Barth & Ineke go Belize

Om kwart voor vijf gaat de wekker. We zijn direct klaarwakker: het is Blue Hole day! We douchen en lopen dan naar Frenchie’s: het ontbijt is inbegrepen deze dag. Zodra we aankomen opent een van de medewerkers het grote luik en daar verschijnt een heerlijk ontbijtje met fruit, verschillende soorten brood, worstjes, kaas, jam en pindakaas. Langzamerhand komen ook de andere duikers en snorkelaars binnendruppelen en iedereen stort zich op het ontbijt. Tegen half zeven wordt iedereen richting boot gedirigeerd en na een check of alles en iedereen aan boord is vertrekken we.

De boottocht naar the Blue Hole duurt bijna twee uur. Het grootste deel daarvan zien we niets anders dan alleen maar oceaan. Halverwege varen we langs het Turneffe Atol. Er ligt een bootje voor anker en we zien enkele huizen, verder niets. Wat een plek om te wonen…

Dan komen we aan bij the Blue Hole. Behalve een paar boeien en een verschil in kleur van het water zien we niks. Terwijl de divemasters alles klaarzetten voor deze bijzondere duik worden we uitgebreid gebrieft. Alle do’s en dont’s komen voorbij, inclusief het deel waarin wordt benadrukt dat we absoluut niet met ons mondstuk achter de vissen aan moeten zwemmen in de veronderstelling dat ze lucht nodig hebben als we last krijgen van stikstofnarcose. De verschijnselen bij stikstofnarcose zijn vergelijkbaar met die van een teveel aan alcohol. Jacques Cousteau, de man die the Blue Hole in 1971 zijn bekendheid heeft gebracht, noemde het ook wel 'dronkenschap der diepte'. Vanaf 30 meter geeft het een prettig gevoel, euforie. Vanaf 40 meter vertraagt het denken en de reactie, vermindert het herinneren. En daarna wordt het alleen maar erger allemaal…

We zullen in maximaal drie minuten afdalen naar een diepte van 40 meter. Dan hebben we zes tot acht minuten om door de druipstenen te zwemmen waarna we rustig weer naar boven zwemmen. In totaal zal de duik zo’n 25 minuten duren, vanwege de diepte een stuk minder lang dan normaal.

Ik ben licht zenuwachtig maar als ik eenmaal in het water ben en we beginnen met afdalen is alle spanning voorbij en ben ik alleen maar héél benieuwd wat ons daar beneden te wachten staat.

Voor we het weten zijn we op 40 meter diepte. Ik “voel” mijn lichaam even. Heb ik last van de toegenomen druk? Nee, ik voel me niet anders dan op 15 of 20 meter. Ook het klaren van de oren ging zonder problemen. Heb ik last van stikstofnarcose? Ook niet, ik voel me prima! Onze divemaster doet een rondje. Het gaat met iedereen goed, dus gebaart hij dat we achter hem aan kunnen zwemmen.

De druipstenen zijn enorm! Het is ontzettend indrukwekkend om tussen deze druipstenen door te zwemmen. Ooit hebben deze grotten boven de zeespiegel gelegen. Analyse van de stalactieten toonde aan dat de formatie ervan 153000, 66000, 60.000 en 15.000 jaar geleden plaatsgevonden heeft. Toen de zeespiegel weer begon te stijgen liep de grot onder water.

Het is buitenaards mooi, zeker als je naar boven kijkt en de ronde vormen van het gat waardoor we naar beneden zijn gegaan ziet. Onze divemaster gebaart dat we zo langzamerhand weer omhoog moeten, anders komen we in de problemen met onze luchtvoorraad. Maar we willen helemaal niet naar boven, hier wil je wel uren blijven!

Heel langzaam stijgen we op. Af en toe kunnen er haaien gezien worden is ons verteld, maar helaas zien we ze nu niet. En dan is het voorbij. De lucht begint op te raken en we moeten uit het water. Deze duik gaat niet de boeken in als de mooiste maar wel als een van de meeste spectaculaire!

Eerst worden de snorkelaars uit de boot gelaten waarna de duikers de briefing voor de duik doen. In 1982 werd Half Moon Wall beschermd gebied en dat heeft de vispopulatie én het koraal hier extreem goed gedaan. Er staat ons een mooie duik te wachten volgens de divemaster die ons brieft.

En dat blijkt! Hoogtepunten zijn toch wel de 2-meter lange rif haaien die, nieuwsgierig als ze zijn, de neiging hebben om keer op keer uit het niets te verschijnen en pal onder ons door te zwemmen, met in hun kielzog remora's en andere kleine visjes. Langzaam duiken we langs de lange muur vol prachtig koraal, trekkervissen, nassau tandbaarzen, papegaaivissen, pijlstaartroggen en veel, veel meer. Na 56 minuten en een maximum diepte van 25 meter komen we weer boven.

We varen het laatste stukje naar Half Moon Caye en leggen aan. De crew zet grote pannen met rijst met bonen, kip, gebakken banaan en coleslaw neer en we vallen aan. We eten ons lekkere maaltje zittend op de witte pier terwijl we uitkijken over de prachtig blauwe zee met achter ons het schitterende tropische eiland. We zijn heel erg bevoorrecht dat we dit soort reizen kunnen maken, dat beseffen we ons op dit soort dagen maar al te goed!

Na de lunch is het tijd voor een ander hoogtepunt: de grote kolonie roodpootgenten (red-footed boobies). We wandelen door het kustbos, voornamelijk bestaande uit de siricote-boom met oranjebloesem naar de toren. Het bos vormt de habitat voor de bedreigde en kwetsbare kolonie genten, de enige broedplaats voor deze soort. De boobycolonie ondersteunt de stabiliteit van het bos door guano te leveren als meststof.

We horen de vogels al van afstand. Het zijn niet alleen genten maar in de bomen zitten ook talloze fregatvogels op hun nesten. De honderden vogels maken samen een oorverdovend lawaai. Vanaf de uitkijktoren, waar het trouwens bloedheet is zo pal in de zon, genieten we van de af en aan vliegende fregatvogels en de witte genten met hun rode voetjes.

Na een kwartiertje houden we het er echt niet meer vol, het is echt te heer. En we moeten ook terug naar de boot, we hebben nog een derde duik op het programma staan vanmiddag.
We lopen langs het strand terug naar de pier. We moeten zo afscheid nemen van dit bijzondere eilandje dus we zuigen alle mooie plaatjes nog even op.

De laatste duik is gepland op Long Caye Aquarium. Deze duikstek heeft een enorme drop-off met een prachtige wand die tot ver in de diepte doorloopt. De vissen zijn hier kleurrijk en talrijk. Overal waar je kijkt zie je vissen in allerlei variaties en kleuren. Aquarium wordt vaak overschaduwd door de toplocaties Great Blue Hole en Half Moon Caye Wall, maar is ook zeker de moeite waard. De duik duurt 56 minuten, we zijn maar 15 meter diep geweest dus konden we langer onder water blijven.

Het duiken voor vandaag zit erop. We varen in een kleine twee uur terug naar Caye Caulker. En als we het eiland naderen krijgen we nog een traktatie: een kleine school dolfijnen zwemt vlak voor de boot langs ons. En dat is ook het moment waarop we deze geweldige dag afsluiten met rumpunch en een schaal pretzels en tortillachips.

Bijna twaalf uur nadat we zijn vertrokken leggen we aan bij de steiger van Frenchie's. We zijn moe maar wat was het een geweldige dag! We slepen onszelf naar huis en zijn net op tijd om de prachtige zonsondergang die de dag afsluit te zien. Wauw...