Colombo - Rome - Amsterdam - huis
Donderdag 13 augustus 2015 - Dag 32
Met een minuut of 20 vertraging vertrekken we uit Colombo. We beginnen gelijk na vertrek met "The Second Best Marigold Hotel" maar na de maaltijd slaat de vermoeidheid onverbiddelijk toe. Gelukkig hebben we voor lange vluchten (we hebben 10 uur vliegen voor de boeg) een slaappilletje die niet veel later zijn werk begint te doen. Na zo'n 4,5 uur zijn we allebei weer wakker. We vliegen inmiddels boven de Egeïsche Zee tussen Turkije en Griekenland en de zon komt net op.
Om de rest van de tijd te doden kijk ik Disney's Monkey Kingdom, een documentaire over de strijd van een pasgeboren aapje en zijn moeder om de sociale hiërarchie in de troep te doorbreken. Het speelt rond en tussen de ruïnes in Polonnaruwa, waar we twee weken geleden waren. Een erg leuke documentaire en het brengt me weer anderhalf uur dichterbij Rome, waar we een tussenstop hebben.
Halverwege de documentaire wordt het ontbijt geserveerd en dan duurt het niet lang meer voor we tegen half 8 landen op Fiumicino Airport. We hebben er 2,5 uur te doden dus we snuffelen een beetje in de winkels, trakteren onszelf op een onovertroffen Italiaans ijsje en voor we het weten is het alweer tijd om in te checken voor de vlucht naar Schiphol die om half 11 vertrekt. Eenmaal in de lucht zien we onder ons het Sint Pietersplein liggen, altijd leuk als je over het centrum van een hoofdstad vliegt!
Het vliegtuig zit vol met Chinese toeristen. Het lawaai is in het begin oorverdovend, tot ze de snacks geserveerd krijgen. Naast ons zit de 20-jarige John (veel jonge Chinezen nemen een Westerse naam aan). Hij verontschuldigt zich voor het gedrag van zijn landgenoten. Ze weten nog niet zo goed hoe ze zich moeten gedragen in Westerse landen, legt hij uit. Maar "they will learn", belooft hij. Hij verontschuldigt zich herhaaldelijk voor zijn slechte Engels (wat overigens helemaal zo slecht niet is, we begrijpen elkaar prima) en hij blijft maar roepen dat we "so nice" zijn. En Europa is fantastisch, behalve het eten dan, vooral het Chinese eten. En daar heeft hij gelijk in, weten we uit ervaring. Het eten in China is heerlijk en lijkt in de verste verte niet op die vette bagger wat we in Nederland Chinees eten noemen. Dus wat dat betreft kijkt hij uit naar het moment dat hij weer in China is. Barth en hij wisselen wat apps uit (hij heeft ook een iPad) en hij wil natuurlijk een foto maken van ons. Uiteindelijk wordt het een hele leuke vlucht en voor we uitstappen geven we hem ons visitekaartje, wat ons nog weer extra "nice" maakt.
En zo zijn we dan weer terug op Nederlandse bodem. De trein vertrekt zowaar op tijd en om kwart over vier komen we het station van Groningen binnenrijden, waar Jeannet, onze trouwe uit- en inwuiver ons opwacht. De korte stop bij de Albert Heijn is bevreemdend, net als het eerste moment dat we ons huis binnenstappen. Heel even bekijk je je stad, wijk, straat en huis door de ogen van een vreemde, maar dat moment duurt meestal maar een paar seconden. Achter de voordeur staat ons heerlijke rode monster Kaya, die ons blij toemiauwt. Bindi heeft er nog niet zoveel zin in, het duurt geruime tijd voor ze zich laat zien en ze wil weinig van ons weten. Ze komt even eten maar verdwijnt dan weer naar boven, lekker eigenwijs tutje dat het is ;-)
Nadat we de boel wat uitgepakt hebben, het eerste wasje in de machine zit, we gedoucht hebben en een lekker pizza'tje naar binnen hebben gewerkt vallen we rond half 8 op de bank in slaap. Als we tegen elf uur wakker worden weten we allebei even niet waar we zijn, ruimen wat verdwaasd de resten pizza weg en duiken dan ons bed in. Onze fantastische reis naar Sri Lanka en de Malediven zit erop. We zijn thuis...
Halverwege de documentaire wordt het ontbijt geserveerd en dan duurt het niet lang meer voor we tegen half 8 landen op Fiumicino Airport. We hebben er 2,5 uur te doden dus we snuffelen een beetje in de winkels, trakteren onszelf op een onovertroffen Italiaans ijsje en voor we het weten is het alweer tijd om in te checken voor de vlucht naar Schiphol die om half 11 vertrekt. Eenmaal in de lucht zien we onder ons het Sint Pietersplein liggen, altijd leuk als je over het centrum van een hoofdstad vliegt!
Het vliegtuig zit vol met Chinese toeristen. Het lawaai is in het begin oorverdovend, tot ze de snacks geserveerd krijgen. Naast ons zit de 20-jarige John (veel jonge Chinezen nemen een Westerse naam aan). Hij verontschuldigt zich voor het gedrag van zijn landgenoten. Ze weten nog niet zo goed hoe ze zich moeten gedragen in Westerse landen, legt hij uit. Maar "they will learn", belooft hij. Hij verontschuldigt zich herhaaldelijk voor zijn slechte Engels (wat overigens helemaal zo slecht niet is, we begrijpen elkaar prima) en hij blijft maar roepen dat we "so nice" zijn. En Europa is fantastisch, behalve het eten dan, vooral het Chinese eten. En daar heeft hij gelijk in, weten we uit ervaring. Het eten in China is heerlijk en lijkt in de verste verte niet op die vette bagger wat we in Nederland Chinees eten noemen. Dus wat dat betreft kijkt hij uit naar het moment dat hij weer in China is. Barth en hij wisselen wat apps uit (hij heeft ook een iPad) en hij wil natuurlijk een foto maken van ons. Uiteindelijk wordt het een hele leuke vlucht en voor we uitstappen geven we hem ons visitekaartje, wat ons nog weer extra "nice" maakt.
En zo zijn we dan weer terug op Nederlandse bodem. De trein vertrekt zowaar op tijd en om kwart over vier komen we het station van Groningen binnenrijden, waar Jeannet, onze trouwe uit- en inwuiver ons opwacht. De korte stop bij de Albert Heijn is bevreemdend, net als het eerste moment dat we ons huis binnenstappen. Heel even bekijk je je stad, wijk, straat en huis door de ogen van een vreemde, maar dat moment duurt meestal maar een paar seconden. Achter de voordeur staat ons heerlijke rode monster Kaya, die ons blij toemiauwt. Bindi heeft er nog niet zoveel zin in, het duurt geruime tijd voor ze zich laat zien en ze wil weinig van ons weten. Ze komt even eten maar verdwijnt dan weer naar boven, lekker eigenwijs tutje dat het is ;-)
Nadat we de boel wat uitgepakt hebben, het eerste wasje in de machine zit, we gedoucht hebben en een lekker pizza'tje naar binnen hebben gewerkt vallen we rond half 8 op de bank in slaap. Als we tegen elf uur wakker worden weten we allebei even niet waar we zijn, ruimen wat verdwaasd de resten pizza weg en duiken dan ons bed in. Onze fantastische reis naar Sri Lanka en de Malediven zit erop. We zijn thuis...