Barth & Ineke go Sri Lanka & Maldives

Onze laatste dag in Sri Lanka begint met een lekker ontbijtje op het terras van the Beach Lodge. Vervolgens installeren we ons aan het strand. Vanwege de moesson kan er niet gezwommen worden (de stroming is bijzonder sterk) maar de ligstoelen onder de rieten parasols zijn meer dan comfortabel, daar houden we het wel even uit. Denken we. Want er lopen wat verkopers rond die ons heel graag iets willen verkopen. En omdat we niet geïnteresseerd zijn in de doeken, kleding en sieraden die ze over hun armen hebben hangen proberen ze het met een boottochtje. Na de woorden "birds" en "iguanas" is in ieder geval mijn interesse gewekt en na overleg besluiten we op het aanbod in te gaan. Per slot van rekening zaten we ook alweer 1,5 uur op het strand...

Om twaalf uur lopen we met de man die ons dit tochtje in de maag gesplitst heeft naar de weg waar hij een tuktuk aanhoudt. Gedrieën rijden we naar het kanaal waar weer een andere man op ons staat te wachten. We schudden elkaar de hand en dan wijst hij naar een bootje, waar twee jonge mannen in zitten. Zij begeleiden ons op het boottochtje.

Het kanaal waar we gaan varen is het zogenaamde "Dutch Canal". Medio 16e eeuw is Negombo door de Nederlanders veroverd op de Portugezen, vlak daarna hebben de Portugezen het heroverd waarna de Nederlanders het wederom veroverd hebben om er vervolgens 150 jaar te blijven. In deze tijd hebben ze een 120 kilometer lang kanaal aangelegd die gebruikt werd voor het vervoer van kruiden en specerijen maar voornamelijk kaneel, wat in overvloed groeit tussen Negombo en Galle. Nu wordt het kanaal uitsluitend nog gebruikt door de vissers om bij de zee te komen.

Hashen, onze gids, spreekt uitstekend Engels. Hij is 18 jaar en zeer innemend. Hij kent zelfs een paar woordjes Nederlands en doet er alles aan om het ons naar de zin te maken. Kort nadat we zijn vertrokken wijst Hashen naar een watervaraan aan de oever en even later naar een prachtige grote ijsvogel, de smyrna ijsvogel. Het boottochtje lijkt nu al een succes te worden! Het kanaal is mooier dan we verwachtten, langs de kanten groeien bananen-, palm- en allerlei fruitbomen, waaronder de rode banaan waar Hashen ons op attent maakt, voor mij een compleet nieuw soort banaan. Er staan veel huisjes langs het kanaal, hier wonen vooral vissers, wat ook blijkt uit het grote aantal bootjes dat er ligt. Er wordt veel naar ons gewuifd door de kinderen en ook de volwassenen wuiven regelmatig.

En wisten jullie dat geiten kunnen zwemmen? Ik in ieder geval niet. Maar een stukje verderop steekt een groepje van een geit of 6 zwemmend het kanaal over. Op de andere oever flapperen ze hun oren droog en vervolgen hun weg. Hashen vertelt dat ze 's ochtends naar de andere kant van het kanaal gaan om voedsel te zoeken en in de middag weer terugkomen. Maar dan zien we een andere watervaraan. Deze is zeker een meter lang en aan de dikke buik te zien "little pregnant". Dan is het tijd voor een kokosnootje. Hashen spreekt een man aan op een plantage en klimt zelf de boom in om een drietal kokosnoten uit de boom te halen. Vakkundig hakt hij een punt aan de kokosnoten, slaat het topje eraf en overhandigt ons een kokosnoot.

Even later komen we uit op de Maha Oya, een 134 kilometer lange rivier die haar oorsprong heeft in de hooglanden van Sri Lanka, niet ver van Nuwara Eliya en de Horton Plains. De rivier mondt hier in Negombo uit in de zee en is de toegang tot de zee voor de vissers. We varen een stukje over de rivier en steken een paar honderd meter verder het kanaal weer in (de Gin Oya). We varen door tot we vlak bij de zee uitkomen. Hier draaien we om (al hadden wij nog wel een paar uur door willen varen, het is er prachtig!).

