Ukulhas, Malediven / Manta-dag
Donderdag 6 augustus 2015 - Dag 25
We zijn al erg vroeg wakker, voor zeven uur. Dat is ook niet gek als je al vanaf acht uur de vorige avond af en aan hebt liggen dommelen. De zeelucht maakt vast slaperig...
Om half acht gaan we ontbijten en om acht uur brengt Nihad ons naar de boot. We gaan vandaag op manta safari! En dat is best een mooie start van deze voor ons bijzondere dag. Deze dag is vijftien jaar geleden de aanloop naar onze relatie geweest toen ik Barth vertelde dat ik meer dan alleen maar vriendschappelijke gevoelens voor hem had. En tien jaar geleden heeft Barth mij, in op het hoogste punt het reuzenrad in Kashgar (China) ten huwelijk gevraagd tijdens onze reis over de Karakoram Highway van Pakistan naar China. Alle reden dus om er vandaag een mooie dag van te maken! :-)
We gaan weer op pad met dezelfde fraaie speedboat als gisteren. Na een klein kwartiertje westwaarts varen stopt de bootsman de motor en begint het zoeken. Het duurt niet lang voor we de eerste vin zien. Daar is een manta! We zetten onze duikbril op en gaan te water. De manta heeft inmiddels weer wat afstand genomen (wat niet raar is, want we zijn met een aardige plons te water gegaan, ondanks dat we zo voorzichtig mogelijk hebben proberen te zijn). Maar dan zien we hem. Barth is het dichtst bij en weet de manta, die onder hem langs zwemt, prachtig vast te leggen met de GoPro.
Om half acht gaan we ontbijten en om acht uur brengt Nihad ons naar de boot. We gaan vandaag op manta safari! En dat is best een mooie start van deze voor ons bijzondere dag. Deze dag is vijftien jaar geleden de aanloop naar onze relatie geweest toen ik Barth vertelde dat ik meer dan alleen maar vriendschappelijke gevoelens voor hem had. En tien jaar geleden heeft Barth mij, in op het hoogste punt het reuzenrad in Kashgar (China) ten huwelijk gevraagd tijdens onze reis over de Karakoram Highway van Pakistan naar China. Alle reden dus om er vandaag een mooie dag van te maken! :-)
We gaan weer op pad met dezelfde fraaie speedboat als gisteren. Na een klein kwartiertje westwaarts varen stopt de bootsman de motor en begint het zoeken. Het duurt niet lang voor we de eerste vin zien. Daar is een manta! We zetten onze duikbril op en gaan te water. De manta heeft inmiddels weer wat afstand genomen (wat niet raar is, want we zijn met een aardige plons te water gegaan, ondanks dat we zo voorzichtig mogelijk hebben proberen te zijn). Maar dan zien we hem. Barth is het dichtst bij en weet de manta, die onder hem langs zwemt, prachtig vast te leggen met de GoPro.
We blijven nog een tijdje in het water en weten hier nog enkele manta's te spotten en te filmen. Dan komen er nog twee boten (waaronder een hele grote dhobi) bij en dat is het einde van de manta's op deze plek, volgens de bootsman schrikt de grote boot de dieren af waardoor ze dieper gaan. We verlaten de drukte en gaan naar een andere plek toe, waar we na korte tijd weer een manta zien. Het is pittig doorzwemmen om de enorme en gracieuze dieren een beetje bij te houden met de camera! Ik had overigens ook verwacht het een beetje eng te vinden, maar als je eenmaal bij ze bent hebben ze zo'n serene en niet bedreigende houding dat er absoluut niets engs meer aan is, het is een geweldige ervaring!
Voor wie hem op Facebook nog niet voorbij heeft zien komen, check hier de video die we 's middags van de safari hebben gemaakt:
https://vimeo.com/135601778
Als we rond half elf terug bij de Inn zijn is het eerst tijd voor een ontbijtje alvorens we een paar uur aan het strand gaan liggen (ik althans, Barth zet direct de snorkel en duikbril weer op, die heb ik niet meer gezien... ;-))
Tegen twee uur gaan we naar het duikcentrum Dive Plus. Eerst nemen we de administratie door. Ameen wil natuurlijk onze Padi-passen zien en we hebben een formulier moeten invullen waarin staat dat we gezond van lijf, leden en mind zijn. Dan gaan we een shortie uitzoeken en een trimvest passen. Als we alle spullen bij elkaar hebben wordt alles op een duwkar gezet en lopen we naar de noordwestkust van het eiland, waar het huisrif zich bevindt. Ameen neemt met ons nog een keer de hele procedure van het aansluiten van de duikapparatuur door. Als we eenmaal volledig opgetuigd zijn lopen we het water in en dalen we af. Op een meter of vijf diepte worden de masker test en de luchttest gedaan: masker vol laten lopen met water en deze vervolgens leegblazen en de automaat (het mondstuk waarmee je ademt) uit te mond nemen, zachtjes belletjes blazen (want je mag onder water je adem niet inhouden), het mondstuk ontdoen van het water dat erin gekomen is zodat je niet een enorme teug water binnenkrijgt en dat is het.
