Barth & Ineke go Sri Lanka & Maldives

Rare nacht gehad, allebei heel bizar gedroomd. Ik vind een droom waarin je beide katten met agent orange zijn vermoord best wel heel weird tenminste... Het gebeurt ons trouwens ieder jaar wel als we op vakantie gaan, op de een of andere manier gaan er deurtjes open op het moment dat de zorgen van het werk en andere dagelijkse beslommeringen wegvallen en dan krijg je dit soort reacties. 

Om half 10 wandelen we richting de Pagoda Tea Rooms voor een ontbijt. Hier is in de 80'er jaren de video "Hungry Like the Wolf" van Duran Duran opgenomen. Check de video hier: http://youtu.be/oOg5VxrRTi0  Zo exotisch als in deze videoclip ziet het er inmiddels al lang niet meer uit, apen en slangenbezweerders zijn er al helemaal niet maar de bacon & egg pies zijn heerlijk en de Nescafé is smerig (waarom trap ik daar toch iedere keer weer in!).

Na het ontbijt lopen we naar het station om te kijken of we alvast kaartjes kunnen kopen voor de treinreis naar Galle aanstaande vrijdag. Het blijkt dat dat alleen kan voor een 1e klas express trein die om half 7 in de ochtend al vertrekt, de rest van de treinen die op die ochtend vertrekken zijn alleen 2e en 3e klas en die kunnen niet gereserveerd worden, ze raden ons aan om er op tijd te zijn.

Tegenover station Fort ligt de wijk Pettah. Dit is een van de oudste wijken van Colombo en tevens een van de meest interessante. Het is de etnisch meest gemixte plek van Sri Lanka en bevat van alle religies enkele prachtige gebouwen. Daarnaast bevinden zich er meerdere (dagelijkse) markten die allemaal de hele dag door bevoorraad moeten worden. We weten dus dat de enorme hoeveelheid mensen in de ochtend nogal veel kan zijn, we zijn er op voorbereid en toch knalt het er behoorlijk in. Ongelooflijk, wat een georganiseerde chaos is het hier. Het is onmogelijk om even te stoppen om de indrukken op je in te laten werken, je wordt meegezogen in de massa. 

Op foto's is het niet vast te leggen, daarnaast is het niet eens een optie om in de hele nauwe drukke straten te stoppen en een foto te maken.

Na een klein half uurtje vluchten we even in een eettentje om wat te drinken en een plan de campagne te maken. Eerst maar eens een stukje terug wandelen om de schitterende Jami-Ul-Alfar moskee te bekijken. De moskee staat in de steigers en zodoende zien we dat wat in eerste instantie donkerrood steen leek gewoon verf blijkt te zijn. Twee mannen staan met een klein blikje verf in de handen ieder rood steentje over te schilderen. Een project van jaren zo te zien... 

Ik mag de moskee niet in zonder volledige bedekking maar Barth wel. Er staat alleen zo'n enorm irritante man bij de ingang (zo te zien niet eens een moslim) dat we doorlopen. Het kost moeite om de man kwijt te raken. We zijn begonnen om te zeggen dat we uit Luxemburg komen om direct een eind aan de zinloze gesprekjes te maken (want wie kent hier nou Luxemburg?) maar deze gast heeft in Hamburg gewoond en kent het helaas dus wel. Vanaf morgen wordt het dus Legoland!

Vanaf de moskee wandelen we door op zoek naar de Nederlandse Wolvendaal kerk. We beginnen al te wennen aan de drukte en kunnen inmiddels de kleine tafereeltjes in de chaos ontdekken. Zoals de scharensliep, die je bij ons helaas niet meer ziet. 

Onderweg naar de kerk komen we langs de Old City Hall. Het uit 1856 stammende gebouw staat nu vrijwel leeg en helaas lezen we pas later dat we binnen een kijkje hadden kunnen nemen. 

Na een flinke wandeling komen we aan bij de Wolvendaal kerk. Over deze in 1749 gebouwde Nederlands Hervormde kerk valt veel te vertellen. Het is het belangrijkste Nederlandse gebouw in Sri Lanka en tevens ook het gebouw wat op het hoogste punt van Colombo staat. 

Achterliggende gedachte was dat de bemanning van de VOC-schepen die voor de kust van Sri Lanka kwamen aanvaren in de verte de kerk al zouden zien staan en zich dan direct thuis en veilig zouden voelen. In de kerk hangt een tekening die weergeeft hoe de zeelieden de kerk (rechts van het midden) vanaf zee zagen:

Omdat Sri Lanka inmiddels boeddhistisch is en een kerk dus wat raar is om als eerste te zien, heeft men de stupa op poten waar we gisteren waren gebouwd. 

De Wolvendaal kerk dankt haar naam aan het feit dat er rondom de kerk in die tijd alleen wildernis was waarin troepen jakhalzen rondzwierven. De Nederlanders dachten echter dat dit wolven waren en noemden de kerk daarom Wolven Dal, wat later Wolvendaal werd. 

