Barth & Ineke go Belize

Met de slogan ”My Brada from anada Mada and My Sista from anada Mista“ heet Caveman ons deze ochtend welkom. We gaan vandaag met zijn bedrijf een snorkeltour doen rond Caye Caulker en Ambergris Caye op zoek naar haaien, pijlstaartroggen, schilpadden en hopelijk een manatee (zeekoe). Na een briefing die hij eindigt met "Respect for our Customers, the Marine Life and the Environment… Happy Customers is always our aim! God Bless!!" vertrekken we met gids Ronnie in de paarse Cave Baby boot.

Onze eerste stop is pal naast ‘onze eigen’ steiger: Ronnie hoopt ons hier een zeepaardje te kunnen laten zien. De mangrovebomen die aan deze luwe kant van het eiland veelvuldig voorkomen zijn een bakermat voor veel soorten vis en dus ook voor de zeepaardjes. Hij weet er een te lokaliseren en laat het kleine zeepaardje uiterst voorzichtig aan ons zien, waarbij hij nogmaals het belang van deze mangrovebomen aan ons uitlegt alvorens hij het zeepaardje weer behoedzaam terug dirigeert naar zijn boom.

Volgende stop zijn de ons inmiddels welbekende tarpons. Nu zullen we ze van boven zien in plaats van door de duikbril. Ik zit eigenlijk meer te wachten op de bruine pelikaan die we al dagen plaats hebben zien nemen op de boten. En omdat het ochtend is heeft Lucy (zo is ze door de bewoners genoemd) trek en duurt het maar even voor ze bij ons op de boot komt zitten. Ronnie gooit haar wat visje toe en ze gaat geduldig met de liefhebbers op de foto.

Nadat we de tarpons hebben gezien varen we verder, Lucy lift met ons mee tot ze bij haar favoriete visstek komt, ze zal zelf eerst even gaan vissen tot er een nieuwe boot komt. Grappig genoeg is dit de enige pelikaan die dit doet, ze heeft het goed bekeken!

We varen een kwartiertje in noordelijke richting tot we bij het Swallow Caye Wildlife Sanctuary komen. Hier hebben we de eerste kans om een manatee te zien, maar helaas laten ze zich niet zien.
Dus varen we door naar de volgende stop. Dit is tevens de eerste snorkelplek. We verwachten er eigenlijk niet heel veel van maar we zijn nog maar goed en wel in het water als we de eerste pijlstaartroggen en nursesharks (verpeegsterhaai) zien. Ze zijn (tenzij je het zelf uitlokt) ongevaarlijk voor mensen en door hun vriendelijke uiterlijk (geen enge rijen tanden) zien ze er verre van vervaarlijk uit. Eng is het dus niet als ze pal onder ons door zwemmen.

Ronnie wijst ons op een leuke spelletje: als je met je vingers knipt of wrijft komen er tientallen visjes op af. Het is leuk om te doen, de visjes zijn niet bang en blijven maar komen terwijl er eigenlijk niets te halen valt.

Ik snorkel met de GoPro in de hand een stukje verder waar het wat rustiger is. Het is er ook een stuk dieper en op de bodem zie ik twee schildpadden. De anderen hebben het ook gezien. Er zitten wat freedivers bij die direct naar beneden duiken om dichterbij te komen. Eerst blijven de schildpadden waar ze zijn maar dan komt er een los van de bodem, er moet ademgehaald worden. De meeste mensen volgen de schildpad, maar ik blijf rustig boven de andere hangen. Ooit moet ook deze ademhalen. En ik hoef niet lang te wachten. Precies onder mij komt de schildpad naar boven en hij komt pal naast mij een teug adem halen. Ik hoef niks te doen, alleen maar te filmen. Wat is dit prachtig! Zo snel als de schildpad boven kwam is hij ook weer weg. Ik ben blij met deze bijzondere ontmoeting!

