Barth & Ineke go South Africa

Net zoals gisteren is het eerste wat we doen als we wakker worden de deuren openen. Waait het nog steeds zo hard? Helaas, we kunnen nog niet op het terras ontbijten en het lijkt er niet op alsof er vandaag al gedoken kan worden. We moeten dus een alternatief bedenken voor vandaag. We verkennen de mogelijkheden en besluiten om naar de andere kant van de baai te rijden. Hier moet één van de mooiste kustroutes van Zuid-Afrika liggen.

We hebben het eigenlijk al opgegeven dat we nog kunnen duiken maar stoppen toch nog bij duikcentrum Pisces Divers. Als we binnenkomen worden we hartelijk begroet door Jacqui. Ze heeft het smoordruk, er is een crisis vanwege een ongeluk met de auto die de boot naar de andere kant van het schiereiland moet brengen waar duikers zitten te wachten maar tussendoor probeert ze ons zo goed en kwaad als het kan van informatie te voorzien. Ze vertelt dat er vandaag nog niet gedoken kan worden in de baai maar dat de verwachting is dat de wind de volgende dag zodanig afgenomen zal zijn dat er wel gedoken kan worden. Als de wind niet voldoende afneemt kan er aan de andere kant van van het schiereiland, dus in de Atlantische Oceaan gedoken worden. Dat heeft eigenlijk niet onze voorkeur. Het water daar is nog kouder dan in de baai (ongeveer 12 graden). Wij hebben tot nu toe voornamelijk ervaring in tropische wateren. Hier zullen we een dik pak aan moeten, schoenen, handschoenen en nog een extra pak er overheen wat de romp extra isolatie geeft. Dat zal voor ons dus even wennen zijn omdat het drijfvermogen heel anders is. Maar we besluiten om alsnog in te schrijven in de hoop dat we geluk hebben en er in de baai gedoken kan worden. Jacqui vraagt of we gelijk wetsuits willen passen zodat we dat volgende ochtend niet meer hoeven te doen mochten we toch uit moeten wijken naar de westzijde. Na het passen belooft Jacky ons in de loop van de middag of anders ‘s avonds te te informeren over de definitieve duikplek en hoe laat we er moeten zijn.
Opgelucht verlaten we dat ook centrum. Jacqui is een super aardige vrouw, alles voelt heel professioneel en hebben er alle vertrouwen in dat het helemaal goed komt.

Onze eerste stop op weg naar het andere einde van de baai is een klein natuurreservaat, Rondevlei. We worden er vriendelijk ontvangen. De entree is gratis en er staat een een groot bord met de namen van vogels die de afgelopen dagen zijn gespot. Er loopt een weg door het natuurgebied en er is een vijftal vogelkijkhutten en twee torens. Behalve een typische vogelspotter (baardje, hoedje verrekijker, fototoestel) zijn wij de enige bezoekers. We klimmen eerst op de toren om te zien hoe het natuurgebied er uitziet. Het is enorm divers: er is water, riet, we zien zandduinen en fynbos. In de eerste vogelhut is niet veel te zien maar verderop zien we ibissen, een witte pelikaan, lepelaars en in de lucht opeens een enkele flamingo! Verder scharrelt er in het water wat kleiner grut rond, zoals steltlopers en mooie blauwe zwaluwen. Helaas zijn de vogels ver weg en volstaat mijn 18-200 lens niet om mooie foto’s van de vogels te maken. Het is een mooi gebied, alles is goed onderhouden (er wordt op dit moment ook een van de vogelhutten opgeknapt) dus het bezoek was zeker de moeite waard.

Vanaf het vogelreservaat is het wat onduidelijk welke weg we precies moeten nemen. We komen langs wat later een van de grootste townships van Zuid Afrika blijkt te zijn: Khayelitsha ('Nieuw Thuis'). We verbazen ons over de enorme omvang van deze township. De huisjes, gemaakt van golfplaat en hout, staan tegen elkaar aan gebouwd. Over de huisjes heen hangt een enorm netwerk van elektriciteitskabels. Later zoeken we meer informatie op over deze Township. Het blijkt dat er naar schatting een half miljoen mensen woont. Gesticht tijdens de apartheid als een slaapplaats voor gemigreerde werknemers is het tegenwoordig het grootste en jongste zwarte township op de vlaktes rond Kaapstad. Meer dan de helft van alle werklozen in Kaapstad leeft hier. Er is geen stromend water en geen riolering. Ondanks de zware leefomstandigheden worden er vanuit deze Township veel initiatieven voor kinderen en er zijn diverse kunstprojecten opgestart, waaronder een speelfilm uit 2005, "U-Carmen eKhayelitsha". Het is een adaptatie van de opera Carmen en wordt gezongen en gesproken in Xhosa, een van de elf officiële talen van Zuid-Afrika.

