Colombo / Fort
Woensdag 15 juli 2015 - Dag 3
Zo zeg, wat hebben wij geslapen vannacht! Pas rond half 9 zijn we een beetje wakker. Eerst maar eens rustig douchen en daarna richting Dutch Hospital om te ontbijten.
Onderweg worden we om de haverklap aangesproken door tuktuk chauffeurs. Nee, we willen geen tuktuk. Of in het Singhalees: "Nay, mata tuk tuk ekak epa!" Dan spreekt een man ons aan. Hij wil een praatje maken en vertelt ons dat er een festival in de stad is waar we absoluut naartoe moeten. Er is van alles te doen en er zijn olifanten, het moet een spektakel zijn. We zijn daar natuurlijk wel voor te porren en de man houdt een tuktuk aan. We zijn zonder camera op pad gegaan omdat we alleen even gingen ontbijten maar nu willen we natuurlijk wel de camera hebben. We vragen de driver of hij langs het guesthouse wil rijden. Barth gaat naar binnen maar komt vrij snel weer naar buiten en zegt me uit te stappen, er is helemaal geen festival, het is een scam. Deze kenden we nog niet! We maken duidelijk dat we hier niet van gediend zijn en gaan weer naar binnen. Het blijkt dus veel voor te komen dat toeristen op deze manier gelokt worden. En natuurlijk word je dan ook meegenomen om te shoppen. Het is vervelend dat je hierdoor dus ook bijna geen praatje meer met mensen kunt maken omdat je nooit weet of iemand de waarheid spreekt. Maar goed, twee gewaarschuwde mensen tellen voor vier!
We gaan nogmaals op pad, nu alvast maar mét camera. We bevinden ons in de wijk Fort. Het in de 16e eeuw door de Portugezen en wat later door de Nederlanders versterkte stadsdeel bij de haven geldt als het hart van de stad vanwege de talrijke banken, winkels, zakenpanden en reisbureaus. Vroeger was hier ook echt een fort, maar daar is alleen de naam van overgebleven.
Het is een kleine tien minuten lopen naar Dutch Hospital, waar we zoals gezegd willen ontbijten. Dutch Hospital is een fraai gerestaureerd koloniaal gebouwencomplex wat in de 17e eeuw functioneerde als hospitaal voor de VOC. Nu zitten er restaurantjes, bars, winkels en zelfs een luxe spa.
Onderweg worden we om de haverklap aangesproken door tuktuk chauffeurs. Nee, we willen geen tuktuk. Of in het Singhalees: "Nay, mata tuk tuk ekak epa!" Dan spreekt een man ons aan. Hij wil een praatje maken en vertelt ons dat er een festival in de stad is waar we absoluut naartoe moeten. Er is van alles te doen en er zijn olifanten, het moet een spektakel zijn. We zijn daar natuurlijk wel voor te porren en de man houdt een tuktuk aan. We zijn zonder camera op pad gegaan omdat we alleen even gingen ontbijten maar nu willen we natuurlijk wel de camera hebben. We vragen de driver of hij langs het guesthouse wil rijden. Barth gaat naar binnen maar komt vrij snel weer naar buiten en zegt me uit te stappen, er is helemaal geen festival, het is een scam. Deze kenden we nog niet! We maken duidelijk dat we hier niet van gediend zijn en gaan weer naar binnen. Het blijkt dus veel voor te komen dat toeristen op deze manier gelokt worden. En natuurlijk word je dan ook meegenomen om te shoppen. Het is vervelend dat je hierdoor dus ook bijna geen praatje meer met mensen kunt maken omdat je nooit weet of iemand de waarheid spreekt. Maar goed, twee gewaarschuwde mensen tellen voor vier!
We gaan nogmaals op pad, nu alvast maar mét camera. We bevinden ons in de wijk Fort. Het in de 16e eeuw door de Portugezen en wat later door de Nederlanders versterkte stadsdeel bij de haven geldt als het hart van de stad vanwege de talrijke banken, winkels, zakenpanden en reisbureaus. Vroeger was hier ook echt een fort, maar daar is alleen de naam van overgebleven.
Het is een kleine tien minuten lopen naar Dutch Hospital, waar we zoals gezegd willen ontbijten. Dutch Hospital is een fraai gerestaureerd koloniaal gebouwencomplex wat in de 17e eeuw functioneerde als hospitaal voor de VOC. Nu zitten er restaurantjes, bars, winkels en zelfs een luxe spa.
