eerst nog een paar dingen in Simon's Town doen: de pinguïns bezoeken en een wandeling maken langs de historische mijl in het stadje.

Eerst dus naar de pinguins. Afrikaanse pinguïns zijn de enige soort die op het Afrikaans continent te vinden zijn. Kolonies zijn te vinden van zuidelijk Namibië helemaal langs de Zuid-Afrikaanse kust tot Port Elizabeth; maar er zijn maar weinig plaatsen bieden waar je een dergelijk uitzicht op de dieren hebt als op Boulders Beach.

Het is broedtijd, overal zie je pinguïns op hun nest liggen . Ook zijn er pinguïns bezig met de bouw van hun nest, je ziet ze lopen met takjes in de snavel. En dat levert dramatische momenten op. Als de pinguïn even niet oplet en het nest niet voldoende bewaakt zien de meeuwen hun kans schoon om eieren uit het nest te stelen. En ook onderling levert dat tussen de meeuwen weer kibbelpartijen op.

De Historic Mile Walk beslaat de gebouwen langs St. George's straat (de hoofdweg) van het treinstation naar de East Dockyard Gates, een afstand van ongeveer een mijl. Langs de route wordt middels foto's de geschiedenis beschreven van Simon's Town vanaf 1741. In dat jaar besloot de Verenigde Oostindische Compagnie dat Simon's Bay hun winter ankerplaatst zou zijn. In de periode 1813 tot 1957 was Simon's Town de basis voor de Royal Navy in de Zuid-Atlantische Oceaan en van 1957 tot heden is de stad de basis van de Zuid-Afrikaanse Marine.

Er is weinig veranderd in de afgelopen honderd jaar. De gevels van de gebouwen zijn vrijwel gelijk gebleven, hooguit hangen er meer/andere uithangborden of zijn de namen van de in de gebouwen gevestigde bedrijven veranderd.

En dan is het tijd om afscheid te nemen van Simon's Town. We stoppen nog even bij Pisces Divers om dag te zeggen tegen Jacqui en zetten dan koers naar de westkust van het Kaaps schiereiland. Via Scarboruogh bereiken we Misty Cliffs, een klein dorpje aan de Atlantische Oceaan. Het dorp doet z'n naam eer aan. Er hangt een nevel boven zee, het strand en de kliffen.

We kijken een tijdje uit over de stormachtige zee en de witte ibissen beneden ons en rijden dan verder noordwaarts langs de kust tot we het begin van Chapman's Peak Drive bereiken. Deze route staat bekend als een van de mooiste kustroutes ter wereld. Er is met de aanleg van de weg gestart aan het begin van de 19e eeuw. De aanleg heeft zeven jaar geduurd en in 1922 is de weg geopend.

Ondanks zijn spectaculaire uitzichten en buitengewone schoonheid is de rit niet zonder gevaar, vanwege rotslawines en modderstromen. Vier sterfgevallen en verschillende ernstige verwondingen waren het gevolg van rotslawine incidenten tussen 1998 en de sluiting als openbare weg in januari 2000 na het laatste dodelijke ongeluk. Om de weg naar het publiek te heropenen, moest het gevaar van en het puin dat op de weg terechtkwam aanzienlijk worden beperkt. Tegelijkertijd moest rekening worden gehouden met de toeristische, historische, esthetische, milieu- en verkeersimplicaties van wegverruiming. Een paar jaar later is de weg heropend en ontving het zelfs een prijs voor bescherming tegen de rotsen.

De route is inderdaad prachtig. Halverwege bereiken we het hoogste punt van de pas Hier is een parkeerplaats waar we stoppen om via trappen naar boven te lopen naar het hoogste uitkijkpunt m een tijdje te genieten van het mooie uitzicht. .

Niet veel later komen we bij Kaapstad. Voor zover ik weet is de B&B die we geboekt hebben niet ver van Waterfront vandaan dus rijden we eerst daar naartoe. Het Victoria & Alfred Waterfront is het historische hart van de haven van Kaapstad en het lijkt ons leuk om daar nog een paar uur door te brengen voor we naar de B&B gaan.

We parkeren de auto in de enorme parkeergarage onder het grote winkelcentrum en lopen in de richting van de waterkant. En dit is het eerste wat we zien:

We wandelen een tijdje rond totdat we een groot geel frame met de tekst "Table Moutain, Cape Town, South Africa" zien staan. Als we door het frame heenkijken zien we het pas: daar is de Tafelberg! De top is bedekt met wolken, daarom viel het ons niet op. Even een fotootje dan maar.

De muziek die we horen blijkt te komen vanaf Nobel Square. Hier staat een groep Afrikaanse vrouwen ten zingen en te dansen. Ze zingen prachtig, maar de show wordt voornamelijk gestolen door een klein meisje dat achter de vrouwen en voor de bronzen beelden van Nobelprijswinnaars Nelson Mandela, F.W. de Klerk, Desmond Tutu en Albert Luthuli ronddanst.

Een van de activiteiten die we graag zouden willen doen is naar Robben Eiland, waar Nelson Mandela 18 jaar gevangen heeft gezeten. Helaas blijkt op het boekingskantoor dat alle tickets voor de komende dagen uitverkocht zijn. Beetje dom ook dat ik dat van tevoren niet bedacht heb en geen tickets via internet heb gekocht...

Dan de hongerige maag maar vullen. We gaan eten bij het Portugese restaurant Mar-e-sol: Barth neemt pasta, ik een heerlijke garnalencurry in Mozambikaanse saus. En dan wordt het tijd om onze B&B op te zoeken. We typen het adres in en tot onze verbazing blijkt het niet een minuut of 10 van Waterfront te liggen maar ruim een half uur zuidelijker in de wijk Camps Bay. Ik begrijp er niks van, heb ik dan de verkeerde geboekt? We zouden naar Little Lemon Tree, een knusse kleine B&B maar dit is een heel ander adres. We rijden er toch maar heen.

Camps Bay blijkt een van de duurste wijken van Kaapstad te zijn. Het mooie brede witte strand ligt tegenover het belangrijkste toeristische centrum van Camps Bay, met hotels, restaurants en winkels. Na een tijdje zoeken vinden we het adres. Er staat geen bord dat er een B&B gevestigd is en een groot hek beschermt het huis tegen ongewenst bezoek. We bellen aan maar er wordt niet opengedaan. We twijfelen nu nog meer of dit wel klopt. Pas na meerdere keren bellen opent een man de deur. We blijken goed te zitten. Eigenaar Philipp (een Duitser) heet ons welkom en brengt ons na een verfrissend drankje naar onze kamer, die prachtig blijkt te zijn.

Helaas kunnen we geen gebuik maken van het mooie zwembad. We zitten hier in de stad en daar blijken de regels nog wat strenger dan in Simon's Town. Naast het toilet staan emmers "grijs" water, afkomstig uit o.a. de wasdroger. Prima water om de wc mee door te spoelen!

We settelen ons in de kamer en besteden de rest van de avond aan het maken van plannen voor de laatste twee dagen in Zuid-Afrika.