Barth & Ineke go Suriname

Voor de laatste keer worden we wakker in de Lodge. Onze koffie staat alweer klaar en we drinken het in bed op, nog even genietend van het prachtige uitzicht.

We hebben nog een paar uur voordat we vertrekken dus ga ik nog even op jacht naar de aapjes die op het eiland moeten zitten maar die we, behalve wat silhouetten, nog niet gezien hebben. Enkele van de anderen hebben ze deze ochtend al gezien en vertellen me waar ik moet zijn en inderdaad, daar zijn ze. Eerst zie ik de twee roodhandtamarins. Ze zijn heerlijk aan het ravotten in de bomen en zijn erg nieuwsgierig. Even later verschijnen ook de andere apen, het zijn doodshoofdaapjes. In het begin laten ze zich niet echt zien maar even later wint ook hun nieuwsgierigheid en krijg ik kans om ze te fotograferen.

En dan wordt het zo langzamerhand tijd om te vertrekken. We wuiven de vogelspin (die er nog steeds zit, weliswaar iets hoger en nu pal boven de deur, maar toch...) tot ziens en lopen naar de steiger. Als we daar zitten te wachten op de korjaal komt er een boot vol schoolkinderen langs. Normaliter passeren ze Danpaati River Lodge aan de overkant maar nu komen ze met een grote boog langs de steiger varen, een boot vol joelende en wuivende kinderen. Als even de later onze boot er is nemen we ook afscheid van Noach. "Sorry", zegt hij, "ik neem van u afscheid op de Surinaamse manier", en vervolgens krijg ik een hele dikke knuffel van hem. We stappen in de boot en de bootsman geeft gas. Terwijl we worden uitgewuifd door het personeel van Danpaati varen we nog één keer langs onze cabin en ik kan mijn tranen maar nauwelijks onderdrukken. Wat hebben we het hier fijn gehad!

Het water is in de afgelopen 24 uur weer behoorlijk gezakt. Was de rivier op de heenweg volledig glad, nu zien we overal enorme rotsblokken, bomen en veel stroomversnellingen waar we om- en doorheen moeten. En dat maakt de tocht juist veel leuker! Onderweg passeren we de vele dorpjes langs de river: Botopasi, Pikin Slee, Goedjaba, Aurora en Jaw Jaw. Er is veel te zien en te fotograferen, het lukt me zelfs om in volle vaart een grote ijsvogel op de foto te krijgen.

De terugreis gaat sneller dan de heenreis, we varen nu met de stroom mee. Als we in Atjoni aankomen krijgen we tijd voor een supermarktstop en "sanitaire ontspanning" (zoals Noach het noemde) voor we de bus terug naar Paramaribo nemen. Het weer wordt er onderweg niet beter op. Het is in de verte aardedonker en het duurt ook niet lang voor het hard begint te regenen.

Om zes uur komen we aan in hotel Torarica. Raoel komt ons ophalen en brengt ons naar huis. De avond brengen we door op het terras, de ervaringen van de afgelopen dagen uitwisselend met Jeannet. Morgen naar Frederiksdorp!