Alles loopt prima en Ameen vraagt of we ok zijn om te gaan. Dat zijn we! Direct zien we een kleine school inktvisjes naast ons dobberen en ietsje verderop maakt Ameen het schilpad teken. En inderdaad, daar zwemt een aardig formaat schildpad van ons weg. Geweldig, wat een begin!
Het rif is prachtig, een mooie wand aan onze rechterhand met heel veel vis maar wel een pittige stroming om tegenin te zwemmen. Dan het haai-teken (vergelijk het met het alaaf-teken maar deze eindigt midden op je voorhoofd in plaats van naast je hoofd). Ik zie hem eerst niet, maar daar ligt inderdaad een white tip reef shark van ongeveer een meter op de zeebodem te slapen. We laten hem lekker slapen en zwemmen verder.
Voor we het weten moeten we helaas alweer naar boven. Totale duiktijd is 37 minuten, maximale diepte 17,5 meter. Een prima eerste duik en gezien het feit dat het 6 jaar geleden was dat we gedoken hadden zijn we zeker niet ontevreden over hoe het ging! Vol adrenaline lopen we terug naar het duikcentrum om de spullen te verzorgen, registreren nog de duikgegevens voor onze logboeken en wandelen dan, zéér tevreden, terug naar onze kamer. Wat een fantastische dag was het!
https://vimeo.com/135601778
Als we rond half elf terug bij de Inn zijn is het eerst tijd voor een ontbijtje alvorens we een paar uur aan het strand gaan liggen (ik althans, Barth zet direct de snorkel en duikbril weer op, die heb ik niet meer gezien... ;-))
Tegen twee uur gaan we naar het duikcentrum Dive Plus. Eerst nemen we de administratie door. Ameen wil natuurlijk onze Padi-passen zien en we hebben een formulier moeten invullen waarin staat dat we gezond van lijf, leden en mind zijn. Dan gaan we een shortie uitzoeken en een trimvest passen. Als we alle spullen bij elkaar hebben wordt alles op een duwkar gezet en lopen we naar de noordwestkust van het eiland, waar het huisrif zich bevindt. Ameen neemt met ons nog een keer de hele procedure van het aansluiten van de duikapparatuur door. Als we eenmaal volledig opgetuigd zijn lopen we het water in en dalen we af. Op een meter of vijf diepte worden de masker test en de luchttest gedaan: masker vol laten lopen met water en deze vervolgens leegblazen en de automaat (het mondstuk waarmee je ademt) uit te mond nemen, zachtjes belletjes blazen (want je mag onder water je adem niet inhouden), het mondstuk ontdoen van het water dat erin gekomen is zodat je niet een enorme teug water binnenkrijgt en dat is het.
Alles loopt prima en Ameen vraagt of we ok zijn om te gaan. Dat zijn we! Direct zien we een kleine school inktvisjes naast ons dobberen en ietsje verderop maakt Ameen het schilpad teken. En inderdaad, daar zwemt een aardig formaat schildpad van ons weg. Geweldig, wat een begin!
Het rif is prachtig, een mooie wand aan onze rechterhand met heel veel vis maar wel een pittige stroming om tegenin te zwemmen. Dan het haai-teken (vergelijk het met het alaaf-teken maar deze eindigt midden op je voorhoofd in plaats van naast je hoofd). Ik zie hem eerst niet, maar daar ligt inderdaad een white tip reef shark van ongeveer een meter op de zeebodem te slapen. We laten hem lekker slapen en zwemmen verder.
Voor we het weten moeten we helaas alweer naar boven. Totale duiktijd is 37 minuten, maximale diepte 17,5 meter. Een prima eerste duik en gezien het feit dat het 6 jaar geleden was dat we gedoken hadden zijn we zeker niet ontevreden over hoe het ging! Vol adrenaline lopen we terug naar het duikcentrum om de spullen te verzorgen, registreren nog de duikgegevens voor onze logboeken en wandelen dan, zéér tevreden, terug naar onze kamer. Wat een fantastische dag was het!