We worden rondgeleid door een klein mannetje, in zijn ogen is geen wit meer te bekennen, alle oogwit is geel. Hij spreekt met een zwaar accent maar zijn verhalen zijn boeiend. Zo vertelt hij ons dat op de grafzerken waaruit de vloer van de kerk bestaat doodshoofden staan als de persoon die er begraven ligt overleden is aan een ziekte, zoals malaria, pokken en cholera. Uit de jaartallen blijkt dat velen jong zijn gestorven, sommigen al snel na aankomst op het eiland, waaronder veel vrouwen in het kraambed. 

Ook laat hij zien hoe in een hoek van de kerk de slaven in een aparte bank werden gezet. Om de lichamen van de slaven niet te hoeven zien was de voorzijde van de bank extra hoog gemaakt, zo zag men alleen een deel van het hoofd. Oh ja, we waren natuurlijk helemaal niet van die lieverdjes, wij Nederlanders. Niks alleen maar kruiden en specerijen bij die VOC, maar vooral slavenhandel. Even schaam ik me een beetje voor mijn voorvaderen. We hebben veel leed veroorzaakt door ons superieure gedrag...

De man blijft maar vertellen, teveel om hier te beschrijven. Het maakt dat het bezoek aan de kerk absoluut een van de hoogtepunten van Colombo is. 

Het is ook vandaag weer erg warm en vochtig, even naar onze kamer om af te koelen en op te frissen lijkt dus een goed idee. Voor het eerst deze reis nemen we een tuktuk. Het is altijd weer een belevenis in dit soort landen, het blijft ons verbazen dat het niet vaker fout gaat, want ongelukken hebben we tot nu toe niet gezien.

Als we weer een beetje opgefrist zijn lopen we naar Dutch Hospital voor de lunch. Ik zie mensen naast ons een spannend gerecht in bananenbladeren eten, het blijkt Lampais te zijn, een Sri Lankaans/Nederlands gerecht. Het bestaat uit rijst met verschillende soorten vlees en garnalen, twee soorten sambal, bakbanaan en ronde frikadellen (dat lijkt ook de enige Nederlandse inbreng te zijn overigens). Het geheel wordt ingepakt in bananenbladeren en in de oven gebakken. Het doet ook een beetje Indonesisch aan qua smaak, het neigt naar rendang. Het was in ieder geval heerlijk! We toppen het af met een toetje: een brownie met ijs voor Barth en een heerlijk stuk cheesecake met blauwe bessen voor mij. 

Het plan was om nog naar het Dutch Period Museum te gaan maar we vinden dat we genoeg cultureels hebben gedaan en willen even lekker uitwaaien. Het wordt dus Galle Face Green, een lange strook gras aan de kust. Het is ooit door de Nederlanders vrijgemaakt om de kanonnen van Fort vrij schot te kunnen geven. Tegenwoordig is het een favoriete promenade voor families en verliefde stelletjes. Op het eerste stuk zijn alle lantarenpalen door pelikanen in gebruik genomen, vanaf hun hoge positie bekijken ze onverstoord het drukke verkeer van de kustweg onder hen. 

Halverwege de promenade staat een korte pier. Als we aan komen lopen komen er net enkele honderden schoolkinderen aangelopen, allemaal in witte schooluniformen gekleed. In groepen komen ze de pier op, ze krijgen een minuut of vijf om even de golven onder hen te bewonderen en worden dan weer van de pier afgeleid. Blij wuiven ze naar ons en onze camera, natuurlijk wuiven we terug. 

De kinderen verspreiden zich over Face Green om speelgoedjes of vliegers te kopen van een van de vele verkopers en langzamerhand komen er steeds meer mensen bij. Ook gaan steeds meer eethokjes open. Langs de Green staan enkele tientallen houten huisjes waar je frisdrank, chips en snoep kunt kopen en ook staan er karren waar lokale lekkernijen worden verkocht, zoals isso wade, een garnalenkoek waarin de garnalen in zijn geheel zijn meegebakken. Ik sla deze even over...

Vlak voor ons staat een grote groep tieners, meest jongens en een paar meisjes. Ze hebben het enorm naar hun zin, zingen samen liedjes (begeleid door een jongen met een drum) en maken de ene na de andere selfie. Na verloop van tijd komt een van de meisjes vragen of ik een foto van hen allemaal wil maken. Nadat ik dat gedaan heb willen ze uit alle macht met ons op de foto. Het past er natuurlijk allemaal niet op, wat de nodige hilariteit oplevert. En als er even later een groepje Koreaanse of Chinese meisjes aan komt lopen wordt er door de jongens openlijk geflirt en er wordt over en weer gefotografeerd. 

De sfeer is ontspannen en blij op Face Green en we willen er eigenlijk niet weg maar we zijn moe en plakkerig en plotten een koers terug naar onze kamer, natuurlijk wel weer met een kleine omweg ;-) En dat leidt ertoe dat we bij toeval op de prachtige Arulmigu Sivasubramaniya Swami Hindu-tempel stuiten. De tempel is van boven tot onder voorzien van Hindu-goden en andere afbeeldingen. We willen natuurlijk binnen een kijkje nemen, en dat kan voor Rs200 (1,30) per persoon. Zoals altijd is het binnen weer een feest qua overdaad aan kleuren, geuren en goden. 

De rest van de avond brengen we door bij Dutch Hospital onder het genot van een paar biertjes. Het is er druk en gezellig, een leuke plek om de laatste uren in Colombo door te brengen.