Barth & Ineke go Sri Lanka & Maldives

Volgens de overlevering is Anaradhapura de oudste stad van Sri Lanka, voor onze jaartelling begon had de stad herbergen, ziekenhuizen, tempels en waterreservoirs. De oude stad ligt aan twee kunstmatig aanlegde meren: Tissa Wewa en Basawak Kulam. Omdat er in de oude stad een boom staat van een stek van de heilige bo-boom uit de heilige stad Bodh Gaya in india mag er binnen de 'sacred area' niet gebouwd worden. Daarom ligt de nieuwe stad buiten het heilige terrein, aan het Nuwara Wewa meer.

Wij gaan vandaag op de fiets naar de oude stad die op zo'n vijf kilometer van ons guesthouse ligt. Het is zondagochtend vroeg en het is rustig op de wegen, wat lekker doorfietst.

Overal langs de kant van de weg zien we Ganesha beelden staan, bij een stoppen we om een offer te brengen, en dat kan nooit kwaad als je weet dat Ganesha de verwijderaar van obstakels, de patroon van kunst en wetenschappen en de god van intellect en wijsheid is.

Na het entreegeld betaald te hebben fietsen we naar de Abhayagiri dagoba. Deze kolossale dagoba dateert uit de 1e eeuw voor Christus en was de ceremoniële focus van het 5000-sterke Abhayagiri-klooster. Oorspronkelijk was de van rode bakstenen gebouwde dagoba 113 meter hoog - 37 meter hoger dan de huidige hoogte. Het bouwwerk is lange tijd niet gerestaureerd, maar eind 20e eeuw heeft men toch besloten om de dagoba op te knappen.
We zien de eerste glimp van dit monument door een opening in het omliggende bos, het is bijzonder indrukwekkend.

Twee mannen zijn net bezig om een oranje doek dat om de dagoba was gespannen weg te halen. Blijkbaar is er recentelijk een viering geweest.

Een van de mooiste bezienswaardigheden in de oude stad ligt aan de voet van de trappen naar het Mahasena Paleis: een uit graniet in reliëfs uitgehouwen maansteen. De maansteen is in verschillende ringen verdeeld:
De buitenste ring symboliseert de vlammen van vuur, wat symboliseert dat iemand gezuiverd moet worden om het gebouw binnen te gaan.
De tweede ring bevat vier dieren die staan voor de vier fasen van de levenscirkel:
Olifant - geboorte
Leeuw - ziekte
Paard - ouderdom
Stier - de dood
De volgende binnenste ring toont de hebzucht of het verlangen.
De laatste en vierde ring toont een gans die Lotus-knoppen draagt die de zuiverheid uitbeelden, terwijl de lotusknoppen het Nirvana voorstellen.

Ook bij het paleis staat een wachtersteen uit de 8e eeuw. Hierop zie je de slangenkoning met de hoorn des overvloeds en een bloeiende tak. Aan de zijkant knielen olifantjes uit eerbied voor de Abhayagiri dagoba. Het dikbuikige mannetje aan de voet is een symbool voor welvaart.

Dan komen we bij de tweelingvijvers. De twee vijvers liggen in elkaars verlengde, de eerste was bestemd voor drinkwater en in het benedenbad konden de monniken baden. Zo kon het drinkwater niet vervuild worden.

Langs het in een prachtig wit gebouw gehuisvest museum die we ook bezoeken komen we bij de Jetavana Stupa. In de tijd dat de stupa gebouwd werd was het met haar 120 meter het grootste stenen bouwwerk in de wereld hoogte. De hoeveelheid bakstenen die ervoor gebruikt zijn is genoeg voor een muur van 640 kilometer lang, 3 meter hoog en 30 cm dik!
Nu meet de stupa 73 meter in hoogte. De Britten hebben de stupa, die met dikke begroeiing was bedekt, in de eerste helft van de 19e eeuw opgegraven en het is in voorgaande jaren gerestaureerd met hulp van de UNESCO.

Het is inmiddels na één uur en bloedheet. We zijn dringend toe aan een verfrissend drankje en iets te eten. Bij een minuscuul eettentje kunnen we rijst met groente krijgen, een lokaal mierzoet drankje en een fles koud water. Precies wat we nodig hebben!

Als we weer een beetje bijgekomen zijn fietsen we verder naar de Ruwanweli Seya. Deze 55 meter hoge dagoba is in de 2e eeuw v. Chr. gebouwd. Het terras waar de indrukwekkende stralend witte dagoba op staat is aan de buitenkant rondom versierd met honderden olifanten. Bovenop de dagoba staat een 8 meter hoge vergulde spits en bevat een rotskristal die door de boeddhistische gemeenschap in Birma is geschonken.

Op de eerste foto hieronder zie je hoe de dagoba in 1890 werd ontdekt.

We lopen langzaam om de dagoba heen. Overal staan en liggen kleine offergaven zoals boeddhabeeldjes, lotusbloemen en graan. ook zien we op alle vier de hoeken van het terras waar de dagoba op staat kleinere witgrijze dagoba’s.

Vervolgens bezoeken we de Thuparama pagoda. Dit is de oudste pagoda van Sri Lanka, gebouwd door koning Devanampiyatissa in de 3e eeuw voor Christus om er een sleutelbeen van boeddha in te begraven. In 1842 is de dagoba gerestaureerd. De zuilen rond de dagoba droegen vroeger een rond dak.

Je zou denken dat we zo langzamerhand wel genoeg hebben gezien maar het hoogtepunt moet nog komen. Jaya Sri Maha Bodhi is een heilige vijgenboom in de Mahamewna-tuinen en is een loot van de boom uit de heilige stad Bodh Gaya. Volgens de overlevering heeft Boeddha onder deze boom de verlichting bereikt. In 247 v Chr. bracht Sanghamitta, de dochter van de Indiase koning Ashoka de loot mee die vervolgens hier werd geplant.

We hebben geluk. Als we aan komen lopen bij de poort komt er net een grote groep in het wit geklede pelgrims aanlopen. Ze dragen een lang doek boven hun hoofd en brengen deze onder tromgeroffel naar een trap die naar een met vergulde spijlen omheind terras leidt. Verder mogen de pelgrims niet. Er komt een in het oranje geklede monnik aanlopen waarna twee mannen die op de trap staan een uiteinde van het doek vastpakken en deze het terras op trekken, richting de monnik die op zijn beurt het doek om de boom heen wikkelt. Ook worden er offergaven overhandigd.

Terwijl de monnik het doek om de boom wikkelt zoeken de pelgrims een plek op het terrein rond het terras. Een andere monnik staat de pelgrims te woord en zegent ze. Meerdere vrouwen zijn bezig om het terrein schoon te houden en aan te vegen.
Het is bijzonder mooi om dit mee te maken. De sfeer is sereen, vol passie en liefde voor hun geloof en de boom. We genieten met volle teugen van alle taferelen die zich voor ons afspelen.

Pfffff, wat een dag. We zijn moe, warm en onze voeten doen zeer. Als we het terrein verlaten zien we een stroompje waar heerlijk fris water doorheen stroomt. We gaan op de rand ziten en doen onze voeten in het verkoelende water. En we zijn niet de enige ;-)
Genoeg gedronken hebben we vandaag in ieder geval wel!

Het is genoeg geweest. We fietsen met een omweg terug naar ons kleine paradijs waar later die avond een heerlijke maaltijd voor ons wordt geserveerd. Anuradhapura was zéér de moeite waard.