Barth & Ineke go Suriname

We hebben tot ongeveer twee uur de tijd om nog een beetje rond te kijken in Nickerie en omgeving. Een exacte tijd waarop we opgehaald worden om naar Bigi Pan te vertrekken is niet te geven, de boot moet 8 kilometer door de swamp en het is afhankelijk van de waterstand hoe snel er gevaren kan worden. We stappen in de auto en gaan naar de Zeedijk. De bouw van deze dijk is midden zeventiger jaren door Nederland bekostigd maar nadat de relatie met Suriname onder druk kwam te staan toen Bouterse met Wijdenbosch in 1996 een regering vormde is alle ontwikkelingshulp opgeschort. Pas toen in 2000 Venetiaan de verkiezingen won kon de dijk worden afgemaakt.

Als je op de Zeedijk staat en richting zee kijkt is het net alsof je in Noord-Groningen naar het wad kijkt. Pas als je je omdraait en de wuivende koningspalmen ziet weet je dat je níét in Nederland bent. We wandelen een stukje over de dijk en rijden dan verder richting Guyana. We willen eigenlijk naar de plek waar de veerboot naar Guyana vertrekt maar daar hebben we waarschijnlijk net te weinig tijd voor dus rijden we terug naar het hotel en wachten daar in de lobby totdat we opgehaald worden door meneer Kasidi van Albatros Bigi Pan tours. Hij rijdt voor ons aan naar de plek waar de boten naar Bigi Pan vertrekken. Hier draagt hij ons over aan zijn zoon Sergio, die ons naar de lodge zal varen.

We varen eerst een stuk over de Nickerie rivier en slaan dan linksaf een smal kanaal in. We zien direct al de sleephelling liggen, wat betekent dat we de boot weer over een dam moeten trekken. We stappen uit, Sergio keert de boot en geeft flink gas maar omdat het water laag staat komt hij niet heel ver, we zullen de boot de helling verder op moeten trekken. Dit lukt niet al te best. Enkele van de metalen rollers lijken vast te zitten waardoor het met ons drieën onmogelijk is om de boot omhoog te krijgen. We hebben geluk: er komt een visser aanvaren die ons helpt om de boot over de dam te trekken. Naar beneden is een eitje en even later varen we verder.

De weg gaat zo'n 8 kilometer door het Jamearkanaal en het mangrovewoud en alleen deze tocht is al de moeite waard. We zien een tiental Amerikaanse reuzenijsvogels, een gestreepte helmspecht, meerdere grote ani's, geelkopcaracara's, grote en kleine zilverreigers, moerasbuizerds en witbuikreigers (allemaal op de foto's hieronder).

En dan opeens breekt het open en zien we Bigi Pan voor ons liggen. De status van Bigi Pan ('het grote meer' in het Surinaams) is dat het een bijzonder beheersgebied is, waar een speciale vorm van beheer door of vanwege de overheid gewenst is. In zo'n gebied mogen verscheidene commerciële activiteiten (zoals visserij, landbouw, aquacultuur en jacht) ontwikkeld en uitgevoerd worden, echter op zo'n manier dat de productiviteit en de hulpbronnen van het gebied in stand blijven en dat de opbrengst gegarandeerd blijft. Het water is brak en het gebied staat bekend om zijn grote aantallen vogels die rond de jaarwisseling uit het koude noorden komen en en er neerstrijken om te overwinteren. In het meer zien we een tiental houten huisjes staan, waarvan vissers er één bewonen (het ding is half ingestort) en de anderen bestemd zijn voor toerisme. Sergio vaart ons naar het huis op palen wat door zijn vader en hem zo'n twaalf jaar geleden gebouwd is, het begon klein maar in de loop der jaren zijn er delen bij aangebouwd.

We worden verwelkomd door de zus van Sergio, Yvonne. We zijn de enige gasten deze nacht en we kunnen kiezen tussen een tweepersoonsbed in een aparte ruimte en een hangmat in de gemeenschappelijke ruimte. Onze voorkeur gaat uit naar het bed, we weten niet of we wel slapen in een hangmat. Barth trekt zich terug in de slaapkamer, hij heeft een op migraine lijkende hoofdpijn en wil graag even ontspannen. Ik nestel me op de veranda met een verrekijker. Yvonne brengt me een bordje met heerlijke versgebakken loempia's terwijl ik de horizon afspeur naar vogels. En dan zie ik in de verte een roze streep. Ik kijk nog eens beter. Zijn dat...flamingo's? Ik loop naar binnen en vraag of het klopt wat ik zie. Sergio en Yvonne bevestigen het, er woont een grote groep flamingo's in het meer en we gaan ze over een uurtje van dichtbij bekijken tijdens de namiddag boottocht. Helaas laat Barth z'n hoofdpijn het niet toe om mee te gaan dus ga ik om kwart over vijf alleen met Sergio op pad.

Het waait hard (we zitten slechts 3 kilometer van de Atlantische Oceaan) dus Sergio vaart rustig in de richting van de flamingo's. Als we dichterbij komen zet hij de motor uit om de vogels niet te storen en ik heb de kans om ze door de verrekijker en de lens van de camera te bewonderen. Het is bewolkt waardoor hun prachtige roze kleur niet optimaal uitkomt maar wat zijn ze mooi! Helaas schrikken ze toch van ons en de groep vliegt weg. Het geluid dat die tientallen grote vleugels maken is ontzettend bijzonder, alsof er een zware regenbui valt. Ze strijken een paar honderd meter verder neer en wij varen verder, op zoek naar andere bewoners van het meer. We zien in de verte een enkele rode ibis, veel visarenden en als we terugvaren naar de lodge blijken vanuit alle hoeken van het meer verschillende soorten reigers naar een bepaald deel te vliegen om daar te overnachten.

De tocht heeft twee uur geduurd en als we terugkomen in de lodge komt Barth weer tevoorschijn. Zijn hoofdpijn is gelukkig zo goed als over en we krijgen een heerlijke, door Yvonne bereide maaltijd met rijst, mie, kip, pompoen en vis met als toetje bakabana voorgezet.

De avond brengen we door in de hangmatten, samen met Sergio en Yvonne. Het is leuk om de enige gasten te zijn. Als er ook andere gasten zijn richt je je al snel op de groep maar nu hebben we alle gelegenheid om met onze gastheer- en dame te praten en meer te weten te komen over hun leven hier op het water. Ze zijn erg goed gezelschap en we hebben een fijne avond. We leren zelfs nog hoe we een gekko kunnen "vangen", namelijk in een bekertje met een beetje frisdrank! (Het gekko'tje maakt het goed hoor ;-))

Rond elven duiken we ons bedje in, het is mooi geweest voor vandaag. Morgen willen we graag de zon zien opkomen boven Bigi Pan.