Paramaribo
Vrijdag 17 februari 2017 - Dag 2
We komen lekker rustig op gang deze ochtend. Tarah en Raoel bakken pannenkoeken voor het ontbijt. Raoel wilde verse broodjes halen bij de bakker maar omdat deze geen meel had was er geen brood. Maar pannenkoeken zijn ook zeker geen straf!
Het heeft vanaf een uur of 5 hard geregend maar in de loop van de ochtend wordt het droog.
Vanaf het balkon waar we ontbijten zien we de eerste kolibries, ze genieten van hun ochtendmaaltje in de bloemenrijke tuin van de buren.
Later deze ochtend nemen we de minibus naar het centrum. Het is een leuke rit. Sowieso zijn ritjes met minibusjes in dit soort landen altijd erg leuk. Ze stoppen heel frequent om op verzoek mensen in en uit te laten stappen en je kunt mensen lekker observeren ;-)
Paramaribo is een mix van vervallen en prachtig gerestaureerde koloniale huizen, afgewisseld met kleine bungalow-stijl huisjes en grote villa's met daartussen Hindoe-tempeltjes, kerken en veel, heel veel door Chinezen gerunde supermarktjes en restaurantjes.
Eenmaal in het centrum gaan we eerst op zoek naar een luchtbed voor Barth en mij. Het matras waarop we slapen is nogal dun en je voelt alle latten van de bodem als je er een tijdje op ligt. Een extra matrasje is dus welkom. In de derde winkel vinden we een luchtbed, missie geslaagd!
Tarah en Raoel nemen ons mee naar restaurant Spanhoek voor de lunch. We bestellen alle vijf saoto, een Javaans Surinaamse soep met groenten, ei, vermicelli en kip, en een bordje rijst erbij die je samen met de soep eet.
Vanaf het balkon waar we ontbijten zien we de eerste kolibries, ze genieten van hun ochtendmaaltje in de bloemenrijke tuin van de buren.
Later deze ochtend nemen we de minibus naar het centrum. Het is een leuke rit. Sowieso zijn ritjes met minibusjes in dit soort landen altijd erg leuk. Ze stoppen heel frequent om op verzoek mensen in en uit te laten stappen en je kunt mensen lekker observeren ;-)
Paramaribo is een mix van vervallen en prachtig gerestaureerde koloniale huizen, afgewisseld met kleine bungalow-stijl huisjes en grote villa's met daartussen Hindoe-tempeltjes, kerken en veel, heel veel door Chinezen gerunde supermarktjes en restaurantjes.
Eenmaal in het centrum gaan we eerst op zoek naar een luchtbed voor Barth en mij. Het matras waarop we slapen is nogal dun en je voelt alle latten van de bodem als je er een tijdje op ligt. Een extra matrasje is dus welkom. In de derde winkel vinden we een luchtbed, missie geslaagd!
Tarah en Raoel nemen ons mee naar restaurant Spanhoek voor de lunch. We bestellen alle vijf saoto, een Javaans Surinaamse soep met groenten, ei, vermicelli en kip, en een bordje rijst erbij die je samen met de soep eet.
Na de lunch wandelen we naar de Centrale Markt, de grootste markt van Paramaribo. Gelukkig is het overdekt, want terwijl we door het grote complex lopen valt naar wat later blijkt het enige buitje van vandaag.
De markt is zoals in al dit soort landen een belevenis op zich met al haar geuren en kleuren. We zijn best wel wat gewend op het gebied van vreemde eetgewoonten (China is tot nu toe koploper) maar het gordeldier dat op z'n rug op een tafel ligt, zijn halve lijfje is weg, zorgt toch wel even voor een bèh-momentje 😬.
De markt is zoals in al dit soort landen een belevenis op zich met al haar geuren en kleuren. We zijn best wel wat gewend op het gebied van vreemde eetgewoonten (China is tot nu toe koploper) maar het gordeldier dat op z'n rug op een tafel ligt, zijn halve lijfje is weg, zorgt toch wel even voor een bèh-momentje 😬.
Als ik een foto wil maken van een kraam met kruiden en andere zaken loopt er, op het moment dat ik afdruk, een vrouw in het beeld. Ze komt er per ongeluk op (ik fotografeer over het algemeen geen mensen zonder toestemming) en is er niet van gediend. Ze prikt me met een soort veger hard in mijn arm en ik zeg en gebaar dat het me spijt maar ze gebaart boos dat ik weg moet gaan, wat ik dus ook maar doe. Daarom hieronder dus maar de foto waar ze onscherp in de achtergrond op staat ;-)
Achter de markt komen we bij de Surinamerivier. Op een zandbank zien we de Goslar liggen, het Duitse koopvaardijschip dat in 1940 tot zinken is gebracht. Het wrak is nooit geborgen en goed te zien vanaf de kade. Aan de overkant zien we Commewijne, het district dat ten oosten van Paramaribo ligt. Hier liggen de plantages waar we volgende week naartoe gaan.
Vanaf de markt lopen we via Waterkant en het Onafhankelijkheidsplein naar Fort Zeelandia. Helaas zijn we te laat om het fort te bezoeken, dat moet dus even wachten. Tarah wijst ons op een prachtige groene leguaan die achter een hekwerkje in een gat in de muur van het fort zit.
Tegenover Fort Zeelandia ligt de prachtige Palmentuin. De tuin staat vol koningspalmen, die daar in opdracht van Cornelis van Aerssen van Sommelsdijck, die van 1683-1688 gouverneur van Suriname was, werden geplant voor zijn overleden vrouw. Hij stelde in 1685 de tuin open voor het publiek, maar hieraan kwam een einde toen hij in 1688 door een groep muitende soldaten werd vermoord. Pas in het begin van de 20ste eeuw werd de tuin weer voor het publiek opengesteld.
We hebben even genoeg gewandeld vinden we en even later zitten we met een fles koude witte wijn in de gezellige tuin van Zus&Zo onder een sterfruitboom.
Verder wandelen we, via het Onafhankelijkheidsplein met het statige Presidentieel Paleis. Een stukje verderop staat één van de opvallendste gebouwen in de binnenstad, de Sint-Petrus en Paulus Kathedraal, het grootste houten gebouw van Zuid-Amerika.
Tarah en Raoel hebben ons een verrassings-4-gangendiner beloofd waarvoor nog wat boodschappen gehaald moeten worden dus lopen we naar een winkelcentrum met een grote supermarkt. En dan hebben we het wel gehad. Raoel belt een taxi en we laten ons lekker naar huis rijden. Het verrassingsdiner is fantastisch. Gebakken banaan, pom, Roti met kip, heerlijke drankjes en een toetje met ijs. Uitbuiken in de hangmat op het balkon is onvermijdelijk... ;-)
