Barth & Ineke go South Africa

Zo langzamerhand went het vroege opstaan wel. Het feit dat er allerlei moois in het verschiet zit helpt daar natuurlijk ook zeker bij!

Het is net na half zes als we door de gate van Satara rijden. We nemen de H6 richting Singita. Nog geen twintig minuten later zien we in de verte twee langzaam rijdende auto's. Naast de auto's zien we in de ochtendschemering twee figuren. We kunnen nog niet zien wat het zijn. Als we langzaam de achterste auto naderen wordt het duidelijk: het zijn twee grote mannetjesleeuwen.

Net als we aansluiten lopen de leeuwen de bush aan de rechterkant in. We zijn net op tijd om hun schommelende billen te fotograferen voordat ze verdwijnen in het dichte struikgewas. Wauw, wat weer een geweldige start van de dag!

Als we verder rijden komt de zon vanachter een smalle wolkenrand, waar overigens net wat regen uitgevallen is. Zo zie je Afrika altijd op de plaatjes, het is prachtig!

De wolken verdampen, de zon is op en langs de kant van de weg staan zebra's te grazen en trekken kleine kuddes wildebeesten over de vlakte op zoek naar hun favoriete ontbijt.

Dan zien we aan de andere kant van de weg een viertal dieren onze kant oplopen. We stoppen om ze rustig op te wachten. Het zijn grote dieren, maar het lijken geen leeuwen, ze lopen anders. En dan herkennen we ze. Het zijn hyena's. In het tegenlicht is het lastig fotograferen maar als ze ons pal naast ons aan de rechterzijde van de auto passeren kunnen we los.

Wat opvalt is dat ze veel groter zijn dan we dachten. Met hun karakteristieke lichaamsbouw, de mondhoeken ietsje opgetrokken en hun prachtige kleuren is deze gevlekte hyena een bijzonder indrukwekkend dier. Het is ook de grootste, agressiefste en luidruchtigste hyenasoort die er is. Gevlekte hyena's lijken op hondachtigen omdat hun lichamen zijn aangepast aan vergelijkbare jachttechnieken, maar ze zijn (evenals de andere hyena's) genetisch nauwer verwant aan civetkatten.

Van agressie is in dit geval geen sprake. Rustig wandelen ze langs de auto, even kort opzij kijkend als ze het klikken van de camera horen. Ze hebben hun ontbijt waarschijnlijk al achter de kiezen.

We rijden verder over de H6 langs kuddes impala’s en giraffes en nemen aan het einde van de weg de afslag naar de N'wanetsi Lookout. Dit is een van de mooiste uitkijkpunten in het Kruger Park. Vanaf hier kijk je uit op een grote natuurlijke dam in de N'wanetsi-rivier en vanwege het hoge punt waar we ons bevinden zie je ook de enorme uitgestrektheid van de omliggende wildernis. Beneden ons scharrelen enkele nyala antilopes en waterbokken, verder zien we geen dieren.

Via de S37, een zandweg, rijden we naar het noorden. We zitten hier vlakbij de grens met Mozambique, hemelsbreed maar een kilometer of vier naar het oosten. Een paar kilometer verderop slaan we linksaf de S100 op. Het is 08.00 uur en de kans op het zien van katten is nog steeds aanwezig. Op sommige plekken zijn er korte paden van de weg af, meestal is het een lus. Op een van de lussen stoppen we even. Beneden ons is de N'wanetsi rivier, niet meer dan een dun stroompje. Er lijkt niets te zien. En op het moment dat ik wegkijk van het water om de auto weer te starten zie ik vanuit mijn ooghoek beweging. Ik kijk nog eens goed en staar recht in de ogen van een luipaard. We zijn zeker dertig tot veertig meter van elkaar verwijderd maar we kijken elkaar aan. De luipaard ligt op zijn buik, de voorpoten gestrekt en heeft net van het water gedronken. In de paar seconden die ik nodig heb om mijn camera te pakken staat de luipaard op en loopt van ons af. Toch wint de nieuwsgierigheid want het dier stopt om nog eens om te kijken om daarna te verdwijnen tussen de bomen.

De S100 brengt ons verder naar het westen. We stoppen regelmatig voor dieren langs de kant van de weg of óp de weg, zoals de enorme duizendpoot die we bijna onder onze wielen krijgen. En wie kan nou niet helemaal smelten van dat schattige kleine steenbokje of die prachttige waterbok met jong?

Om kwart over negen zien we Satara Rest Camp weer opdoemen. We gaan eerst ontbijten, gooien onze bagage in de auto en melden ons dan bij de receptie voor de bungalow wissel. Die is snel geregeld en we betrekken onze nieuwe onderkomens.

Als we wat later op ons terras zitten komt een nieuwsgierige roodsnaveltok ons gezelschap houden door op tafel te gaan zitten en met zijn snavel tegen de lens van de fotocamera te tikken. Het blijkt een ware clown. Hij poseert in de gekste standjes en blijft ons maar aanstaren. Uiteindelijk zoekt hij het heetste plekje in de zon en ploft daar neer, plat op de grond met de vleugels gespreid. Het is voor het eerst dat we dit zo zien. Vogels doen dit om olie te verspreiden over de veren en het drijft parasieten uit het verenkleed. Onze tok blijft een tijdje zo liggen een vliegt dan naar de boom naast ons huis en blijft ons vanaf daar observeren.

In de namiddag gaan we weer op pad. We rijden eerst een stuk noordwaarts over de H4-1 tot we bij de afslag naar de S90 komen, een zandpad die de Mavumbye rivier kruist. Hier zien we een nieuwe vogel voor onze lijst, een koritrap (gompou). Deze vogels worden zo'n 110 - 140 cm groot en kunnen tot wel 18 kilo wegen! En we zien voor het eerst een prachtige zuidelijke karmijnrode bijeneter (rooiborsbyvreter). Ook voor de majestueuze olifant stoppen we even om foto's te maken.

Het wordt tijd om weer richting Satara te rijden, het is kwart over vijf en we moeten uiterlijk om 18:00 uur binnen zijn. We nemen opnieuw de geasfalteerde H6 van N'wanetsi Lookout naar Satara in de hoop nog een bijzondere sighting te hebben. Halverwege de weg roept Jack "stop!". En daar zien we onze tweede luipaard van deze dag, wandelend vlak langs de kant van de weg. Hij stopt als hij onze auto ziet en kjkt of er iets van ons de duchten is. Als blijkt dat dat niet zo is gaat 'ie zitten en poseert ontspannen voor de camera. Een minuut later staat hij weer op en loopt gapend weg. We rijden nog korte tijd met hem mee en na ons nog één keer aangekeken te hebben loopt de luipaard van ons af, dieper het struikgewas in.

Opgetogen rijden we verder maar veel tijd om bij te komen van de prachtigste sighting van een luipaard tot nu toe hebben we niet want er meld zich een klein roedeltje gevlekte hyena's. Ze zijn eerst met z'n tweeen maar al snel komt er nog een derde bij. Ook zij storen zich niet aan ons en gaan er lekker relaxed bij liggen.

Het is nu echt tijd om terug te rijden naar het kamp. Nét op tijd rijden we door het hek. We besluiten om deze fantastische dag te gaan vieren op het terras van het restaurant. En daar worden we nog even getrakteerd op een famillie mangoesten die over elkaar heen buitelend door de tuin rennen. Het bier smaakt goed deze avond!