We varen verder naar de The Hol Chan and Shark Ray Alley Marine Reserve, een kilometer of zes ten zuidoosten van het eiland Ambergris Caye. Dit is een bijzondere plek. Jarenlang hebben lokale vissers hun vangst schoongemaakt net binnen het rif. De vissers merkten al snel dat het afval van het schoonmaken van de vis Nurse Sharks en verschillende Southern Sting Rays aantrok. En vanaf dat moment is het een attractie geworden.

De haaien en roggen horen onze boot naderen en verzamelen zich in afwachting van het lokaas dat in het water wordt gegooid. En dit resulteert in een kolkende massa rollende haaien die strijden om de restjes. Wat een chaos! Je mag het water in om ertussen te zwemmen maar ik wil ook heel graag dit feestmaal filmen. Ik kies voor het laatste. Barth kijkt even vanuit de boot mee en gaat dan ook het water in. Als het aas op is verspreiden de haaien zich snel en de rust keert weer.

Als iedereen weer in de boot is varen we naar San Pedro op het eiland Ambergris Caye voor de lunch.

Als we over de pier naar het eiland lopen zwemt er een enorme Califormia Stingray onder ons door, op zoek naar lekkere hapjes. Het is hier allemaal heel normaal maar wij kijken de hele dag al onze ogen uit als het gaat om de verschillende soorten vissen, wat een heerlijke overvloed!

We lopen verder door het stadje. In tegenstelling tot Caye Caulker mogen hier wel auto's rijden. De sfeer op het eiland is heel anders. Caye Caulker is heerlijk relaxed en een beetje hippie-achtig, maar Ambergris Caye is voor de meer veeleisende en vooral ook wat oudere toerist.

San Pedro heeft een leuke traditie van het gokken op kippenpoep gemaakt, de wereldberoemde Chicken Drop. Als speler wed je op een getal tussen 1 en 100 en de rest is aan de kip. Het enige dat je hoeft te doen is de kip aanmoedigen en verleiden om op je nummer te poepen. Ach, je moet toch wat...

We gaan lunchen bij Fido's en ieder twee verfrissende watermeloenshakes en een smakelijke chickensandwich later is het tijd om terug te wandelen naar de pier waar de Cave Baby op ons wacht.

We varen terug in de richting van Caye Caulker. Er staan nog twee dingen op het programma: een gezonken aak en een laatste poging om een zeekoe te zien.

De overblijfselen van de oude aak die Changa's Wrak wordt genoemd liggen net binnen het rif op zo'n 3 meter diepte. Een verscheidenheid aan zachte koralen en korstvormende sponzen sieren het frame van het schip en de verroeste romp is een hangplek voor een diverse scholen kleine vissen. Helaas is de batterij van onze GoPro leeg en hebben we dus geen beelden van de aak.

En dan gaan we het nog één keer proberen: op zoek naar de zeekoe. Gespannen tuurt iedereen de horizon af en dan ziet Ronnie eindelijk de staart van een zeekoe. We zijn net op tijd om nog een foto te maken van de staart voordat de zeekoe weer onder water verdwijnt.
Voorzichtig gaan we te water. De zeekoe is vlak bij ons en stoort zich niet aan ons, hij is het wel gewend. Ronnie heeft ons gedurende de dag meerdere malen de regels uitgelegd van het zwemmen met de zeekoeien: absoluut niet aanraken, niet te dichtbij komen om ze niet te storen en ze niet opjagen.

We hebben maar een paar minuten om van dit moment te genieten voordat de zeekoe van ons wegzwemt. Wat hebben we een geluk gehad!
Blij en tevreden varen we terug naar Caye Caulker. Caveman heeft niet overdreven toen hij ons binnenhaalde voor deze dag, wat een ervaring...

Alsof we nog niet genoeg moois hebben gekregen vandaag worden we ook nog getrakteerd op een prachtige zonsondergang vanaf 'onze' pier. Langzaam wordt het donker, in de verte horen we geluiden van vogels en het water klotst zachtjes onder ons. In de verte onweert het. Genieten...