We kiezen de Heladiv Tea Club Lounge (www.heladiv.com) uit om te ontbijten en gaan voor de Full English Breakfast, we hebben trek, ons laatste maal was om half vijf gistermiddag. Koffie is er niet dus ik kies voor een kopje onvervalste Ceylon thee. Er zullen er vast nog veel volgen, als ik moet kiezen tussen oploskoffie en thee dan is mijn keuze snel gemaakt...
We blijven lekker lang zitten, ik schrijf er de blog van eergisteren en we plotten een plan voor de dag. We gaan als eerste naar the Clocktower, vlak om de hoek. De vierkante klokkentoren uit 1837 deed tot 1952 dienst als vuurtoren, bovenop zie je het lichthuis nog zitten.
Vlak achter de klokkentoren bevindt zich het mooie witte Presidentiële huis (waar we, in verband met de vele beveiliging rond het huis maar even geen foto van gemaakt hebben).
Ondertussen hebben we een SMS gekregen van Worldtracker dat onze bagage op het vliegveld is ontvangen. Vanochtend vroeg hadden we er ook een met de mededeling dat men items had getraceerd die overeenkwamen met die van ons en dat gewacht werd op bevestiging. Dat de bagage nu aangekomen is op het vliegveld is dus al een aardige stap in de goede richting!
We wandelen verder naar Chaitiya Road waar de Old Galle Buck Lighthouse staat. Deze vuurtoren is gebouwd in 1954 als monument voor het doorzettingsvermogen en visie waarmee de haven rond 1950 gebouwd is en heeft dus nooit dienst gedaan als vuurtoren.
Ondertussen hebben we een SMS gekregen van Worldtracker dat onze bagage op het vliegveld is ontvangen. Vanochtend vroeg hadden we er ook een met de mededeling dat men items had getraceerd die overeenkwamen met die van ons en dat gewacht werd op bevestiging. Dat de bagage nu aangekomen is op het vliegveld is dus al een aardige stap in de goede richting!
We wandelen verder naar Chaitiya Road waar de Old Galle Buck Lighthouse staat. Deze vuurtoren is gebouwd in 1954 als monument voor het doorzettingsvermogen en visie waarmee de haven rond 1950 gebouwd is en heeft dus nooit dienst gedaan als vuurtoren.
Een klein stukje verderop staat de Buddha Jayanthi Dagoba. De bouw van deze 83 meter hoge stupa is in 1956 (op de 2500e sterfdag van Boeddha) gestart en moest het eerste vanuit zee zichtbare oriëntatiepunt vormen voor schepen die op weg waren naar Colombo. De vier poten van het onderstel (het lijkt wel een ruimteschip uit the War of the Worlds) staan over de weg heen.
Je kunt helemaal naar boven klimmen, wat we natuurlijk doen. Vanaf de stupa heb je een prachtig uitzicht over het hele havengebied en van binnen is de stupa voorzien van muurschilderingen en teksten, met middenin een aantal boeddha's. Er waait hier een lekker windje. Het is niet extreem warm, 29 graden, maar de luchtvochtigheid is 75%, we zweten aardig wat af... Ondanks de voorspellingen is het nog steeds droog. Het is moessontijd, dus we kunnen ieder moment een fikse bui op ons hoofd krijgen maar er is tot nu toe nog geen druppel gevallen.
Ons volgende doel is het witte koloniale Grand Oriental Hotel, waar in vroeger tijden passagiers naar Australië en het Verre Oosten hun tijd doorbrachten. We hebben even overwogen om hier te gaan overnachten maar de prijzen vonden we toch een beetje te hoog. Het gebouw is prachtig om te zien, een bezoek aan de Harbour Room vanaf waar je een mooi uitzicht over de haven hebt stellen we nog even uit. Dit schijnt bij avond erg mooi te zijn vanwege het uitzicht op de haven.
Voor het gebouw staat een beeld van een loopriksja, naar verluid het symbool van de koloniale verhoudingen, maar dat is denk ik de mooie uitleg...
Voor het gebouw staat een beeld van een loopriksja, naar verluid het symbool van de koloniale verhoudingen, maar dat is denk ik de mooie uitleg...
