Barth & Ineke go Belize

Om kwart over vijf worden we wakker. Ik ben ook echt klaarwakker. Buiten lokken de vogels en ik ga, gewapend met verrekijker en fototoestel, op de veranda van onze cabin zitten.

Het is een komen en gaan van vogels in alle soorten, maten en kleuren. Naast ons cabin staat een paal waar twee spechten verwoed proberen gaten in te timmeren. Er strijkt een tijgerreiger neer. Hij lijkt meer van de net opkomende zon te genieten dan dat hij honger heeft, hierdoor heb ik voldoende tijd om hem te fotograferen. 

In de boom tegenover me kijkt een zwartkoptrogon met een rode bessen in zijn snavel me nieuwsgierig aan, hij ziet er koddig uit. Overal klinkt de roep van de kiskadees en in de verte vliegen groepen luidruchtige parkieten. Wat een paradijselijke plek…

We ontbijten aan de waterkant: roerei met ui en paprika, toast en koffie. Om even na negenen komt ons vervoer ‘voorvaren’: we gaan vandaag per boot naar Lamanai. Dit Maya ruïne complex ligt op zo’n veertig kilometer varen van Orange Walk en is een van de grootste en best opgegraven ruïnes van Noord-Belize. 

De tocht er naartoe is geweldig, de boot haalt zeker 50 km/u en de bootsman scheert scherp en snel door de bochten. De anderhalf uur durende tocht leidt door prachtig jungle en lagune gebied. Aan weerszijden van de rivier dobberen velden vol waterlelies. 
Vlak nadat we vertrokken zijn stoppen we al: er is een grote groene leguaan van zeker een meter lang gespot. 

En niet lang daarna stoppen we weer: tegen een boom zit een 8-tal kleine vleermuizen geplakt. Hoe de beste man ze met 50 km/u daar heeft zien zitten is ons een raadsel (of ze moeten al altijd op deze boom zitten. De bootsman houdt in ieder geval wijselijk zijn mond ;-)). 

De derde stop is voor een spider monkey: blijkbaar is hij bevriend met de bootsman en wacht hij iedere ochtend op zijn snack vanuit de boot want hij komt zonder angst dichtbij, eet lekkernijen uit de hand en laat zich uitgebreid fotograferen. 

Nu zetten we de vaart erin en pas bij Shipyard stoppen we weer. Dit is een van de nederzettingen van de Mennonieten, een soort Amish gemeenschap die het gebruik van alles wat mechanisch of elektrisch is schuwen. Overigens is de ene gemeenschap de andere niet, sommigen hebben tegenwoordig wel elektriciteit. Men verplaatst zich men paard en wagen, kleedt zich traditioneel en landbouw is hun voornaamste bezigheid. Ook zijn het meesters in het op ambachtelijke wijze maken van meubels die voornamelijk verkocht worden buiten de gemeenschap. Betaling geschiedt op basis van draagkracht, je betaalt wat je kunt en als je weer wat te besteden hebt betaal je weer wat af. 

Iets verderop houden we weer in. De groep huizen aan de waterkant was eigendom van John MacAfee, de excentrieke Brits-Amerikaanse anti-virus software ontwikkelaar. Hij heeft een aantal jaren hier en in Guatemala gewoons maar na onenigheid met de regeringen is hij een paar jaar geleden weer naar de VS verhuisd. 

Vlak voordat we Lamanai bereiken verbreedt de New River zich in de New River Lagoon en dan bereiken we de aanlegsteiger. Het is nog geen half twaalf maar we beginnen met een lunch van bonen en rijst, kip, salade en gebakken banaan (een soort bakabana).
En dan is het tijd voor Lamanai!

Lamanai was zeker in 1500 BC al bewoond en was toen al een belangrijk ceremonieel centrum voor de Mayas. Toen de Spanjaarden Noord-Belize in 1544 binnenvielen was Lamanai een van hun belangrijkste doelen. Maar de Mayas lieten zich niet zo gemakkelijk overheersen en in pas 1640 werd Lamanai na een rebellie platgebrand en verlaten. 

De eerste tempel die we zien is de Jaguar Tempel, staand aan een grote plaza. De tempel is ruim 1300 jaar oud, de onderste laag is zo gebouwd dat het hoofd van een jaguar erin te herkennen is. 

Stela 9 is de volgende tempel, hier staat de prachtig uitgehouwen steen die in 625 AD gemaakt is ter herdenking aan een gebeurtenis (men weet niet precies wat) die te maken heeft met Lord Smoking Shell, een jonge Maya heerser. De steen is een replica, de echte staat in het museum van Lamanai. Als je de foto inzoomt zie je de heerser in ceremoniele koninklijke kleding, een ratelslang tooi op zijn hoofd met quetzzal veren aan de achterzijde, terwijl hij een twee-hoofdige slangenstaf diagonaal voor zijn lichaam houdt. De overblijfselen van vijf kinderen lagen onder de steen begraven. Dit moet voor de Maya een erg belangrijke begrafenis zijn geweest omdat offers niet vaak geassocieerd werden met het oprichten van een monument. 

Maar het meest indrukwekkend is de High Temple, die maar liefst 38 meter hoog boven het bladerdek uittorent. Er zijn maar weinig Maya tempels van deze hoogte die in de vroege Maya-periode gebouwd zijn, zo rond 100 BC. 

Barth waagt de klim naar boven en wordt daar beloond met een prachtig uitzicht over de lagune, de jungle en zelfs Mexico in de verte! 

De vierde en laatste tempel is de Mask Tempel, gedateerd rond 200 BC. Aan weerszijden heeft de tempel een masker van een man in een krokodil hoofdtooi. Wat je ziet zijn twee replica’s van glasvezel die vóór de originele maskers zijn geplaatst om ze te beschermen. 

Als we teruglopen naar de pier horen we het oorverdovende geluid van enkele brulapen. Na veel gespeur met de verrekijker ontdekken we er een in een boom verderop. Wat een lawaai produceren die dieren! Met moeite krijg ik er een op de foto, beter wordt het voor nu (nog) even niet.

Vlak voor we vertrekken krijgen we nog een lekkere rumpunch in handen gedrukt, een goede basis voor een enerverende boottocht! Halverwege worden we overvallen door een enorme hoosbui. De boot mindert geen vaart en iedereen probeert uit alle macht de wapperende poncho aan te trekken. Het lukt niet echt, we zijn binnen no time doorweekt maar de regen is warm dus het deert ons niet. Het levert overigens wel heel veel slappe lach en leuke plaatjes op!

Na een welverdiende douche gaan we lekker aan de waterkant zitten. Aan het begin van de avond zien we dreigende donderwolken aan de horizon verschijnen en even later begint het te hozen en dat blijft het ook de hele avond doen. Ach, het frist de boel lekker op en is goed voor de tuin zullen we maar zeggen ;-)