Eenmaal weer op de Maha Oya varen we tot vlakbij de mangroves die er groeien. Hij heeft er plezier in om ons regelmatig met onze eigen camera op de foto te zetten. :-) Als we weer terugvaren naar het kanaal wijst hij naar iets wat in de rivier zwemt. "Swimming varane" roept hij. Wat daar zwemt lijkt meer op een alligator dan op een varaan. Als we dichtbij zijn blijkt het een enorme watervaraan te zijn (helaas geen foto's, we hebben deze gefilmd). Hij duikt een paar keer onder maar ze kunnen niet erg lang onder water blijven dus we zien hem meerdere malen weer aan de oppervlakte komen. Wat een magnifiek mooi dier, de zwembewegingen zijn sierlijk maar vooral krachtig, schitterend om te zien!

Ook op de terugweg zien we nog veel ijsvogels, waterhoentjes, reigers, kieviten en een boom vol mooie aalscholvers. Ook zien we een grote leguaan, wat volgens Hashen best bijzonder is omdat leguanen hier gegeten worden en ze dus meestal de kans niet krijgen om zo groot te worden. We hopen maar dat hij straks niet teruggaat om een bijzonder maaltje voor vanavond te regelen...

Ook met Hashen krijgen we het over de tsunami. Hij was 7 jaar toen het plaatsvond en was gelukkig met zijn familie in de kerk (het overgrote deel van de bewoners van Negombo is katholiek, de erfenis van de overheersing van de Portugezen). Zo heel af en toe redt Jezus dus echt! Nadat veel huizen van de vissers waren verwoest heeft de kerk tientallen nieuwe huizen laten bouwen, op veilige afstand van de zee en de verwoestende golven. Ook Hashen woont met zijn familie in een van deze huizen, vertelt hij terwijl hij zijn vader begroet, die net over de brug loopt waar wij onderdoor varen.

Als we weer bij het startpunt aankomen nemen we afscheid van Hashen (links in de boot) met een flinke fooi voor hem en de bootsman. We complimenteren hem met zijn talenkennis en zijn aanpak en zeggen dat we erop vertrouwen dat als we terugkomen hij voor zichzelf zal zijn begonnen. Want potentie heeft hij!

Eenmaal terug in the Beach Lodge bestellen we een lunch. Zodra het op tafel staat krijgen we een gast in de vorm van een eekhoorntje. Na een tijdje vertrouwt hij ons genoeg om uit de hand te eten en zelfs op mijn knie te gaan zitten. Schattig! We blijven nog een paar uur op het strand en aan het einde van de middag gaan we terug naar de kamer om alvast te gaan inpakken, voor de laatste keer deze vakantie. We eten op het terras bij het strand, nemen nog een laatste douche en gaan tegen elf uur naar beneden in afwachting van de tuktuk die ons naar het vliegveld zal brengen. We nemen afscheid van onze host Tissa en stappen in.

Als we door de donkere straten van Negombo rijden doe ik mijn ogen dicht. Dit zal ik missen, de geur van Azië, een van de redenen waarom ik zo van dit deel van de wereld hou. Terwijl de warme avondlucht in mijn gezicht waait (het is op dit tijdstip nog steeds 29 graden) neem ik dankbaar afscheid van het prachtige Sri Lanka. Wat hebben we een mooie reis gemaakt, wat zijn we verrast door dit geweldige land met haar bijzondere en warme bevolking. We zullen hier zeker terugkomen!

Op het vliegveld is het druk en de rijen voor de incheckbalies zijn lang. Om een of andere reden schiet het niet op en we worden wat onrustig. Ons visum loopt om middernacht af en het is inmiddels kwart voor. Ze zullen ons heus wel laten gaan maar officieel ben je in overtreding als je je visum overschrijdt. We regelen dat we bij de businessclassbalie kunnen inchecken, maar ook daar schiet het niet op. Om vijf voor twaalf loop ik daarom toch maar even langs iemand van de douane. Die is niet erg onder de indruk en zijn houding stelt ons gerust. Om precies 00:08 uur krijgen we ons exit-stempel en zijn we het land uit.