Barth & Ineke go South Africa

Ook vandaag staan we niet al te vroeg op, maar desondanks zitten we toch al voor 7 uur aan het ontbijt op het terras van ons mooie huisje in Crocodile Bridge camp.

Voordat we vertrekken maken we nog een wandeling over Crocodile Bridge Camp. Vooral de oude spoorbrug willen we zien. Het kamp ligt op de noordelijke oever van de Crocidile River en is klein en knus, er hangt een fijne sfeer.

De eerdergenoemde spoorbrug is een overblijfsel van de 18e eeuw, toen Europese ontdekkingsreizigers naar dit deel van het land werden gelokt met de belofte van het vele goud van de Monomotapa, een koninkrijk dat zich uitstrekte van de Indische Oceaan in Zuid-Afrika tot aan wat heden ten dage Namibië en Zambia is. De Selati spoorweg is een van de duurste die ooit gebouwd is. De aanleg starte in 1892 en werd pas in 1912 afgerond. In 1891 was het gebied al tot beschermd gebied verklaard door President Paul Kruger maar tot 1902 werd er nog veel gestroopt en gejaagd. Er waren in die tijd geen kampen of wegen in het park, dus was de trein de enige manier om door het gebied te reizen, er kon in Sabi Bridge (nu Skukuza camp) overnacht worden en ook kon men een korte wandeling in de bush maken, begeleid door gewapende rangers. In 1926 werd het gebied uitgeroepen tot the Greater Kruger National Park. De Selati spoorweg is in gebruik gebleven tot 1973, er reden toen 14 treinen per dag door het park, alhoewel de meeste toeristen inmiddels al de voorkeur gaven aan wegen en de kampen. De sporen zelf zijn tegenwoordig allemaal weggehaald, de spoorbruggen in Crocodile Bridge en Skukuza zijn nog wel aanwezig.

Tegen half acht zijn we op weg. De gereden route van vandaag: Vanaf Crocodile Bridge Camp gaan we een kort stukje over de S25 en slaan linksaf de S27 op naar Hippo Pools. Dan terug naar de H4-2, linksaf de S28 tot de afslag naar de S137, een stukje terug over de H4-2 tot de afslag met de S82 naar Lower Sabie. Na de lunch pakken we de S128 , de S129, linksaf de H10 op, dan rechts de S122 en een stukje S29 naar de Mlondozi Dam en via de S29 terug naar Lower Sabie.

We rijden vanuit Crocodile Bridge eerst naar de Hippo Pools, een kwartiertje rijden vanaf het kamp. We zijn het kamp nog maar net uit of we zien alweer wildebeesten, een grote groep olifanten met kleine kalfjes en giraffes. Maar bij de Hippo Pools geen hippo’s helaas. Wel vogels, en heel veel (verschillende) ook. Zodra de blog af is ga ik een aparte foto-pagina maken waar ik (voor de liefhebbers) de mooiste foto’s van de tientallen soorten die we gezien hebben ga plaatsen.

Als we even later weer over de brug in de buurt van Crocodile Bridge komen ligt er weer een krokodil. Hij ligt met de bek open te zonnen. Krokodillen zijn koudbloedig en doen hun bek open om ook dat gedeelte van de bek op te warmen. Het is dus niet zo dat deze krokodil ligt te wachten tot er vrijwillig een slachtoffer zijn bek binnenloopt ;-)

Het is een drukte van belang langs de H4-2: van wrattenzwijnen tot hitsige olifanten, kudu’s en dollende bavianen. Hieronder een paar van de mooiste plaatjes van de ochtend.

Rond elf uur komen we aan bij Lower Sabie camp. Het is nog te vroeg om in te checken dus gaan we lunchen op het mooie terras van het restaurant aan de rivier. In en naast de rivier zitten buffels, nijlpaarden, zadelbekooievaars en er komt een waterschildpad een rots opkruipen.

Om een uur of één vertrekken we weer. We gaan een rondje rijden ten noorden van Lower Sabie, onder andere naar Mlondozi Dam. Het landschap is hier, aan de uiterste oostgrens van het park op slechts enkele kilometers van Mozambique, mooi en divers. Achter ons de vlaktes, ideaal voor giraffes en voor ons heuvelachtig gebied.

De picknickplaats Mlondozi Dam biedt adembenemende vergezichten over de vlaktes en de bergen. Er zit een prachtige visarend te wachten tot hij zijn slag kan slaan, er lopen waterbokken bij het water en op de picknickplaats zelf zien we meerdere hagedissensoorten: de bloustert-koppie-skink en de reuse pantserakkedis.

Het is tijd om terug te rijden naar Lower Sabie, de zon staat al laag. En omdat je nooit weet wat je onderweg nog tegenkomt willen we het er niet op aan laten komen. Qua grote dieren blijft het bij enkele olifanten en giraffes, maar als we over de brug vlak bij Lower Sabie rijden ligt er een enorme krokodil te grijnzen, rug in de zon en buik in het water. Op de rand van de brug zit een prachtige bonte ijsvogel (bontvisvanger) doodstil te wachten tot zijn maaltje voorbij komt zwemmen.

Bij het licht van de ondergaande zon rijden we Lower Sabie binnen. We registreren ons bij de receptie en krijgen huisje nummer 8 toegewezen. Ook dit huisje staat aan de rand van het kamp, vlak bij de Sabie rivier. Voor het eerst slapen we niet met z'n drieën in dezelfde kamer, Jack heeft een eigen bed in de keuken. We installeren ons en gaan dan op zoek naar het zwembad. Dat blijkt nog niet zo eenvoudig. Op het kaartje staat het zwembad duidelijk aangegeven maar we zien hem gewoon niet. We vragen waar het zwembad is, de man wijst ons de weg maar eenmaal daar zien we nog steeds niks. De man komt naar ons toegelopen en wijst ons op een houten deur. Het zwembad is niet zichtbaar vanaf de weg en er staat ook geen bordje, vandaar dat we het niet zagen.

We zwemmen een tijdje tot het donker is en het getsjilp van de vogels verstomt. Verfrist gaan we terug naar ons huisje en gaan dan eten op het terras van het restaurant in Lower Sabie.

We zitten nog een tijdje op het terras achter ons huisje maar gaan niet laat slapen, tenminste, dat proberen we. Maar naast het geloei, gesnuif en gegrom van de nijlpaarden in de rivier hoor ik aldoor geritsel in het rieten dak boven ons. We doen het licht aan en kijken of we iets zien. Niks. Het licht dus maar weer uit en opnieuw proberen we te slapen. Dan voelt het alsof er iets op me valt. Licht weer aan. We halen het hele bed overhoop maar vinden niks. Licht weer uit. Binnen een minuut hoor ik weer geluid, nu alsof er iets door de kamer fladdert. En dan hele hoge piepgeluiden. Het kwartje valt, het moet een vleerrnuis zijn! Licht weer aan en zoeken. Niets. Ik ben het zat en wil slapen. Dan maar de oordoppen in. Maar eerst nog even naar de wc. Bang om ergens op te trappen schijn ik eerst met de zaklantaarn op de grond. En dan zie ik hem. Er ligt een kleine bruin/zwart vleermuisje op de grond voor mijn bed.

We overleggen wat we ermee moeten doen en besluiten hem op te pakken en buiten los te laten. Barth schuift hem heel voorzichtig in een glas en zet hem buiten. De vleermuis blijft even zitten en vliegt dan weg. Missie geslaagd!

En nu slapen. Het is inmiddels twaalf uur geweest, over een 4,5 uur moeten we weer op.