Barth & Ineke go Sri Lanka & Maldives

Het wordt tijd om de grote stad in te ruilen voor een ander deel van Sri Lanka. We gaan zuidwaarts! We lopen in een kwartiertje van de guesthouse naar station Fort en kopen kaartjes voor de 10:30 trein. 

We hebben nog ruim een uur te doden en gaan daarom eerst maar eens ontbijten in de stationsrestauratie. Nou moet je daarbij een iets ander beeld hebben dan in Nederland, maar afgezien van de oude meuk aan tafels en stoelen, de groezeligheid en de keuze aan etenswaren gaat het precies hetzelfde als bij ons: mensen eten en/of drinken er even snel wat en vervolgen dan hun weg. Wij laten weer een mandje met hartige lekkernijen en twee hete thee met melk en suiker aanrukken. 

Ondertussen kijken we naar de hustle en bustle om ons heen. Dit zijn de leukste momenten van het reizen en dit heb ik de laatste jaren dat we comfortabele roadtrips gemaakt hebben in Midden-Amerika en Marokko gemist. Met de auto reizen is superleuk en geeft heel veel vrijheid, maar je mengt je minder onder de locale bevolking, je bent geïsoleerder. Deze manier van reizen is intenser, je beleeft het meer. 

Na het ontbijt gaan we naar het juiste perron en zoeken daar een plekje. Net op tijd, want het regent even kort en hevig. Het is de eerste regen tijdens onze reis en het had niet beter getimed kunnen zijn. Na vijf minuten stopt het met regenen en nog vijf minuten later is alles ook weer droog. Ik neem deze tijd om nog even te bloggen, ik loop natuurlijk alweer een dag achter...

Om even voor half elf rolt onze trein het station binnen. Er stappen wat mensen uit maar veel meer mensen in en als wij eindelijk met onze rugzakken binnen zijn is er nergens een stoel meer vrij in de 2e klas. Dan maar op de grond, bij de open deur. En wanneer de trein vertrekt, slechts 5 minuten te laat, blijkt dit al gauw een van de allerbeste plekjes te zijn. Want de spoorlijn loopt pal langs zee, soms zit er een strook groen en wat huizen tussen, maar voor het grootste deel hebben we zicht op de door de moesson behoorlijk woeste Indische Oceaan en de mooie stranden. 

Een groot deel van de tijd zit ik in de deuropening, met de voeten op de treeplank buiten. Een heerlijke plek, lekker in de wind en met 1e klas uitzicht! Van een van de verkopers die voortdurend heen en weer door de trein lopen kopen we een Fanta en nog een paar overheerlijke broodjes, een perfecte "meals on wheels"!

De reis duurt 2,5 uur en om even na 13:00 uur rolt de trein langzaam Galle binnen. We stappen uit en zoeken buiten het station onze weg naar (alweer) Fort. Maar ditmaal staan de muren er nog wel en ons guesthouse zit binnen de muren van het fort.

Het is een kwartiertje lopen naar Seagreen Guesthouse. Ook dit is weer een eenvoudig guesthouse, bij lokale bevolking thuis. Zij wonen beneden, de gasten hebben boven hun ruime en schone kamers. We worden hartelijk welkom geheten en krijgen de Star Bastion kamer. Aan het einde van de gang is een heerlijke patio met stoelen en banken en met uitzicht op de muren van het oude fort en de zee erachter. Een prima plek!

Na een verfrissende douche en een kort slaapje gaan we rond vieren op pad. We gaan morgen pas echt het gebied ontdekken maar wandelen eerst even door de smalle straatjes en over de muren van het oude Fort. We hebben het geruime tijd over de tsunami van 2004, die dit deel van Sri Lanka ook nog heeft geraakt. Op hetzelfde traject dat wij vandaag gereden hebben is een trein ontspoord met als gevolg meer dan 1200 doden. Het nieuwe deel van Galle is ook hard getroffen, het oude deel is grotendeels beschermd door de hoge muren van het fort. Dat hebben de Portugezen en later de Nederlanders die dit fort indertijd gebouwd hebben niet kunnen voorzien, dat het ooit de bewoners nog eens zouden beschermen tegen een tsunami.

Als het donker is gaan we naar het Dutch Hospital van Galle. Ook hier hebben de Nederlanders een ziekenhuis neergezet om de landgenoten die met de pest waren besmet te behandelen. Niet dat het veel zin had, want de meesten stierven toch. En als het niet door de pest was, dan was het wel door de hitte, want de Nederlanders bleven koppig de veel te warme wollen kleding dragen.

Net als in Colombo is ook hier het ziekenhuis prachtig gerestaureerd en zijn er nu diverse bars en restaurants gevestigd. We drinken er een biertje (nou ja, een fles Sri Lankaanse Lion van 675 ml...) en mijmeren weg naar (onze eigen) vroeger tijden door de liedjes die door de muzikanten live worden gespeeld. 

Eten doen we bij "Mama" Malini Perera, deze dame kookt met haar dochters heerlijke onvervalste curries in haar kleine huis. We krijgen rode bieten, dhal (linzen), een heerlijk pittige chutney, zoute pickles, rijst en boontjes. Eenvoudig maar heerlijk!

Op weg naar onze kamer scoren we nog een prima Italiaans ijsje en na (alweer) een frisse douche brengen we de rest van de avond in de heerlijke zeewind op de patio door. Galle bevalt ons tot dusver prima!