Barth & Ineke go Sri Lanka & Maldives

De belangrijkste reden waarom we naar dit stadje zijn gekomen is vanwege de schitterende ruïnes in deze voormalige hoofdstad van Sri Lanka. Bij het hotel kunnen we voor de dag fietsen huren, ons eerste doel is het museum (en tegelijk ticketbureau) een paar honderd meter verderop. In het museum krijgen we een mooi beeld hoe de gebouwen er duizend jaar geleden uitgezien moeten hebben. We kopen twee boekjes met extra uitleg over de ruïnes en gaan op weg naar de ingang van het complex.

We beginnen met de Citadel. Hier bevinden zich het koninklijk paleis, de audiëntiezaal en het koningsbad.
Het paleis, de Verayanta Pasada had zeven verdiepingen met 50 kamers. Verder had deze 12e eeuwse residentie van de koning poorten en vensters van zuiver goud, ivoren en gouden meubels en slaapkamers met lampen en edelstenen. Nu staan er nog twee verdiepingen overeind maar aan de maquette in het museum konden we zien dat het er ooit fantastisch uit moet hebben gezien.

De audiëntiezaal heeft een prachtige trap en is 31x13 meter groot. De 30 vierkante zuilen zijn met reliëfs bewerkt. De buitenkanten bevatten prachtig gebeeldhouwde olifanten en leeuwen.

Het koningsbad, dat dateert van medio 11e eeuw is in 1935 blootgelegd en heeft twee afdalende terrassen en twee waterkranen in de vorm van een krokodillenbek.

We fietsen verder naar het grote, rechthoekige terras dat bekend staat als de Quadrangle. Hier staan meerdere tempels vlak bij elkaar maar de meest in het oog springende vind ik de Vatadage. Dit is een rond Singalees beeldenhuis van 18 meter doorsnee, staand op een rond platform met in het midden een kleine, platronde dagoba. De vier toegangstrappen zijn voorzien van prachtige wachtersstenen en komen elk uit bij een zitten boeddhabeeld.

De Thuparama is een beeldenhuis uit de 12e eeuw en heeft buitenmuren vol ornamenten, pilaren en nissen (wat op hindoeïstische invloeden wijst. Het is een van de weinige tempels waarvan het dak bewaard is gebleven en staat momenteel in de steigers.

Achter het complex staat de Sathmahal Prasada, het 'gebouw van zeven verdiepingen', waarvan er nog zes over zijn. Het is een soort stupa in Thaise en Cambodjaanse stijl.

Na de Quadrangle scoren we op een terrasje een kokosnootje om een beetje af te koelen. Het is 39 graden en bijna windstil, het voelt als 45 graden. We hebben een mooie dag uitgekozen om cultureel te doen...
We besluiten om een beetje af te gaan koelen in the Lake, een luxe hotel/restaurant op een kilometer of wat afstand van de ruïnes. We fietsen er via de weg langs het meer naartoe. Op het meer wordt door mens en dier gevist en er waait gelukkig een windje waardoor we al een beetje afkoelen.

In the Lake eten we een sandwich en wachten tot we eindelijk uitgezweet zijn alvorens we het ijzeren ros weer bestijgen. We fietsen weer terug naar de ingang van het complex. Halverwege wordt ons de weg versperd door een stel koeien. Wij winnen ;-) Alhoewel, de weg wordt ons voortdurend door allerlei dieren versperd!

Eenmaal weer terug in het tempelcomplex ritselt er iets groots in het struikgewas. Het blijken herten te zijn die net zo nieuwsgierig zijn naar ons als wij naar hen.

Shiva Devale, een prachtige klein hindoetempeltje uit de 11e eeuw ter ere van de god Shiva is ons volgende doel. In het heiligdom ligt een gestileerde 'lingam'. Shiva is de god van de wedergeboorte en de vruchtbaarheid en in die gedaante wordt Shiva voorgesteld in de vorm van een lingam (fallus).

Verder maar weer, naar de 60 meter hoge dagoba Rankot Vihara. De basisomvang is 20 meter en hiermee is het de grootste van Polonnaruwa en de op vier na grootste van het eiland.

Het houdt maar niet op met de prachtige bouwwerken. Van de schitterende witte 'melkdagoba' Kiri Vihara (waarvan het witte pleisterwerk na 700 jaar verwaarlozing in perfecte conditie gevonden werd onder de jungle) en de Lankatilake, de vooral aan de buitenkant schitterend bewerkte 12e eeuwse tempel (in zijn tijd de belangrijkste van de stad) met in de binnenruimte een kolossaal boeddhabeeld (zonder hoofd).

We eindigen bij Gal Vihara, de beroemde rotstempel met vier enorme uit de granieten rots gehouwen beelden uit het midden van de 12e eeuw. Oorspronkelijk maakte de rotstempel deel uit van een kloostercomplex. Er staan een zittende Boeddha in meditatie, dan in het beeldenhuis een Boeddha en enkele hindoegoden, vervolgens een 7 meter hoog beeld van een treurig kijkende staande figuur die zijn armen voor de borst heeft gekruist (mogelijk Boeddha of zijn lievelingsleerling Ananda die treurt om de dood van zijn meester) en als laatste een prachtige 14 meter lange liggende Boeddha. Aan de voeten kun je zien dat het hier de overleden Boeddha betreft: na het intreden in het nirvana is de linkervoet iets teruggetrokken, bij een stervende of rustende Boeddha bevinden de voeten zich in één lijn.

We hebben het gehad met de ruïnes. Het loopt tegen zessen en we zijn dringend toe aan een koud biertje. Onder het wakend oog van de langoerapen die in groten getale langs de weg zitten fietsen we het kilometerslange complex uit en gaan we via het hotel naar the Lake House voor een koel biertje bij zonsondergang. En daarin worden we niet teleurgesteld, zowel qua koel bier als zonsondergang niet. Wat een mooi einde van een indrukwekkende dag!