We beginnen zo langzamerhand wat moe te worden en verlangen naar een beetje koelte. Daarnaast willen we graag in het guesthouse zijn als onze bagage wordt gebracht zodat we kunnen controleren of er dingen missen. Op de terugweg wandelen we nog wel even langs supermarkt Cargills. Dit was vroeger de Grand Department Store die gebouwd was om de Britse planters en bestuurders van allerlei luxe importartikelen te voorzien. De winkel met veel glas, koper en mahoniehouten kasten is nauwelijks veranderd sinds de opening in 1844 maar staat op het kleine supermarktdeel na leeg.
Een van de medewerkers van het guesthouse meldt bij aankomst dat hij gebeld is door de luchthaven en dat de bagage "this evening" gebracht wordt. Dat is goed nieuws! Nu dus maar wachten.
We nemen een verfrissend douche, doen een kort dutje en bloggen/lezen tot we rond half negen toch echt trek beginnen te krijgen. En de bagage is er nog steeds niet... We besluiten te bellen met het informatienummer wat we gekregen hebben. De man aan de andere kant van de lijn meldt dat de bagage er over ongeveer een uur zal zijn. Ja, die Aziatische uurtjes kennen we. We gokken erop dat we genoeg tijd hebben om even te gaan eten. Het plan was om in het Hilton hotel iets verderop te gaan eten, hier zit een goed Singhalees restaurant, maar dat gaat te lang duren. Dan maar naar Friday's, een hippe tent vlakbij. Als we binnenkomen begint de live muziek net. De gitarist en zanger doen het helemaal niet slecht maar de muziek staat zo hard dat we elkaar niet kunnen verstaan zonder te schreeuwen. Maar ach, onze bagage komt eraan dus ons humeur kan niet stuk! Het wordt spaghetti en een hamburger in plaats van een goede curry, maar het eten is prima en de begeleidende strawberry surprise alcoholvrije cocktail ook.
Net als we afrekenen gaat mijn telefoon. De bagage zal er over 5 tot 10 minuten zijn. We sprinten terug naar het guesthouse en niet veel later rijdt er een busje voor. Even is het nog spannend. Zou het kloppen? Maar dan zien we onze rugzakken liggen, yay!!! :-)
We nemen een verfrissend douche, doen een kort dutje en bloggen/lezen tot we rond half negen toch echt trek beginnen te krijgen. En de bagage is er nog steeds niet... We besluiten te bellen met het informatienummer wat we gekregen hebben. De man aan de andere kant van de lijn meldt dat de bagage er over ongeveer een uur zal zijn. Ja, die Aziatische uurtjes kennen we. We gokken erop dat we genoeg tijd hebben om even te gaan eten. Het plan was om in het Hilton hotel iets verderop te gaan eten, hier zit een goed Singhalees restaurant, maar dat gaat te lang duren. Dan maar naar Friday's, een hippe tent vlakbij. Als we binnenkomen begint de live muziek net. De gitarist en zanger doen het helemaal niet slecht maar de muziek staat zo hard dat we elkaar niet kunnen verstaan zonder te schreeuwen. Maar ach, onze bagage komt eraan dus ons humeur kan niet stuk! Het wordt spaghetti en een hamburger in plaats van een goede curry, maar het eten is prima en de begeleidende strawberry surprise alcoholvrije cocktail ook.
Net als we afrekenen gaat mijn telefoon. De bagage zal er over 5 tot 10 minuten zijn. We sprinten terug naar het guesthouse en niet veel later rijdt er een busje voor. Even is het nog spannend. Zou het kloppen? Maar dan zien we onze rugzakken liggen, yay!!! :-)
We moeten nog wat formaliteiten afhandelen en geven de bezorgers een flinke fooi. Zij kunnen er per slot van rekening ook niks aan doen dat het misging en ze mogen wel even delen in onze blijheid. Ik heb gisteren overigens nog om een compensatie gevraagd voor het feit dat de bagage er niet was. Zonder veel moeite kregen we een brief waarmee we bij een bankbalie in de aankomsthal van het vliegveld een bedrag konden innen. We kregen 9000 roepies, omgerekend zo'n 60 euro. Daar konden we wel een tandenborsteltje van kopen! En twee dagen van eten ;-) Dit was, na Goa in 2011 en Panama in 2013 overigens de derde keer dat onze bagage 'mishandled' is. Jarenlang hebben we gereisd zonder problemen en nu opeens 3 keer in 4 jaar. Maar eind goed al goed, we hebben er weinig overlast van gehad en we zijn er financieel ook nog een beetje op vooruit gegaan ;-). Morgen weer fijne schone kleren aan en slippers in plaats van de dikke stappers. Welterusten!