Na ongeveer een uur rijden komen we aan bij Gordon's Bay. Hier parkeren we de auto voor een late lunch.

Vanaf het terras van het restaurant bekijken we een aantal zwervers. Ons was al eerder opgevallen dat deze mensen vaak gele hesjes dragen en behulpzaam zijn bij het zoeken naar een parkeerplaats en het inparkeren. Hiermee verdienen ze wat geld maar in een aantal gevallen hebben we ook gezien dat eigenaren van een auto, voorzien van een plastic bakje met eten, terugkomen bij de auto en het bakje overhandigen aan de parkeerwachter. Het lijkt erop alsof ze een doggiebag vragen in het restaurant waar ze zojuist hebben gegeten en deze afgeven aan de daklozen. Dit lijkt haaks te staan op posters van de overheid die we hebben zien hangen. Zij raden af om geld of eten aan zwervers te geven. Er zijn hiervoor initiatieven in het leven geroepen die ervoor moeten zorgen dat daklozen naar opvangcentra komen waar ze onderdak en eten kunnen krijgen, wat er voor zou moeten zorgen dat er op staat niet meer gebedeld wordt. Maar we zien ook gebeuren dat er door de zwervers in de afvalbak wordt gezocht naar weggegooid eten. Niet iedere zwerver weet deze opvangcentra dus te vinden of wat natuurlijk ook kan is dat men ervoor kiest om er niet heen te gaan.

Dit brengt me op het onderwerp zwervers. Opvallend is dat de zwervers van alle leeftijden en alle kleuren zijn. Op de een of andere manier had ik bij Zuid-Afrika het idee dat de blanken rijk zijn en de zwarten arm. Dit blijkt een misvatting. We zien veel jonge blanke zwervers, maar ook ouderen. Het gebeurt veel dat, wanneer je bij het stoplicht staat te wachten, er mensen tussen de auto’s door lopen om iets te verkopen. Dit varieert van fruit tot drankjes of speelgoed, maar ook zijn er mensen die de automobilisten met een dansje proberen te vermaken en zodoende wat geld proberen te verdienen. Sommigen verkopen niets maar hebben een bord in de handen. Een aantal malen zien we oudere blanke mensen staan die een bord dragen waar op staat geschreven dat ze gepensioneerd zijn, geen inkomsten en huis hebben, en dus een bijdrage vragen voor hun situatie. Hoe dan ook, voor veel mensen is het leven hier in Zuid-Afrika zwaar. En net als in alle andere landen waar veel mensen ver onder de armoedegrens leven is het moeilijk om de adviezen van de overheid om niks te geven te negeren en de andere kant op te kijken.

Hier in Gordon's Bay zien we ook voor het eerst waarschuwingsborden voor zwemmers: pas op voor haaien. Er komen hier in de baai steeds meer witte haaien voor. Wij denken dat dit mede te maken zou kunnen hebben met het fenomeen 'baiting': het met aas lokken van haaien. Ook zonder dat je je duikbrevet hebt kun je bij veel duikcentra of adventurebedrijven kooiduiken. Er wordt een smalle kooi naast de boot neergelaten, je krijgt een masker op je hoofd waardoor je ook kunt ademen, je laat je in de kooi zakken en vervolgens wordt er aas in het water gegooid omdat haaien te trekken. Voor zover wij kunnen nagaan heeft het nog nooit voor ongelukken gezorgd maar de haaien weten inmiddels dat er bij de boot te gemakkelijk eten te halen valt en dit trekt steeds meer haaien aan.

Wij zijn hier niet om te gaan zwemmen maar om de Clarence Drive te rijden. Dit is een route van 21 kilometer van Gordon's Bay naar Rooi-Els en staat dus bekend als een van de mooiste routes van Zuid-Afrika. En ze hebben niet overdreven. De kustlijn is van een ongekende schoonheid. Je verwacht dat de plaatjes in de reisgidsen zwaar gefotoshopt zijn, maar het is er écht zo mooi!
We volgen de weg tot aan Pringle Bay waar we keren om dezelfde route nogmaals te rijden maar nu in tegengestelde richting.

Als we aankomen bij het huis blijft er inderdaad een mail van Jacqui te zijn. Tot onze blijdschap schrijft ze dat we geluk hebben en we de volgende dag in False Bay kunnen gaan duiken. We moeten ons om 9.00 uur morgenvroeg bij Pisces Divers melden. Goed nieuws dus!