Barth & Ineke go Belize

Om half zes gaat de wekker. We zijn nog steeds moe en slaperig maar hebben zin in de volgende stap van de reis. Goedgehumeurd stappen we in de shuttlebus naar Dulles Airport. Het is er enorm druk. Het inchecken vindt wederom plaats bij kiosks maar we krijgen een visum-foutmelding. Een medewerker moet onze gegevens nog extra controleren, waarschijnlijk omdat we een andere vlucht hebben gekozen gisteren. Maar het gaat allemaal goed en na ook nog de bagagecontrole te hebben doorstaan kunnen we naar de shuttletrein die ons met hoge snelheid naar een andere vertrekhal brengt. We kunnen vrijwel meteen boarden en niet veel later vertrekken we, mooi op tijd. Gelukkig is er koffie op deze vlucht, met…een stroopwafel! We spreken onze verbazing uit tegen de stewardess en vertellen dat we uit Nederland komen, waar de stroopwafel vandaan komt. Ze beloont ons met vier extra stroopwafels :-)))

Tijdens de vlucht heb ik tijd om de reisblog bij te werken, Barth kijkt wat series en valt uiteindelijk in slaap. Om half elf plaatselijke tijd (het is hier één uur vroeger dan in Washington) landen we op Houston’s George Bush Intercontinental Airport. 

De aankomsthal is prachtig, het hele vliegveld is trouwens erg modern, overal ingericht met laadpunten en tablets. We hebben nog niet ontbeten dus slaan we bij Ruby’s onze slag met een heerlijke hamburger met guacamole. Per slot van rekening is het voor ons half zes ‘s middags ;-))

Als we uitgegeten zijn kunnen we ook al bijna weer boarden. We komen ditmaal terecht in een Boeing 737. Het is er krap en benauwd en we zitten een paar rijen bij elkaar vandaan. Gelukkig is een lieve dame bereid om ergens anders te gaan zitten zodat we wel naast elkaar kunnen zitten. 

Naast ons zit John Carr van de Banana Bank Lodge and Farm (www.bananabank.com). Deze 77-jarige man met hoed is veertig jaar geleden vanuit Montana (VS) verhuisd naar Belize en is er een koeien- en paarden ranch begonnen. Hij heeft mooie verhalen te vertellen en nodigt ons uit om langs te komen, we mogen er voor Belize-prijzen (hij hanteert tarieven voor inwoners van Belize en buitenlanders) overnachten. Als hij begint over zijn ‘pet-jaguar’ (!) en ‘baby macao’ ben ik eigenlijk al wel om ;-))

De iets meer dan twee uur durende vlucht is zo om en we landen op het Philip S.W.  Goldson International Airport. “Welcome to Belize”!!! 

Binnen een half uurtje zijn we door de douane en eenmaal buiten staat de taxichauffeur op ons te wachten. Hij rijdt ons naar ons hotel in Belize City, onderwijl dienend als tourguide. 

Het Belcove Hotel ligt aan Haulover Creek, een kanaal dat een paar honderd meter verderop uitmondt in de haven van Belize. We worden hartelijk in het familiehotel ontvangen en naar onze kamer gebracht. De kamer is eenvoudig en klein maar superschoon en lekker koel door de airco, precies wat we nodig hebben! Het heerlijke terras aan de waterkant maakt het een perfecte plek voor de komende twee nachten. 

Na even een uurtje ontspannen te hebben vinden we het tijd voor een koud Beliziaans biertje, deze vinden we in Spoonaz, een leuk café iets verderop aan Haulover Creek. Het Beliziaans bier heet Belikin (in de Maya taal betekent het ‘weg naar het oosten’) en is erg goed te drinken! Een schaal tortillachips met huisgemaakte salsa en heerlijk pittige lokale Marie Sharpe’s habanero pepper sauce erbij en we zijn helemaal geland :-)

Drie biertjes, een fles water, de tortillachips, een bord spare ribs en een bord arrachera met bonen en groene salsa verder begint het slaapgebrek zijn tol te eisen. Om negen uur liggen we vers gedoucht in ons bed, eindelijk slapen...zzzzzzzzz.....